Bir Mersiye - Mehmet Akif Ersoy - Safahat

Bir Mersiye/Güncel Türçesi 

←Cânan Yurdu

Safahat Mehmet Akif Ersoy

Dirvâs→

Bakınız: Bir Mersiye/1 , Bir Mersiye/2 , Bir Mersiye/3 , Bir Mersiye/4 , Bir Mersiye/Osmanlıca , Bir Mersiye/Açıklama , Bir Mersiye/Arapça , Bir Mersiye/Farsça , Bir Mersiye/Azerice , Bir Mersiye/İngilizce

Henüz, on dokuz, yirmi yaşlarında iken bu cihân-ı zulmete vedâ ederek, âlem-i nûr’â-nûr-ı dîdâra yükselen yâr-i cânım Hilmi hakkında)

Nihâyet oldu nazardan nihân o nûr-i mübîn,

Peyinde kaldı ufuklarda bir hayâl-i defin!

Zevâl, o emr-i tabiî kemâle derpeydir:

Fezâda yükselen encüm olur ufûle karîn;

Fakat bu necm-i emel sanki berk-ı hâtif idi,

Ki birden etti gurûbuyle ufku leyl-âkîn.

Tenezzül etmedi nâsûta, döndü lâhûta;

Kemîne pâye-i iclâli oldu illiyyîn.

Hayâli yâd-ı hazînimde, rûhu bâlâ-gerd,

Vücûdu bister-i makberde iğtirâb-güzîn...

Tehallül eyledi gûyâ o nûr-i yekpâre,

Nigâh-ı bârika-bîn oldu bir de hârika -bîn!

Bir âsümân-ı celâlin muhîti, oldukça,

Nazarda arş ile yeksân olursa çok mu zemîn?

Kitâbe, seng-i mezârında hep kitâb-ı ledün;

Sirâc, fevk-ı serinde ziyâ-yı nûr-i yakîn.

Sütûnu merkadinin Hakk'a yükselen tehlîl;

Revâkı meşhedinin nâzilât-ı arş-ı berîn.

Zemîn-i hâkine ferrâş, dest-i nâz-ı nesîm;

Fezâ-yı kabrine sâkî sehâb-ı nesr-âyîn.

Nücûm, türbesinin türbedâr-ı bîdârı;

Bahâr, lâhdine pûşîde sütre-i rengîn.

Açılmadan kuruyan gonce-i izârı için

Seherde nevha-i bülbül terâne-i Yâsîn!

Havâda mevcesidir şehper-i melâikenin,

Eden riyâh değildir bu servilikte enîn.

Leyâl o tayf-ı lâtîfın harîm-i ismetidir;

Şafak ki hâtıra-i iğtirâbıdır, ne hazîn!

Bütün mekân, nazarımda o rûha nüzhet-gâh,

Eğerçi yükselerek oldu lâmekânda mekîn.

Ey aslına iltihâk eden nûr,

Sensin bana her tarafta manzûr;

Olsan da zılâl içinde mestûr,

Bir an değilim o lem'adan dûr:

Rûhumda ebed-karâr şû'len.

Mevvâc sabâhatin seherde

Berk urmada nâsiyen kamerde;

Şeb sahn-ı harem-serâna- perde.

Matvî evrak-ı verd-i terde

Bir şemme kitâb-ı nükhetinden!

Nağmendir eden riyâhı tehzîz,

Senden bu nevâ yı şûriş-engîz!

Tayfın beni eyliyor seher-hîz...

Ey hâtırasıyle rûh lebrîz,

İndimde bu kâinât hep sen!

Ey lem'a-i şu'le-i İlâhî,

Ey subh-i ebed karârgâhı.

Hiç bulmaya tâbişin tenâhî...

Envârına gelmesin tebâhî...

Bir böyle bekânı isterim ben.

Sönmez yanan ihtimâli yoktur,

Sönmek sözünün meâli yoktur...

Yok, nâre demem zevâli yoktur,

Nûrun fakat öyle hâli yoktur.

Olmaz ona hiç adem nişîmen.

Ey hâtırasıyle kaldığım yâr,

Artık aramızda bir cihan var!

Sen gökte safâ-güzîn-i dîdâr,

Ben yerde azâb içinde bîzâr!

Gûşumda bütün terâne şîven!

Şîven demi nây-i nağme-kârın,

Şîven cereyânı cûybârın,

Şîven sesi bâd-ı bî-karârın,

Şîven bana âh yâdigârın...

Sen gökleri hande-zâr ederken!

{{

Bir Mersiye şiiri

Şiir Metni	Güncel Türkçesi
(Henüz, on dokuz, yirmi yaşlarında iken 'bu cihân-ı zulmete vedâ ederek, ''âlem-i nûr’â-nûr-ı dîdâra yükselen yâr-i cânım Hilmi hakkında)	Henüz on dokuz yirmi yaşlarında iken bu karanlık dünyaya veda ederek Allah'ın nurlu alemine yükselen can dostum Hilmi hakkında
Nihâyet oldu nazardan nihân o nûr-i mübîn, Peyinde kaldı ufuklarda bir hayâl-i defin!	Sonunda o apaçık nur gözden kayboldu, Arkasında ufuklara gömülmüş bir hayal kaldı
Zevâl, o emr-i tabiî kemâle derpeydir: Fezâda yükselen encüm olur ufûle karîn;	Kemalin sonunda bir yok oluşa dönmesi tabii bir şeydir. Fezada yükselen yıldızlar da sonunda batar.
Fakat bu necm-i emel sanki berk-ı hâtif idi, Ki birden etti gurûbuyle ufku leyl-âkîn.	Fakat bu emel yıldızı sanki göz kamaştıran şimşekti, Ki batmasıyla birden ufku karanlığa boğdu.
Tenezzül etmedi nâsûta, döndü lâhûta; Kemîne pâye-i iclâli oldu illiyyîn.	Tenezzül etmedi dünyaya döndü ilahi âleme Yüksekliğinin en alt basamağı cennetin en güzel yeri oldu.
Hayâli yâd-ı hazînimde, rûhu bâlâ-gerd, Vücûdu bister-i makberde iğtirâb-güzîn...	Hayali hüzünlü anılarımdadır, ruhu yücelerde Vücudu mezarın döşeğine inip yatmayı tercih etti.
Tehallül eyledi gûyâ o nûr-i yekpâre, Nigâh-ı bârika-bîn oldu bir de hârika -bîn!	Sanki bütün bir nur kendi parçalarına ayrıldı Sanki o şimşekler seyreden ve harikalar gören bir bakış oldu.
Bir âsümân-ı celâlin muhîti, oldukça, Nazarda arş ile yeksân olursa çok mu zemîn?	Bir ululuk ve yücelik semasını kucaklamışken yeryüzü Göğün yüceleriyle yer birleşip karışmış göründü desek çok mudur?
Kitâbe, seng-i mezârında hep kitâb-ı ledün; Sirâc, fevk-ı serinde ziyâ-yı nûr-i yakîn.	Mezar taşının kitabesi hep ilahi bilgiler kitabından, Başucundaki kandil ise kuşkusuz görünen nurun parıltısıdır.
Sütûnu merkadinin Hakk'a yükselen tehlîl; Revâkı meşhedinin nâzilât-ı arş-ı berîn.	Hakk'a yükselen tehlil kabrinin direği Yüce gökten inen şeyler türbesinin kemeri.
Zemîn-i hâkine ferrâş, dest-i nâz-ı nesîm; Fezâ-yı kabrine sâkî sehâb-ı nesr-âyîn.	Rüzgarın nazlı eli kabrinin toprağını süpürmekte İnciler yağdıran bulut, kabrinin fezasında sâkilik etmekte
Nücûm, türbesinin türbedâr-ı bîdârı; Bahâr, lâhdine pûşîde sütre-i rengîn.	Yıldızlar türbesinin uyanık bekçileri Bahar ise lahdini örten güzel bir örtü
Açılmadan kuruyan gonce-i izârı için Seherde nevha-i bülbül terâne-i Yâsîn!	Bir gonca gibi açıulmadan solan ve kuruyan yanağına Yasin okur seher vakti bülbülün nağmesi
Havâda mevcesidir şehper-i melâikenin, Eden riyâh değildir bu servilikte enîn.	Üstünde uçuşan meleklerin kanat sesidir; Bu servilikte inleyen rüzgar değil
Leyâl o tayf-ı lâtîfın harîm-i ismetidir; Şafak ki hâtıra-i iğtirâbıdır, ne hazîn!	Geceler o güzel hayalin kendine has iffet evidir Şafak ki o güneşin batışını hatırlatır ne hazin
Bütün mekân, nazarımda o rûha nüzhet-gâh, Eğerçi yükselerek oldu lâmekânda mekîn.	Gerçi o ruh yükselip mekanın ötesinde karar kıldı, Ancak yine degözümde bütün mekan onun gezinti yeridir.
Ey aslına iltihâk eden nûr, Sensin bana her tarafta manzûr;	Ey dönüp aslına karışan nur, Bana her tarafta sen görünürsün
Olsan da zılâl içinde mestûr, Bir an değilim o lem'adan dûr: Rûhumda ebed-karâr şû'len.	Gölgelerle örtülmüş de olsan, O parıltıdan uzak değilim bir an, Ruhumda sonsuza dek durur ışığın
Mevvâc sabâhatin seherde Berk urmada nâsiyen kamerde;	Dalgalanır güzelliğin seherde, Alnının ışığı parlamakta ayda
Şeb sahn-ı harem-serâna- perde. Matvî evrak-ı verd-i terde Bir şemme kitâb-ı nükhetinden!	Gece kendine has sarayının önündeki perde, Taze gül yapraklarına sarınmış olan koku, Senden gelmiş bir kokudur.
Nağmendir eden riyâhı tehzîz, Senden bu nevâ yı şûriş-engîz!	Rüzgarları harekete geçiren senin nağmendir, Bu fırtınalar koparan ses sendendir
Tayfın beni eyliyor seher-hîz... Ey hâtırasıyle rûh lebrîz, İndimde bu kâinât hep sen!	Beni seherde uyanık tutan hayalindir, Ey hatırasıyla ruhumu dolduran Gözümde bu kainat hep senden ibarettir.
Ey lem'a-i şu'le-i İlâhî, Ey subh-i ebed karârgâhı.	Ey ilahi ışığın parıltısı, Ey sonsuz sabahın karargâhı varlık.
Hiç bulmaya tâbişin tenâhî... Envârına gelmesin tebâhî... Bir böyle bekânı isterim ben.	Parıltın hiç bitmesin, Nurların eksilmesin, Senin için böyle bir beka isterim ben.
Sönmez yanan ihtimâli yoktur, Sönmek sözünün meâli yoktur...	Yanıp parlayan nurun sönme ihtimali yoktur, Sönmek sözünün burda bir anlamı yoktur.
Yok, nâre demem zevâli yoktur, Nûrun fakat öyle hâli yoktur. Olmaz ona hiç adem nişîmen.	Demiyorum ki ateşin sönme ihtimali yoktur,

ancak nurun böyle bir hali yoktur,

O hiçbir zaman yoklukta karar kılmaz |- | Ey hâtırasıyle kaldığım yâr,

Artık aramızda bir cihan var! | Ey hatırasıyla kaldığım yâr,

Artık aramızda bir cihân var |- | Sen gökte safâ-güzîn-i dîdâr,

Ben yerde azâb içinde bîzâr!Gûşumda bütün terâne şîven! | Sen gökte ilahi güzelliği seyretmenin safasında,

Bense yerde bıktırıcı ayrılığın azabında,

Bütün nağmelerin kulağıma bir feryat gibi gelmesi bundan. |- | Şîven demi nây-i nağme-kârın,

Şîven cereyânı cûybârın, | Nağmelere dem tutan neyin sesi feryat,

Akan derelerin şırıltısı feryat, |- | Şîven sesi bâd-ı bî-karârın,

Şîven bana âh yâdigârın...

Sen gökleri hande-zâr ederken! | Kararsız kalmış rüzgarın sesi feryat,

Bana yadigar kalan şey feryat,

Gökler tebessümlerinle bezenirken, |- | | |- | | |}

Bir Mersiye şiirinin Anadolu Liseleri için sunumu

Şiir Metni	Güncel Türkçesi	İngilizce Tercüme
(Henüz, on dokuz, yirmi yaşlarında iken bu cihân-ı zulmete vedâ ederek, âlem-i nûr’â-nûr-ı dîdâra yükselen yâr-i cânım Hilmi hakkında)	Henüz on dokuz yirmi yaşlarında iken bu karanlık dünyaya veda ederek Allah'ın nurlu alemine yükselen can dostum Hilmi hakkında	İngilizce Tercüme Buraya
Nihâyet oldu nazardan nihân o nûr-i mübîn, Peyinde kaldı ufuklarda bir hayâl-i defin!	Sonunda o apaçık nur gözden kayboldu,Arkasında ufuklara gömülmüş bir hayal kaldı	İngilizce Tercüme Buraya
Zevâl, o emr-i tabiî kemâle derpeydir: Fezâda yükselen encüm olur ufûle karîn;	Kemalin sonunda bir yok oluşa dönmesi tabii bir şeydir.Fezada yükselen yıldızlar da sonunda batar.	İngilizce Tercüme Buraya
Fakat bu necm-i emel sanki berk-ı hâtif idi, Ki birden etti gurûbuyle ufku leyl-âkîn.	Fakat bu emel yıldızı sanki göz kamaştıran şimşekti,Ki batmasıyla birden ufku karanlığa boğdu.
Tenezzül etmedi nâsûta, döndü lâhûta; Kemîne pâye-i iclâli oldu illiyyîn.	Tenezzül etmedi dünyaya döndü ilahi âlemeYüksekliğinin en alt basamağı cennetin en güzel yeri oldu.
Hayâli yâd-ı hazînimde, rûhu bâlâ-gerd, Vücûdu bister-i makberde iğtirâb-güzîn...	Hayali hüzünlü anılarımdadır, ruhu yücelerde,Vücudu mezarın döşeğine inip yatmayı tercih etti.
Tehallül eyledi gûyâ o nûr-i yekpâre, Nigâh-ı bârika-bîn oldu bir de hârika -bîn!	Sanki bütün bir nur kendi parçalarına ayrıldı,Sanki o şimşekler seyreden ve harikalar gören bir bakış oldu.
Bir âsümân-ı celâlin muhîti, oldukça, Nazarda arş ile yeksân olursa çok mu zemîn?	Bir ululuk ve yücelik semasını kucaklamışken yeryüzüGöğün yüceleriyle yer birleşip karışmış göründü desek çok mudur?
Kitâbe, seng-i mezârında hep kitâb-ı ledün; Sirâc, fevk-ı serinde ziyâ-yı nûr-i yakîn.	Mezar taşının kitabesi hep ilahi bilgiler kitabından,Başucundaki kandil ise kuşkusuz görünen nurun parıltısıdır.
Sütûnu merkadinin Hakk'a yükselen tehlîl; Revâkı meşhedinin nâzilât-ı arş-ı berîn.	Hakk'a yükselen tehlil kabrinin direği Yüce gökten inen şeyler türbesinin kemeri.
Zemîn-i hâkine ferrâş, dest-i nâz-ı nesîm; Fezâ-yı kabrine sâkî sehâb-ı nesr-âyîn.	Rüzgarın nazlı eli kabrinin toprağını süpürmekte İnciler yağdıran bulut, kabrinin fezasında sâkilik etmekte
Nücûm, türbesinin türbedâr-ı bîdârı; Bahâr, lâhdine pûşîde sütre-i rengîn.	Yıldızlar türbesinin uyanık bekçileri Bahar ise lahdini örten güzel bir örtü
Açılmadan kuruyan gonce-i izârı için Seherde nevha-i bülbül terâne-i Yâsîn!	Bir gonca gibi açıulmadan solan ve kuruyan yanağına Yasin okur seher vakti bülbülün nağmesi
Havâda mevcesidir şehper-i melâikenin, Eden riyâh değildir bu servilikte enîn	Üstünde uçuşan meleklerin kanat sesidir; Bu servilikte inleyen rüzgar değil
Leyâl o tayf-ı lâtîfın harîm-i ismetidir; Şafak ki hâtıra-i iğtirâbıdır, ne hazîn!	Geceler o güzel hayalin kendine has iffet evidirŞafak ki o güneşin batışını hatırlatır ne hazin
Bütün mekân, nazarımda o rûha nüzhet-gâh, Eğerçi yükselerek oldu lâmekânda mekîn.	Gerçi o ruh yükselip mekanın ötesinde karar kıldı, Ancak yine degözümde bütün mekan onun gezinti yeridir.
Ey aslına iltihâk eden nûr, Sensin bana her tarafta manzûr;	Ey dönüp aslına karışan nur, Bana her tarafta sen görünürsün
Olsan da zılâl içinde mestûr, Bir an değilim o lem'adan dûr: Rûhumda ebed-karâr şû'len	Gölgelerle örtülmüş de olsan, O parıltıdan uzak değilim bir an, Ruhumda sonsuza dek durur ışığın
Mevvâc sabâhatin seherde Berk urmada nâsiyen kamerde;	Dalgalanır güzelliğin seherde, Alnının ışığı parlamakta ayda
Şeb sahn-ı harem-serâna- perde. Matvî evrak-ı verd-i terde Bir şemme kitâb-ı nükhetinden!	Gece kendine has sarayının önündeki perde, Taze gül yapraklarına sarınmış olan koku, Senden gelmiş bir kokudur.
Nağmendir eden riyâhı tehzîz, Senden bu nevâ yı şûriş-engîz!	Rüzgarları harekete geçiren senin nağmendir, Bu fırtınalar koparan ses sendendir
Tayfın beni eyliyor seher-hîz... Ey hâtırasıyle rûh lebrîz, İndimde bu kâinât hep sen!	Beni seherde uyanık tutan hayalindir, Ey hatırasıyla ruhumu dolduran Gözümde bu kainat hep senden ibarettir.
Ey lem'a-i şu'le-i İlâhî, Ey subh-i ebed karârgâhı.	Ey ilahi ışığın parıltısı, Ey sonsuz sabahın karargâhı varlık.
Hiç bulmaya tâbişin tenâhî... Envârına gelmesin tebâhî... Bir böyle bekânı isterim ben.	Parıltın hiç bitmesin, Nurların eksilmesin, Senin için böyle bir beka isterim ben.
Sönmez yanan ihtimâli yoktur, Sönmek sözünün meâli yoktur...	Yanıp parlayan nurun sönme ihtimali yoktur, Sönmek sözünün burda bir anlamı yoktur.
Yok, nâre demem zevâli yoktur, Nûrun fakat öyle hâli yoktur. Olmaz ona hiç adem nişîmen.	Demiyorum ki ateşin sönme ihtimali yoktur, Ancak nurun böyle bir hali yoktur, O hiçbir zaman yoklukta karar kılmaz
Ey hâtırasıyle kaldığım yâr, Artık aramızda bir cihan var!	Ey hatırasıyla kaldığım yâr, Artık aramızda bir cihân var
Sen gökte safâ-güzîn-i dîdâr, Ben yerde azâb içinde bîzâr! Gûşumda bütün terâne şîven!	Sen gökte ilahi güzelliği seyretmenin safasında, Bense yerde bıktırıcı ayrılığın azabında, Bütün nağmelerin kulağıma bir feryat gibi gelmesi bundan.
Şîven demi nây-i nağme-kârın, Şîven cereyânı cûybârın,	Nağmelere dem tutan neyin sesi feryat, Akan derelerin şırıltısı feryat,
Şîven sesi bâd-ı bî-karârın, Şîven bana âh yâdigârın... Sen gökleri hande-zâr ederken!	Kararsız kalmış rüzgarın sesi feryat, Bana yadigar kalan şey feryat, Gökler tebessümlerinle bezenirken,

Bir Mersiye şiirinin Sosyal Bilimler Lisesi için sunumu

Şiir Metni	Güncel Türkçesi	İngilizce Tercüme		Osmanlıca
(Henüz, on dokuz, yirmi yaşlarında iken bu cihân-ı zulmete vedâ ederek, âlem-i nûr’â-nûr-ı dîdâra yükselen yâr-i cânım Hilmi hakkında)	Henüz on dokuz yirmi yaşlarında iken bu karanlık dünyaya veda ederek Allah'ın nurlu alemine yükselen can dostum Hilmi hakkında	İngilizce Tercüme Buraya		örnek osmanlıca مقدمة
Nihâyet oldu nazardan nihân o nûr-i mübîn, Peyinde kaldı ufuklarda bir hayâl-i defin!	Sonunda o apaçık nur gözden kayboldu,Arkasında ufuklara gömülmüş bir hayal kaldı	İngilizce Tercüme Buraya		örnek osmanlıca مقدمة
Zevâl, o emr-i tabiî kemâle derpeydir: Fezâda yükselen encüm olur ufûle karîn;	Kemalin sonunda bir yok oluşa dönmesi tabii bir şeydir.Fezada yükselen yıldızlar da sonunda batar.	İngilizce Tercüme Buraya		örnek osmanlıca مقدمة
Fakat bu necm-i emel sanki berk-ı hâtif idi, Ki birden etti gurûbuyle ufku leyl-âkîn.	Fakat bu emel yıldızı sanki göz kamaştıran şimşekti,Ki batmasıyla birden ufku karanlığa boğdu.	İngilizce Tercüme Buraya		örnek osmanlıca مقدمة
Tenezzül etmedi nâsûta, döndü lâhûta; Kemîne pâye-i iclâli oldu illiyyîn.	Tenezzül etmedi dünyaya döndü ilahi âlemeYüksekliğinin en alt basamağı cennetin en güzel yeri oldu.
Hayâli yâd-ı hazînimde, rûhu bâlâ-gerd, Vücûdu bister-i makberde iğtirâb-güzîn...	Hayali hüzünlü anılarımdadır, ruhu yücelerdeVücudu mezarın döşeğine inip yatmayı tercih etti.
Tehallül eyledi gûyâ o nûr-i yekpâre, Nigâh-ı bârika-bîn oldu bir de hârika -bîn!	Sanki bütün bir nur kendi parçalarına ayrıldıSanki o şimşekler seyreden ve harikalar gören bir bakış oldu.
Bir âsümân-ı celâlin muhîti, oldukça, Nazarda arş ile yeksân olursa çok mu zemîn?	Bir ululuk ve yücelik semasını kucaklamışken yeryüzüGöğün yüceleriyle yer birleşip karışmış göründü desek çok mudur?
Kitâbe, seng-i mezârında hep kitâb-ı ledün; Sirâc, fevk-ı serinde ziyâ-yı nûr-i yakîn.	Mezar taşının kitabesi hep ilahi bilgiler kitabından,Başucundaki kandil ise kuşkusuz görünen nurun parıltısıdır.
Sütûnu merkadinin Hakk'a yükselen tehlîl; Revâkı meşhedinin nâzilât-ı arş-ı berîn.	Hakk'a yükselen tehlil kabrinin direği Yüce gökten inen şeyler türbesinin kemeri.
Zemîn-i hâkine ferrâş, dest-i nâz-ı nesîm; Fezâ-yı kabrine sâkî sehâb-ı nesr-âyîn.	Rüzgarın nazlı eli kabrinin toprağını süpürmekte İnciler yağdıran bulut, kabrinin fezasında sâkilik etmekte
Nücûm, türbesinin türbedâr-ı bîdârı; Bahâr, lâhdine pûşîde sütre-i rengîn.	Yıldızlar türbesinin uyanık bekçileri Bahar ise lahdini örten güzel bir örtü
Açılmadan kuruyan gonce-i izârı için Seherde nevha-i bülbül terâne-i Yâsîn!	Bir gonca gibi açıulmadan solan ve kuruyan yanağına Yasin okur seher vakti bülbülün nağmesi
Havâda mevcesidir şehper-i melâikenin, Eden riyâh değildir bu servilikte enîn.	Üstünde uçuşan meleklerin kanat sesidir; Bu servilikte inleyen rüzgar değil
Leyâl o tayf-ı lâtîfın harîm-i ismetidir; Şafak ki hâtıra-i iğtirâbıdır, ne hazîn!	Geceler o güzel hayalin kendine has iffet evidirŞafak ki o güneşin batışını hatırlatır ne hazin
Bütün mekân, nazarımda o rûha nüzhet-gâh, Eğerçi yükselerek oldu lâmekânda mekîn.	Gerçi o ruh yükselip mekanın ötesinde karar kıldı, Ancak yine degözümde bütün mekan onun gezinti yeridir.
Ey aslına iltihâk eden nûr, Sensin bana her tarafta manzûr;	Ey dönüp aslına karışan nur, Bana her tarafta sen görünürsün
Olsan da zılâl içinde mestûr, Bir an değilim o lem'adan dûr: Rûhumda ebed-karâr şû'len.	Gölgelerle örtülmüş de olsan, O parıltıdan uzak değilim bir an, Ruhumda sonsuza dek durur ışığın
Mevvâc sabâhatin seherde Berk urmada nâsiyen kamerde;	Dalgalanır güzelliğin seherde, Alnının ışığı parlamakta ayda
Şeb sahn-ı harem-serâna- perde. Matvî evrak-ı verd-i terde Bir şemme kitâb-ı nükhetinden!	Gece kendine has sarayının önündeki perde, Taze gül yapraklarına sarınmış olan koku, Senden gelmiş bir kokudur.
Nağmendir eden riyâhı tehzîz, Senden bu nevâ yı şûriş-engîz!	Rüzgarları harekete geçiren senin nağmendir, Bu fırtınalar koparan ses sendendir
Tayfın beni eyliyor seher-hîz... Ey hâtırasıyle rûh lebrîz, İndimde bu kâinât hep sen!	Beni seherde uyanık tutan hayalindir, Ey hatırasıyla ruhumu dolduran Gözümde bu kainat hep senden ibarettir.
Ey lem'a-i şu'le-i İlâhî, Ey subh-i ebed karârgâhı.	Ey ilahi ışığın parıltısı, Ey sonsuz sabahın karargâhı varlık.
Hiç bulmaya tâbişin tenâhî... Envârına gelmesin tebâhî... Bir böyle bekânı isterim ben.	Parıltın hiç bitmesin, Nurların eksilmesin, Senin için böyle bir beka isterim ben.
Sönmez yanan ihtimâli yoktur, Sönmek sözünün meâli yoktur...	Yanıp parlayan nurun sönme ihtimali yoktur, Sönmek sözünün burda bir anlamı yoktur.
Yok, nâre demem zevâli yoktur, Nûrun fakat öyle hâli yoktur. Olmaz ona hiç adem nişîmen.	Demiyorum ki ateşin sönme ihtimali yoktur, ancak nurun böyle bir hali yoktur, O hiçbir zaman yoklukta karar kılmaz
Ey hâtırasıyle kaldığım yâr, Artık aramızda bir cihan var!	Ey hatırasıyla kaldığım yâr, Artık aramızda bir cihân var
Sen gökte safâ-güzîn-i dîdâr, Ben yerde azâb içinde bîzâr! Gûşumda bütün terâne şîven!	Sen gökte ilahi güzelliği seyretmenin safasında, Bense yerde bıktırıcı ayrılığın azabında, Bütün nağmelerin kulağıma bir feryat gibi gelmesi bundan.
Şîven demi nây-i nağme-kârın, Şîven cereyânı cûybârın,	Nağmelere dem tutan neyin sesi feryat, Akan derelerin şırıltısı feryat,
Şîven sesi bâd-ı bî-karârın, Şîven bana âh yâdigârın... Sen gökleri hande-zâr ederken!	Kararsız kalmış rüzgarın sesi feryat, Bana yadigar kalan şey feryat, Gökler tebessümlerinle bezenirken,

Şablon:Düz liseler için safahat projesi
Şablon:Anadolu liseleri için safahat projesi
Şablon:Sosyal Bilimler Liseleri için safahat projesi
Şablon:Türki Dillerde Safahat Projesi
Şablon:Safahat İngilizceye Tercüme Projesi

Mehmet Akif Ersoy'un Bir Mersi şiiri

Mehmet Akif Ersoy'un Bir Mersi şiiri

Mehmet Akif Ersoy'un Bir Mersi şiiri