Yenişehir Wiki
Register
Advertisement

Ata belinden bir zaman anasına düştü gönül

Hak’tan bize destur oldu hazineye düştü gönül.


Anda beni can eyledi, et ü sünğük han eyledi

Dört on günü deyiceğiz degritmeye düştü gönül.


Yürür idim anda pinhan, Hak buyruğu vermez aman

Vatanımdan ayırdılar bu dünyaya düştü gönül.


Beni beşiğe vurdular, elim ayağım sardılar

Önceden acısın verdiler tuz içinde düştü gönül.


Günde iki günde çözerler, başına akça dizerler

Ağzıma emcek verdiler nefs kabzına düştü gönül.


Bu nesneyi terkeyledim, yürümeğe azmeyledim

On’iki söküğün yazarlar elden ele düştü gönül.


Oğlan iken sultan kopar, kim elin kim yüzün öper

Akıl bana yoldaş oldu sultunlığa düştü gönül.


Bu çağ ile sakal biter, görenin gürleği tutar

Güzeller katında biter sev seviye düştü gönül.


Hayırdan şerri çok sever, işlemeğe becid iver

Nefsinin dileğin kovar nefs evine düştü gönül.


Kırkbeşinde suret döner kara sakala ak iner

Bakıp şeybetin görünce yoldurmaya düştü gönül.


Yola gider başaramaz yiğitliğe eli varmaz

Bu nesneleri koyuban, yuvanmaya düştü gönül.


Olğ’aydır bunadı ölmez, kız aydır yerinden durmaz

Hiç kendi halinden bilmez halden hale düştü gönül.


Ölüceğiz şükredeler, sinden yana idiler

Ellâh adın zikredeler çok şüküre düştü gönül.


Su getireler yumağa, kefen saralar komağa

Ağaç ata bindireler teneşire düştü gönül.


Eğer var ise amelin, yeğ olısar senin sinin

Eğer yok ise amelin oddan şarap içti gönül.


Yunus anlayıver hâlin, şuna uğrayısar yolun

Bunda elin erer iken hayr işlere düşgil gönül.

Advertisement