Dirvâs/1

Linkli

Dirvas

Derler ki: Ümeyye´den Hişâm´ın
Devrinde, yakınlarında Şâm´ın

Üç yıl ekin olmamış kuraktan.
Can kaydına düşmüş artık urban.

Her hayme mezâr olup kapanmış:
Altında beş on kadîd uzanmış!

Bakmış ki meşâyih-i kabâil:
Sıyrılmıyacak bu derd-i hâil;

Bir karyede toplanıp, demiçler:
Durdukça helâkimiz mukarrer.

Mâdem ki şüyûhuyuz bu halkın,
Kalkın gidelim Hişâm´a, kalkın.

Bir duysa Halîfe´miz bu hâli;
Var merhamet etmek ihtimâli.

Hiç ak sakalıyle bir alay pîr,
Eyler de Emîr´e hâli tasvîr,

Görmez mi o, halkı rahme, şâyan
Sultansa da taş değil ya: İnsan!

Teklîfı kabûl eder bütün nâs;
Derler, yalınız: "Bulunsa Dirvâs.

Sinnen daha pek çocuktur amma
Olmaz o kadar talâkat aslâ. "

Vaktâ ki girer şüyûh Şâm´a
Derhâl haber gider Hişâm´a:

Derler ki, beş on kabîle geldi.
Der: Gelsinler sarâya şimdi.

Birlikte çocuk dalar huzûra,
Evvelce duâ eder de sonra,

Hiç pervâsız girer kelâma...
Lâkin bu tuhaf gelir Hişâm´a;

Der: Sus a çocuk büyük dururken,
Söz sâdır olur mu hiç küçükten

Dirvâs o zaman kelâmı tekrâr
Teshîr ile der:"Nedir bu âzâr!

Mikyâsı mıdır zekâvetinsin
Dirvâs´ı çocuk mu zannedersin

Bir dinle de sonra gör çocuk mu
İnsâf nedir o sizde yok mu

Ben söyliyeyim de bir efendin,
Susturmak elindedir efendim. "

Dirvâs bakar Melik´te ses yok·
Mecliste değil ki ses, nefes yok;

Mu´tâdı olan talâkatıyle
Başlar söze eski şiddetiyle:

"Üç yıl mütemâdiyen kuraklar,
Emsâli görülmemiş sıcaklar,

Sâmânımızı kuruttu gitti;
Mezrûâtın umûmu bitti.

Binlerle çadır kapandı kaldı,
Çöl, mahşer-i mevt şekli aldı!

Şehrîleri besliyen kabâil
Köy köy geziyor zelîl ü sâil.

Hâtemlere cûd eden o urban,
Nan pâreye can verir bugün can!

Çıplakları giydiren de üryan,
Gömleksizdir zükûr ü nisvan!

Açlık ecelin zahîri oldu:
Baştan başa çöl cesedle doldu. Her kûşede bin acıklı feryâd...
Yok bir yerden sadâ yı imdâd.

Şubbân bütün ihtiyâra döndü!
Pîrân görsen, mezâra döndü!

Yok vâlidelerde süt ki: Tutsun,
Evlâdını emzirip uyutsun.

Zannım, bize münfail ki Mevlâ:
Bir bâdiye halkı yandı, hâlâ

Bir damla su inmiyor semâdan,
Şebnem bile düşmüyor duâdan!

Binlerce duâya bir icâbet
Göstermedi bârgâh-ı rahmet.

Artık sana ilticâya geldik
Reddetmez isen ricâya geldik:

Görmekteyiz ey Emîr-i âdil,
-İnkân bunun değil ya kâbil-

Yok sendeki ihtişâma pâyân;
Bizlerse alay alay sefılân ;

Bir yanda demek ki fazla var çok;
Hayfâ ki öbür tarafta hiç yok.

Öyleyse biraz tevâzün ister.
Evvel beni dinle, sonra hak ver:

Nerden buldun bu ihtişâmı
Halkın mı, senin mi, Hâlik´ın mı

Allâh´ın ise eğer bu servet.
Bizler de onun kuluyken, elbet

Bir pay talebinde hakkımız var...
İnsâf olamaz bu hakkı inkâr.

Halkınsa şu bî-nihâyet emvâl;
Ver, etme hukûk-i gayrı pâmâl.

Yok; böyle de olmayıp da kendi
Mâlin ise - çünkü fazla - şimdi,

Bî-vâyelere tasadduk eyle...
Dördüncüsü varsa haydi söyle!"

Mebhût ederek bu söz Hişâm´ı,
Huzzâra demiş: "Görün kelâmı!

Yok bende cevâb-ı redde kudret...
Hayret, bu civan-dehâya hayret!

Îcâb ediyor ki şimdi insâf:
Mes´ûlü hemen olunsun is´âf. "

1'li Tablo Sunumu

Dirvâs-Büyük Deve

Derler ki: Ümeyye'den Hişâm'ın Devrinde, yakınlarında Şâm'ın

Üç yıl ekin olmamış kuraktan. Can kaybına düşmüş artık urban

Her hayme mezâr olup kapanmış: Altında beş on kadîd uzanmış!

Bakmış ki meşâyih-i kabâil: Sıyrılmıyacak bu derd-i hâil;

Bir karyede toplanıp, demişler: Durdukça helâkimiz mukarrer.

Mâdem ki şüyûhuyuz bu halkın, Kalkın gidelim Hişâm'a,kalkın.

Bir duysa Halîfe'miz bu hâli; Var merhamet etmek ihtimâli.

Hiç ak sakalıyle bir alay pîr, Eyler de Emîr'e hâli tasvîr,

Görmez mi o, halkı rahme, şâyan? Sultansa da taş değil ya: İnsan!

Teklîfı kabûl eder bütün nâs; Derler, yalınız: Bulunsa Dirvâs.

Sinnen daha pek çocuktur ammâ Olmaz o kadar talâkat aslâ.

Vaktâ ki girer şüyûh Şâm'a Derhâl haber gider Hişâm'a:

Derler ki, beş on kabîle geldi. Der: Gelsinler sarâya şimdi.

Birlikte çocuk dalar huzûra, Evvelce duâ eder de sonra,

Hiç pervâsız girer kelâma... Lâkin bu tuhaf gelirHişâm'a;

Der: Sus a çocuk büyük dururken, Söz sâdır olur mu hiç küçükten?

Dirvâs o zaman kelâmı tekrâr Teshîr ile der:Nedir bu âzâr!

Mikyâsı mıdır zekâvetin sin? Dirvâs'ı çocuk mu zannedersin?

Bir dinle de sonra gör çocuk mu? İnsâf nedir o sizde yok mu?

Ben söyliyeyim de bir efendim, Susturmak elindedir efendim.

Dirvâs bakar Melik'te ses yok• Mecliste değil ki ses, nefes yok;

Mu'tâdı olan talâkatıyle<br\/>Başlar söze eski şiddetiyle:

Üç yıl mütemâdiyen kuraklar, Emsâli görülmemiş sıcaklar,

Sâmânımızı kuruttu gitti; Mezrûâtın umûmu bitti.

Binlerle çadır kapandı kaldı, Çöl,mahşer-imevt şekli aldı!

Şehrîleri besliyen kabâil<br\/>Köy köy geziyor zelîl ü sâil!

Hâtemlere cûd eden o urban, Nan-pâreye can verir bugün can!

Çıplakları giydiren de üryan, Gömleksizdir zükûr ü nisvân!

Açlık ecelin zahîri oldu: Baştan başa çöl cesedle doldu.

Her kûşede bin acıklı feryâd... Yok bir yerden sadâ-yı imdâd.

Şubbân bütün ihtiyâra döndü! Pîrân görsen, mezâra döndü!

Yok vâlidelerde süt ki: Tutsun, Evlâdını emzirip uyutsun.

Zannım, bize münfail ki Mevlâ: Bir bâdiye halkı yandı, hâlâ

Bir damla su inmiyor semâdan, Şebnem bile düşmüyor duâdan!

Binlerce duâya bir icâbet<br\/>Göstermedi bârgâh-ı rahmet.

Artık sanailticâya geldik Reddetmez isen ricâya geldik:

Görmekteyiz ey Emîr-i âdil, İnkârı bunun değil ya kâbil -

Yok sendeki ihtişâma pâyân; Bizlerse alay alay sefılân!

Bir yanda demek ki fazla var çok; Hayfâ ki öbür tarafta hiç yok.

Öyleyse biraz tevâzün ister. Evvel beni dinle, sonra hak ver:

Nerden buldun bu ihtişâmı?<br\/>Halkın mı, senin mi, Hâlik'ın mı?

Allâh'ın ise eğer bu servet. Bizler de onun kuluyken, elbet

Bir pay talebinde hakkımız var... İnsâf olamaz bu hakkı inkâr.

Halkınsa şu bî-nihâyet emvâl; Ver, etmehukûk-i gayrı pâmâl.

Yok; böyle de olmayıp da kendi Mâlin ise - çünkü fazla - şimdi,

Bî-vâyelere tasadduk eyle... Dördüncüsü varsa haydi söyle!

Mebhût ederek bu söz Hişâm'ı, Huzzâra demiş: "Görün kelâmı!

Yok bende cevâb-ı redde kudret... Hayret, bu civan-dehâya hayret!

Îcâbediyor ki şimdi insâf: Mes'ûlü hemen olunsun is'âf.