Vizr

Vizra Uhra. وزر اخرى.
Vâzire. وازر.
Vela teziru. ولا تزر.
Vezir. وزىر

Suçun şahsiliği.
Suçun şahsiliği ilkesi.

Vâzire, Üç şekilde tefsir edilir:
1. Taşıyıcı/yüklenici
*"Hiçbir vâzire (taşıyıcı/yüklenici) diğerinin vizrîni (cürmünü/cünhasını/kabahatonu/zenbini/günahını) yüklenmez/taşımaz." 15

Zümer: *39/7
*"Hiçbir vazirenin, diğerinin vizrini yüklenmeyeceği/taşımayacağı..."

16 Necm: *53/38.
*"Hiçbir vazire, diğerinin vizrini yüklenmez/taşımaz."17 Fâtır: 35/18. *"Dikkat edin, vizrleri (yüklendikleri/taşıdıkları yük) ne kötüdür!"

18 En'âm: *6/31 *"Dikkat edin, vizrleri ne kötüdür!"19

Nahl: 16/25. 2. 'Avn/yardım(cı)
*"Derken onu kuvvetlendirmiş (fe-âzerehu) (ona yardım etmiş/yardımcı olmuş). 20 Feth: 48/29
*"Bana ehlimden bir vezir (yardımcı) yap/tayin et!" 21 Feth: 48/29
*"Onunla sırtımı pekiştir/kuvvetlendir (üşdüd bihî ezrî; üşdüd bihî
*'avnî: o'nun yardımıyla gücümü artır)." 22 Tâ-Hâ: 20/31
3. İsm/ günah
"Kıyamet Günü kendilerinin evzârını/vizrlerini (ismlerini/günahlarını) tamamen yüklendikten başka, bir ilme dayanmaksızın idlâl ettikleri kimselerin *evzârının/vizrlerinin (ismlerinin/günahlarının) bir kısmını da yükleneceklerdir." Nahl 16/25.

İsra 15
مَنِ اهْتَدٰى فَاِنَّمَا يَهْتَد۪ي لِنَفْسِه۪ۚ وَمَنْ ضَلَّ فَاِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَاۜ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ اُخْرٰىۜ وَمَا كُنَّا مُعَذِّب۪ينَ حَتّٰى نَبْعَثَ رَسُولاً
Kim doğru giderse sırf kendi lehine gider, kim de sapıklık ederse ancak aleyhine eder ve hiç bir vizir çeken diğerinin vizrini çekmez, biz bir Resul göndericiye kadar tazib de etmeyiz.
قَدْ خَسِرَ الَّذ۪ينَ كَذَّبُوا بِلِقَٓاءِ اللّٰهِۜ حَتّٰٓى اِذَا جَٓاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلٰى مَا فَرَّطْنَا ف۪يهَاۙ وَهُمْ يَحْمِلُونَ اَوْزَارَهُمْ عَلٰى ظُهُورِهِمْۜ اَلَا سَٓاءَ مَا يَزِرُونَ Hakikat hüsranda kaldı o: Allah’ın karşısına çıkacaklarını inkâr eden kimseler ki nihayet saat gelip ansızın kendilerini bastırıverince "eyvah! hayatta yaptığımız taksirlerden dolayı (ala ma farradna) hasretlerimize bak" derler o dem ki bütün veballerini sırtlarına yüklenmiş (ve hummuahmiluna evzarehum ala zuhurihim) götürüyorlardır, bak ki (ela sae ma yezirune) ne fena yükler götürüyorlar! En'am 31

Walataziru — ولا تزر وازره وزر اخرى .Suçun şahsiliği ilkesi . **Vizr**. Vâzire. Vizra uhra.Kimse kimsenin suçundan dolayı suçlanamaz

032c8b9bad87f15389fdf427bb8de6dd--islamic-calligraphy-arabic-calligraphy

ولا تزر وازرة وزر اخرى — Ve la teziru vaziratun vizra uhra yani **Vizr** yapılamaz, yani ki suçlanamaz, vazir (suç işleyen) vizra uhra (başkasının suçuyla). Yani Suçun şahsiliği ilkesi

D.
Vezir.
Vezir-i Azam.
Vezir-i azam Ali Paşa.
Vezir-i sani.
Vezirköprü.
Vezirlerinin.

vezir / vezîr / وزیر
Padişah yardımcısı. Hükümdar vekili.
Osmanlı Devleti zamanında en yüksek mülkiye rütbelerine ulaşmış paşa. Hükümdar vekili. Pâdişahın yakınlarından ve onun yükünü üzerine alanlardan, mülkün idaresinde fikir ve tedbir ile meded ve yardım eden. Bu tabir "Vizr" وزر kelimesinden gelir. Vizr kelimesinden alınsa vebal, suç, günah demektir. "Vezr" kelimesinden alınsa; "halkın sığınağı" demek olur. Eskiden bakanlık görevini üstlenen kişi. Bakan. Vekil.

Vizr

Günah.
Yük.
Ağırlık.
Silâh.
Sırta vurulan ağır yük.
Yük götürmek.

Vizr ayetleri[]

قَدْ خَسِرَ الَّذ۪ينَ كَذَّبُوا بِلِقَٓاءِ اللّٰهِۜ حَتّٰٓى اِذَا جَٓاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلٰى مَا فَرَّطْنَا ف۪يهَاۙ وَهُمْ يَحْمِلُونَ اَوْزَارَهُمْ عَلٰى ظُهُورِهِمْۜ اَلَا سَٓاءَ مَا يَزِرُونَ

Hakikat hüsranda kaldı o: Allah’ın karşısına çıkacaklarını inkâr eden kimseler ki nihayet saat gelip ansızın kendilerini bastırıverince "eyvah! hayatta yaptığımız taksirlerden dolayı hasretlerimize bak" derler o dem ki bütün veballerini sırtlarına yüklenmiş götürüyorlardır, bak ki ne fena yükler götürüyorlar! (Yeziruun/

Günah anlamı[]

Günah Farsça bir kelime olup sözlükte "suç" anlamına gelir.

Dinî bir kavram olarak ilâhî emir ve yasaklara aykırı fiil ve davranış anlamında kullanılır.

Kur'ân'da ve hadislerde günah kavramını ifade eden birçok kelime vardır.

Bunlardan genel anlamıyla günah yerine kullanılanlar ism, zenb, vizr, cünâh ve hûb kelimeleridir.

Günaha sevk eden etkenleri, insanın yapısında bulunan eğilim ve arzularla onu dışarıdan etkileyen âmiller olmak üzere iki grupta toplamak mümkündür.

Günaha (suça) sevkeden iç etkenler[]

İnsan yapısında bulunan kötülüklerin kaynağı nefistir.

Zira nefis terbiye edilmezse, "kötülüğü olabildiğine emreden" (nefs-i emmâre) (Yûsuf, 12/53) ve kişiyi günaha yöneltmek için sürekli fısıltılar halinde telkinde bulunan (Kâf, 50/16; Necm, 53/23) bir güçtür.

Günaha sevk eden bir başka etken de ölümsüz bir dünya hayatı içgüdüsü ve öbür dünyayı unutmadır (Bakara, 2/95-96).

Kur'ân bu olumsuz eğilimli nefse karşı, kendini kınayan (levvâme) ve Hakk'ın rızasında huzura kavuşan (mutmainne) nefisleri, yani eğitilmiş ve dizginlenmiş, iyilik yapmayı kabullenmiş nefislere ulaşmayı öğütler (Kıyâme, 75/2; Fecr, 89/27-28).

Ayrıca insanın hassas bir psikolojik yapıya sahip bulunması (Nisâ, 4/28), fizyolojik ve psikolojik bağımlılıklarının bulunması önemli günah faktörlerindendir (Bakara, 2/155; Âl-i İmrân, 3/14).

Günaha sürükleyen dış etkenler içinde dünya hayatının çekiciliği (bk. Yûnus, 10/23), kötü örneklerin bol miktarda bulunması (En'âm, 6/116; Furkân, 25/27-29) ve insanın yücelişini engellemeye çalışan şeytanın tahrikleri de (bk. Hicr, 15/36-42) önemli bir yer tutar. Günahlar nitelikleri bakımından büyük ve küçük olmak üzere ikiye ayrılır (bk. Nisâ, 4/31; Necm, 53/32). (bk. Büyük Günah) Tevbesiz affedilmeyen yegane günah küfür, nifak ve şirk olup cezası da ebedî olarak cehennemde kalmaktır. İslâm, kişiye günahlardan kurtulmanın yolunu da göstermiş, ona tevbe imkânını sunmuştur. (M.C.)