|
|
| ←EÇS/10/129 | Evliya Çelebi Seyahatnamesi 10.Cilt  Evliya Çelebi |
EÇS/10/131→ |
ride olan paşa kethüdası tarafından ve zahire toplayan asker içinden bir Allah Allah sesi ile aramızda bir vâveylâ koptu. Herkes can ve baş derdine düştü. Hakir, Komran kalesi ile serdârımızın kethüdasının cenk ettikleri yerin ortasında kaldı. Meğer hakîr, oldukça ileri gitmişim! Hemen bu acıklı hâli görüp,( Bre oğlan, bağdan yağdan, geçtik, bre çık, canımızı kurtaralım) deyince bizim yağmaladığımız köyün ardından tarafa yedi adet haçlı bayrak ile bin adet düşman görününce o an hakir, kılıç ile yüklerimin iplerine kılıç vurup, bütün yüklerimi bırakarak yük hayvanını da yedeğime aldım. İki gulâmımda atlar üzerinde hazır idiler. (Bre Seyfi oğlan, bre düşman bastı, bre evden dışarı çık) deyince neman düşman ardımızı alıp, köye yaklaştılar. Derhal Seyfi gulâm, dışarı çıkmak üzere geldi. Bir şehbaz gösterişli, babayiğit idi. Şalvarının iki ceplerini çeşitli kelepir eşya ile doldurmuş... Ön çit avlusundan tırmanıp, dışarı çıkayım derken zavallı gulâmm şalvarı çitin kazığına dolaşıp, asıla kaldı. Zavallı güç ile kurtulup, atına binerken düşman bizi çevirdi ve bir çoğu köye girdi. Heman bu sırada gördüm ki, iki adet kolera atları ile geriye, bizim askere doğru kaçıp, hakîr, at üzerinde yalnız kaldım. Seyfi gulâmımı atlandırmaya çalışırdım. On adet düşman, bizi görüp, üzerimize at sürerek bir kaç kurşun atıp, Macarca (Ey beştelek korafye...?) diye hakirin üzerine at kopardılar. Hakîr dahi Allaha sığınıp, bunlara bir kol tüfengi atıp, birini kafası üzere düşürdüm. Heman tirkeşime dahi el attığımda düşman arkadaşları üzere gitmişlerdi. Hakîr, Seyfi gulâlamımın yanına vardım. Meğer atı yaralanmış. Gördüm ki düşman, oğlanı kovarak üzerime doğru getirdiler. Bizim askerden de on adet yiğitler bize imdada gelüp, düşman ile allak bullak cenkte iken hakîr, bizim yük atını Seyfi Gulâma getirüp, (Oğlan, şu yük atına bin) dedim. Zavallı piyade olup, düşmandan henüz kurtulmuş ve seyirde seyirde dermanı kalmamış. Fakir gulâm ipleri kesilmiş semer kaşına yapışıp bineyim derken semer, atın karnı altına gelüp,Seyfi yük atından yere düştü. On, onbeş düşman gelüp, oğlanı bastırdılar, yirmi adedi hakiri bir tarafa kıstırdılar. Dört taraftan kurşun atmağa başladılar. Allaha hamdolsun bir tarafıma dokunmadı. Fakat evvelce atıma kurşun isabet edüp, yaralandığından at serilmeğe başladı. Dünya başıma dar oldu. Gördüm ki iş işten geçti. Kavga meydanında bize imdada gelen