EMÂN

Ey_Kervancı_!_farsça_bir_şarkı — Ey Kervancı ! farsça bir şarkı

bu şarkının türkçe çevirisi : ey kervancı, ey kervan leyla'mı nereye götürüyorsun leyla, canım ve yüreğim olduğu halde? ey kervancı, leyla'mı niçin götürüyorsun? birbirimize yalnızken verdiğimiz sözlere tanrı şahitken ve aşkımızın karar kılmadığı hiç bir şey yokken ey kervancı, leyma'mı niçin götürüyorsun? inancımın tamamı geçici dünyaya dair aşkının kıvılcımları yaşamın kendisi olmuş oysa yarin hatırası aşkın bir damlasından bile güzeldir tanrım kalplerdeki sevgiyi daima o kalplerde bırak benim kalbimde bıraktığın gibi leyla ile mecnun efsane oldular oysa bizim hikayemiz sonsuzluğa erişti sen şimdi aşkımın tek göstergesisin hüznümün, gözümden dökülmeyen hali bu hüznün elinden hangi hallerdeyim bilmiyorsun senden sonra var olmadım tanrı biliyor kalbimin yapraklarını gör ve git tufan gibi inşa et hüznün dallarını gül idik, gülleri derip git ki ben gül ağacıydım tufanın ayakları dibinde oturan vücudumun bütün dallarını tabiatın hışmıyla kır... ey kervancı, ey kervan leyla'mı nereye götürüyorsun leyla, canım ve yüreğim olduğu halde? ey kervancı, leyla'mı niçin götürüyorsun? کاربان

Bayrak — Şablon:Aminbakınız - d
{{Aminbakınız}}

←İstiğrak **Safahat**
*Mehmet Akif Ersoy* hasbihal→

**Mehmet Akif'in en çok sevdiği şiirdir.**
“Gözüm ki kane boyandı, şarâbı neyliyeyim? Şarâbı neyliyeyim?" mırası Akif'in en sosyodramatik şiiri olan Meyhane şiirini hatırlatmaktadır.
Tekrarlanması usanç değil;bilakis "zevk" veriyor. Eskiden çocukların ilk okula başladığı gün yapılan merasime "Âmin Alayı" denirdi.
*Eşref Edip den bir alıntı:*Mehmet Akif Ersoy, hüzzam makamında olan bu ilahiyi hiç dilinden düşürmezdi.
*Fuad Şemsiden aloıntı* Akif'in vefatından 3-4 gün evvel en çok sevdiği şiiri sordum: Yine bunu okudu. Öyle bir nefesle okudu ki ...inşâdında bile iman vardı.
* AMİN ÂMİN ÂMÎN * Amin Aminîn Âmin Âminler Amen
Diğer mevkuf bir hadiste de: "Dünya halkının saflarının hizasında göktekilerin safları bulunur." Bundan dolayı **yerdeki "âmin" gökteki "âmin"e rast gelirse ibadet edenin günahları affedilir.**
Âmin Alayı Amin Alayı Amin alayı
Âmin Alayı - Mehmet Akif Ersoy - Safahat
Âmin Alayı/Açıklama
Âmin Alayı/Azerice
Âmin Alayı/İngilizce
Âmin Alayı/Osmanlıca
Âmin Alayı/Arapça
Âmin Alayı/1
Âmin Alayı/2
Âmin Alayı/3
Âmin Alayı/4

Amin/Hak Dini Kur'an Dili - Vahap hoca eklesin

Osmanlı'da Bir Tören: Âmin Alayı

Bed'i besmele töreni

Başyayla - Karaman'da bir Amin Alayı töreni - [1]
Sızıntı dergisi : Osmanlı'da bir tören:Amin Alayı - [2]

Amin_Alayı_Mehmet_Akif_Ersoy_-_Safahat — Amin Alayı Mehmet Akif Ersoy - Safahat

Amin alayı 1 — Mehmet Akif Ersoy'un Amin Alayı şiiri

Amin alayı 2 — Mehmet Akif Ersoy'un Amin Alayı şiiri

Emin: Kalbinde korku ve endişesi olmayıp rahatta olan. Korkusuz.

Kendisinden korkulmayan.

Kendine inanılan. İtimat edilen.

İnanan, güvenen.

Çok iyi bilen, şüphe etmeyen.

EMÂN

Sözlükte "güven, güvence, güvenlik, emniyette olmak, korkusuz olmak" gibi anlamlara gelen emân; bir fıkıh terimi olarak, İslâm ülkesine girmek isteyen gayrimüslim yabancıya, can ve mal güvencesi sağlayan taahhüt ve akdi ifade etmektedir. Tanımda yer alan gayrimüslim yabancıdan, barış antlaşması bulunmayan yabancı devlet vatandaşı kastedilmektedir. Emân isteyen kimseye müste'min, eman verilene müste'men, emân veren kişiye de müemmin denir. Hadislerde emân kelimesi ile birlikte, ahd ve zimmet tabirleri de kullanılmaktadır.

Emân isteyen taraf kadın veya erkek, herhangi bir dine mensup tek bir kişi ya da bir topluluk olabilir. Bir erkeğe verilen emân, hem kendisinin hem de yanında bulunan aile fertlerinin can ve mallarını hukukî güvence altına alır. Emân isteyen kişide casusluk, sabotaj, kışkırtıcılık gibi zarar vermeye yönelik bir kastın olmaması şartı aranmaktadır.

Klasik fıkıh literatüründe, belli bir şahsa veya sınırlı sayıdaki yabancıya verilen özel emânın (emânu'l-hâs) yanında, bir şehir, bölge, kale veya ülke halkı gibi geniş topluluklara tanınan genel emândan (emânu'l-âmm) da bahsedilmektedir. Zaman ve mekân bakımından sınırlanabilir olan emân akdi, müste'menin kendisine emân verildiğini öğrenmesinden veya kabulünden sonra başlar ve ülkesine dönmesi veya sürenin dolmasıyla sona erer.

Günümüz toplumlarında milletler arası örf ve âdetlerin değişmesi sebebiyle emân ve emânnamelerin yerini tamamen devlet kontrolünde olan pasaport, vize, ikâmet izni gibi uygulamalar almıştır. (İ.P.)

emin sıfat Arapça em³n 1 . Güvenli: "Gizli kitapları ve notları yok etmemiş yahut daha emin bir yere kaldırmamıştım."- R. N. Güntekin. 2 . Sakıncasız, emniyetli, tehlikesiz: "Dağlar hiçbir zaman emin değildir."- Y. K. Karaosmanoğlu. 3 . Şüphesi olmayan: "Pek büyük bir serveti olduğundan emin idiler."- H. Z. Uşaklıgil. 4 . isim, tarih Osmanlı İmparatorluğu'nda bazı devlet görevlerindeki sorumlu kişi: "Şehremini."- .

Emin Emin Nedir- Tarihi Sözlük Osmanlı İmparatorluğu'nda, bazı devlet hizmetlerinde görevlendirilen sorumlu kişilere verilen ad Osmanlı saray teşkilatında dört eminlik vardı: Matbah-ı amire emini (saray mutfağı emini), şehremini (sonraları İstanbul Belediye Başkanlığı adını aldı), arpa emini ve darphane emini İlmiye teşkilatındaki eminliklerin bir kısmı kadılıklara bağlı olarak çalışırdı Bab-ı meşihata bağlı çalışan en önemli görevli, fetva emini idi Yeniçeri Ocağı'nda da emin unvanlı bir memur bulunduğu gibi, geçici işler için de bu namda insanlar görevlendirilirdi Ocağın çuha ihtiyacını çuha emini karşılardı Çeşitli işlere bakan, devşirme emini, ambar emini adı altında görevliler vardı İmparatorlukta devlete ait kıymetli eşyanın korunmasından sorumlu olan memurun unvanı, hazine emini idi Bağlı olduğu devlet dairesine ait para ve eşyayı dağıtmakla görevli olan memurun unvanı da sarf eminidir İdari kuruluşlarla ilgili işlere bakan defter emini, hassa emini, beytülmal emini gibi görevliler vardı Osmanlı İmparatorluğu'nun tarihe karışmasıyla bu makamlar başka adlar altında başka kuruluşlara bağlanırken, bir kısmı da tamamen kayboldu

EMÎN Şerrinden ve zarârından emîn olunmayan kimsenin, dîni, namazları, zekâtları kendisine fayda vermez. (Hadîs-i şerîf-Miftâh-ul-Cenne)

Âlimler devlet adamlarına karışmadıkça ve dünyâlık peşinde olmadıkça, peygamberlerin emînleridir. Dünyâlık toplamaya başlayınca hükûmet adamlarının arasına karışınca, bu emânete hıyânet etmiş olurlar. (Hadîs-i şerîf-Berîka)

2. Peygamber efendimizin lakabı. Peygamber olduğu bildirilmeden önce de, Kureyş kabîlesi Resûlullah'a sallallahü aleyhi ve sellem çok güvenir, inanır ve; "Muhammed-ül-emîn" derlerdi.

Allahü teâlâya yemîn ederim ki, muhakkak ben gökte de emînim, yerde de. (Hadîs-i şerîf-İhyâu Ulûmiddîn)

Resûl-i ekrem, hayra dâvet eden bir emîn idi. (Hazret-i Ebû Bekr)

3. Vücuttaki bütün âzâlarını İslâmiyete uygun şekilde ve uygun yerlerde kullanan.