Yenişehir Wiki
Register
Advertisement
Flag of Turkey Erzincan ili
İdarî Teşkilat
Erzincan districts
Vali: Abdulkadir Demir
İstatistikler
Nüfus 213.538
― Şehir nüfusu 114.437
― Köy nüfusu 99.101
Yüzölçümü 11.974 km²
Nüfus yoğunluğu 17.80 kişi/km²
Genel bilgiler
Bölge Doğu Anadolu Bölgesi
Alan kodu 0446
Valilik Web sitesi http://www.erzincan.gov.tr

Şablon:Erzincan bakınız

Şehrin adı:Erzincan (old name is Ezircan}(pronounced [æɾˈzindʒan];) (Kurdish: Erzîngan‎, Armenian: Երզնկա, romanized: Yerznka) is the capital of Erzincan Province in Eastern Turkey. The city is majority Sunni Turkish with a significant Alevi Zaza and Alevi Kurdish minority.

Erzincan ili Doğu Anadolu Bölgesi'nde dokuz bir ilçeden oluşan bir ildir. Bunlar Refahiye, Kemah, Kemaliye, Tercan, Çayırlı, İliç, Otlukbeli ve Üzümlü'dür. Tarihi ipek yolunun üzerinde yer alır.

Erzincan'ın İlkçağ tarihi hakkında esaslı bilgiye henüz sahip değiliz. Ne var ki M.Ö. ikinci bin yılda, bu yörede, Hurriler'in yaşadığını, ikinci bin yılın ilk yarısı başlarında da Hayaslılar'la Azziler'in hüküm sürdüğü bilinmektedir.Eski çağlardaki "Azzi" bölgelerinden dolayı Aziriz olarak bilinmekteydi. Selçuklular, Aziriz adını çok beğenmiş ve buna "Rahmet yağarsa can Aziriz can" rahmet yağmazsa "Yan Aziriz yan" biçiminde bir tekerleme uydurulmuş, bu tekerlemedeki Aziriz sözcüğü zamanla değişerek, Erzincan biçimini almıştır. Erzincan da bu sözcükten türemiştir (Bu iddiayla ilgili bir kaynak olmadigini belirtmek gerekir, bilginize!)

Anadolu'da M.Ö. 1050-1180 arasında Hattuşaş'ı merkez yaparak büyük bir imparatorluk kuran Hititler yakın doğuyu egemenlikleri altına almışlardır. Erzincan ve yöresinde Hititler'e ait bir yerleşim merkezine rastlanmamışsa da, bu yörenin Hitit egemenliği altında kaldığından da hiç şüphe yoktur.

Doğu Anadolu'da kurulan ilkçağ devletlerinden biri Urartular'dır. M.Ö. 900 yıllarında kurulan bu devlet Van'ı (Tuşpa) başkent yapmış, sınırlarını Hazar Denizi'nden Malatya'ya, kuzeyde Erzurum ve Erzincan'dan güneyde Halep ve Musul'a kadar genişletmiştir.

Erzincan yakınlarında Altıntepe'de 1953'te yapılan kazıda Urartular'a ait birçok eser çıkarılmış, bu yörenin Urartu egemenliği altında kaldığı kanıtlanmıştır.

Çeşitli saldırılara maruz kalan Urartu şehirleri, teker teker tahrip edilirken Medler'in Anadolu'yu istilası sırasında M.Ö. 600 yıllarında tamamen ortadan kaldırılmıştır. M.Ö. 612'de Erzincan ve yöresi Urartular'ı yenerek Anadolu'yu istilaya başlayan Medler'in eline geçti. Med Krallığı'nın Kyaksar döneminde Lidyalılar'la yaptığı savaşlar, muhtemelen Erzincan ve civarında cereyan etmiştir. Bu yöreler M.Ö. 550 civarında bu kez Persler'in eline geçmiştir.

Hititler'in Anadolu'yu istila ettikleri sırada, İran yaylasını da Persler ele geçirdiler. Persler'in yükselişi daha çok Büyük Kiros (M.Ö. 550-530) ve Kampis (M.Ö. 530-520) dönemlerine raslar. Bu dönemde Erzincan ve çevresi de Persler'in eline geçer. Persler'den sonra Anadolu Makendonyalılar'ın eline geçmiştir.

Roma İmparatorluğu ordusu M.Ö. 70 tarihinde Doğu Anadolu'yu ele geçirmeye başlayarak Elazığ yöresindeki Safen (Harput) Kralığı'nı yıktıktan sonra, Tigran Ordusunu da yenilgiye uğratmıştır. Bu sırada (M.Ö. 68) Pontuslular da Erzincan yörelerinde Roma üstünlüğüne son vermişlerdir. İran ile Bizans arasında sürekli savaşlara sahne olan Erzincan ve yöresi, en son Bizans imparatoru Heraklius tarafından 629 tarihinde malubiyete uğratılan İran'dan geri alınmıştır.

Halife Osman (644-656) zamanında Habib bin Mesleme 755 senesinde Erzincan ve yöresini ele geçirerek, bu bölgeyi tamamen Müslümanların yönetimine kattı. Erzincan ve yöresi Abbasiler döneminde de çeşitli saldırılara maruz kaldı. Halife Mütevekkil Alallah (847-861) döneminde Malatya Valisi Ömer bin Abdullah, Arapgir, Eğin, Kemah, Erzincan ve Trabzon kentlerini Bizanslılar'dan geri aldı (859). Böylece Erzincan tekrar müslümanların hakimiyetine geçti.

Türkler'in Anadolu'ya daha önce de akınlar yaptılarsa da, Türkler'in Anadolu'yu vatan edinmeleri genel kanaate göre Malazgirt (1071) zaferinden sonradır.

Alp Arslan'ın komutanlarından olan Mengücek Ahmet Gazi, Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar yörelerini hakimiyeti altına aldı. Kemah'ı merkez yaptı. Ahmet Gazi'nin ölümü üzerine (1114) yerine oğlu İshak Bey geçti. Bu beyliği uzun süre yöneten İshak Bey ölünce (1124) yerine Melih Mahmut geçti. İshak Beyin oğulları onu tanımayınca, Mengücek devleti parçalandı. Kemah Melih Mahmut'a Erzincan Davut Şah'a, Divriği de Süleyman Şah'a düştü. Davut Şah'ın öldürülmesi üzerine (1151) Erzincan'a 13 yıl Süleyman Şah sahip olmuş; Davut Şah'ın oğlu Fahrettin Behram Şah (1165) yılında babasının tahtında oturunca, Mengücek Beyliği tekrar güçlenmiştir. Fahrettin Behram Şah'ın Kılıçarslan'ın damadı olması göz önünde bulundurulursa, Mengücek Selçuklu münasebeti daha iyi anlaşılır. Erzincan ın siyasi, ekonomik, sosyal ve kültürel yönlerden, Mengücek Beyliği ve Selçuklu döneminde ve ondan sonra gelen yüzyıllar içerisinde de Anadolu nun ileri gelen ticari ve kültür merkezlerinden biriydi. O dönemler içerisinde ekonomisinin temelini oluşturan faaliyetler açısından çağdaşı olan kentlerin pek çoğundan hayli ileri idi. 12. yüzyılda Gezgin Marco Polo, kentte dokumacılığın gelişmiş olduğunu, 14. yüzyılda İbni Batuta da kentte dokumacılığın ve bakır eşya yapımının ileri düzeyde olduğunu yazarlar. Dokumacılık, boya yapımının gelişmesini de sağlamıştı. 1561-1518 yıllarında düzenlenen tahrir defterlerinde kentin yıllık geliri 224.753 akçe idi. Bu gelir, çeşitli vergi ve resimlerden oluşmaktaydı.

Erzincan`nın , Otlukbeli ilçesinde 11 Ağustos 1473 tarihinde ünlü Otlukbeli Savaşı gerçekleşti. Fatih Sultan Mehmed ile 100 000 Osmanlı asker ve Uzun Hasan Sultan ile 70 000 Akkoyunlu asker Otlukbeli`de savaşmeydanında savaşa karşı karşıya geldiler.

Sarıkamış savaşın galibi General Nikolay Yudeniç Rus Kafkasya Ordu komutanı olarak 1915 yılın yaz aylarında Anadoluya taaruza geçti ve Erzincana kadar Rus ordu birlikleri ile ilerlendi. Dosya:EYLUL1927.jpg

27 Aralık 1939 Erzincan depremi oldu.

Dosya:Bir-Erzincan-Depremzedesi-İnönüye-Sarılıyor.jpg

Idari Yapı[]

2010 TUIK verilerine göre ilimizde merkez ilceyle beraber 9 ilce, 20 belde ve 525 köy vardir.

Coğrafi Yapı[]

Erzincan Doğu Anadolu Bölgesinin Kuzey Batı bölümünde yukarı Fırat havzasında 39 02 - 40 05 kuzey enlemleri ile 38 16 - 40 45 Doğu boylamları arasında yer almaktadır. İlimiz Doğuda Erzurum, Batıda Sivas, Güneyde Tunceli, Güneydoğuda Bingöl, Güneybatıda Elazığ, Malatya, Kuzeyde Gümüşhane, Bayburt ve Kuzeybatıda Giresun illeri ile çevrilidir. Yüzölçümü 11.903 km2 olup il merkezinin denizden yüksekliği 1.185 metredir.

Erzincan birinci derecede deprem kuşağı üzerindedir. 1939 depreminden sonra şehir merkezi şimdiki yerinde yeniden kurulmuştur. En son önemli deprem 13 Mart 1992 tarihinde rihter ölçeğine göre 6,8 şiddetinde meydana gelmiş ve 657 kişi hayatını yitirmiştir.

Erzincan ili genellikle dağlar ve platolarla kaplıdır.Dağlarında bolca sincap bulunmaktadır. Dağlar çeşitli yönlerde, belli bir sıra içerisinde uzanır. Güneybatıdan Munzur, Kuzeybatıdan Refahiye Dağları İl sınırlarına girer. Doğudan Erzurum dan gelerek, Batıya doğru uzanan Karasu ırmağı ve kop dağları, il alanını derinlemesine, aralarında geniş düzlükler bırakacak şekilde böler.

Dağlar il topraklarının yaklaşık % 60 ını kaplar. Esence (Keşiş) dağları, ilin en yüksek noktasını (3.549 m.) oluşturmaktadır. Köhnem dağı 3.045 m. Sipikör dağı 3.010 m. Mayram dağı 2.669 m., Kop dağı 2.963 m., Mülpet dağı 3.065 m., Munzur dağları 3.449 m., Kazankaya dağı 2.531 m., Ergan dağı 3.256 m., Dumanlı dağları 2.618 m. ve Coşan dağı 2.976 m.dir.

Erzincan ilinde ovalar, doğu-batı ve kuzey-güney doğrultusunda uzanan dağ sıraları arasındaki çöküntü alanlarında ye alır. Ovalar birbirine boğazlarla bağlanmıştır. Erzincan ovası, doğu-batı yönünde uzanır. Denizden yüksekliği 1.218 m. olan ovanın uzunluğu 40 km., toplam alanı ise 500 km2.dir. Kuzeyinde, doğu-batı yönünde uzanan bir fay hattı vardır. Kalın bir alivyon tabakasıyla kaplı olan ovada, sulu tarım yapılmaktadır. Orta verimlilikte olup, buğday, şekerpancarı ve fasülye yetiştirilmektedir.

Fırat vadisinin iki yanında Sansa boğazına dek olan alandaki çok sayıda düzlükler, Tercan ovalarını oluşturur. En genişi 180 km2.lik, Çadırkaya (Pekeriç) ovasıdır. Denizden yüksekliği 1.450-1.500 m. olan bu ova kalın bir alivyon tabakası ile örtülmüştür.

İI toplam alanının, 1/20 sini yaylalar kaplamaktadır. Güneyde Munzur dağlarının uzantıları üzerinde, özellikle Koşan dağı yöresindeki yaylalar, seyrek ve kısa otlarla kaplıdır. Yer yer meşeliklere rastlanmaktadır. Daha doğuda, Erzurum- Erzincan-­Bingöl sınırında bulunan Cemal dağlarının, Erzincan da kalan uzantıları üzerinde, verimli yaylalar bulunmaktadır. Önemlileri arasında Çimen, Melan, ve Sarıçiçek yaylaları zengin bitki örtüsüne sahiptir.

İlin en büyük ve en önemli akarsuyu Fırat ırmağıdır. Fırat 43,8 m3/sn ile 1320 m3/sn arasında değişen debisi ile sulama, enerji ve su sporları amaçlarıyla kullanılmaktadır. Tercan ovalarında Fırat a, kuzeybatıda Keşiş dağlarından çıkan, Çayırlık dere ile güneydoğuda Tuzla suyu katılır.

Tercan ovasında suların birleştiği yerden itibaren Fırat ın en büyük kolu karasu adını almaktadır.

Erzincan ovasında Fırat ırmağı, iki yandan Mercan, Kom, Cimin, Pahnik ve Sürperen suları ile Çardaklı deresini alır. Irmak, Erzincan ovsından sonra, Bağıştaş a kadar derin bir yatak içerisinde akar. Fırat, Kemaliye ilçesinde Kadıgölü suyu ile Miran suyunu aldıktan sonra, ilçenin güneydoğusunda Başpınar yakınlarında Keban barajı ile Elazığ il sınırına girer. Refahiye ilçesinden çıkan suların dışındaki tüm suları bünyesinde toplar. Refahiye ilçesinin suları Çukurdere aracılığı ile Kelkit çayına dökülür.

Bölgedeki bütün akarsular kısa boylu sel karakteri taşıyan dere ve çaylardır.İlkbahar mevsiminde eriyen kar suları ve yağan yağmurlarla kabarır, zaman zaman taşkınlara neden olurlar.

İI sınırları içerisinde coğrafi önemi olan göl yoktur. Çayırlı ilçesinde Yedi göller ve Aygır gölü, Otlukbeli de Otlukbeli gölü, Kemaliye de Kadıgölü gibi küçük göller bulunmaktadır.

Erzincan, karasal iklim özelliğine sahiptir. Ancak, yüzey şekilleri, ovaları ve dağlarla çevrili olması yer yer değişik karakterli iklimlerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Doğu Anadolu bölgesinde yer alan Elazığ ve Malatya dışındaki diğer tüm illerden daha ılıman bir iklimi vardır.

Kış mevsiminde doğudan gelen Sibirya kaynaklı hava kütlelerinin tesirinde kaldığı için oldukça sert kış günleri yaşanmaktadır.

Yağış itibariyle, 366.6 mm. lik (kğ/m2) yağış ortalamasına sahip olan il, yıl içerisinde en fazla yağışı 630 mm. olarak, en az yağışı 210 mm. olarak almaktadır. En yağışlı mevsim İlkbahar olup, alınan yağışın yüzd 41 i bu mevsimde, yüzde 22 si Sonbahar ve yüzde 15 i de Yaz mevsiminde kaydedilmektedir. Kış yağışı oranı ise yüzde 22 dir. Yıllık nem ortalaması ise yüzde 59 dur.

Erzincan da akarsu boylarında görülen kavak ve söğütlerin dışında genel olarak kısa ömürlü cılız otsu bitkiler yaygındır. Ormanlar seyrek ve ortadan kalkmış durumdadır. Refahiye ve Kemah çevresinde meşe, gürgen, diş budak ve sarı çama rastlanmaktadır. İI topraklarının 911.479 ha. yaklaşık yüzde 76.57 si erozyona maruzdur.

DOĞAL KAYNAKLAR: İl, coğrafi yapısı itibariyle genel olarak kış sporları, su sporları ve doğal güzellikleri olan mesire alanları ile de turizm için çok yönlü özellikler taşımaktadır. Erzincan kış turizmi için uygun iklim özelliklerine sahiptir. Dağ sporlarının yapılacağı 3.500 metre yüksekliğinde dağlar bulunmaktadır. Erzincan Baraj Gölü ve Tercan Baraj Gölünde su sporları yapılmaktadır. Karasu Nehrinde rafting, Küçük Çakırman Köyünde yamaç paraşütü, Esence Yedi Göllerde doğa yürüyüşü ve dağ bisikleti , kaya tırmanışı, kayak, dağ kampları, şelale buzul tırmanışı,cirit ve camel trophy diğer turizm aktivitelerini oluşturmaktadır. İlin turizm potansiyelleri çeşitli turizm kullanımları açısından bakıldığında çeşitlilik göstermektedir. Doğal mesire alanları, Girlevik Şelalesi, Bayırbağ-Değirmen önü, Pahnik Çayı ve çevresi Karakaya-Çermik, Ekşisu, Beytahtı,Mecidiye, Tercan ve Erzincan Baraj Gölü çevresi, Kemah Soğuksular gibi mesire alanları doğal güzellikleri oluşturmaktadır. Tarihi eserlerden Tercan Mama hatun Kervansarayı ve Türbesi, Kemah Kalesi ve Sultan Melik Türbesi, Altıntepe Urartu kalıntısı, Erzincan Kalesi, tarihi hamamlar önem taşımaktadır

YAYLALAR

Dumanlı Yaylası, Refahiye ilçe merkezinin hemen üzerinden başlayıp , güneye doğru uzanan bir alan içerisindedir. Çam ormanlarıyla kaplıdır. Doğal güzelliği, temiz havası, bol soğuk su kaynakları, av hayvanları ve kamp imkanları ile yaz ve kış turizmine açıktır. Ayrıca; Esence Yedigöller, Ergan Dağı üzerinde Melenkoç Yaylası, Bayırbağ Çamlık ve Soğanlı Yaylaları bulunmaktadır. Her yıl Esence Dağı ve Yedigöllere dağ tırmanışı yapılmaktadır. Bayırbağ Tekçam yaylasına yürüyüş ve kamp, Yaylabaşı Ardıçlı gölü mevkiinde yürüyüş ve kaya tırmanışı ve tüm izcilik faaliyetleri yapılmaktadır.

SU KAYNAKLARI

Erzincan ili su kaynakları bakımından son derece zengindir. Fırat ın en önemli iki kolundan biri olan Karasu nehri, Erzincan arazisini diyagonal olarak Kuzey Doğudan Güney Batıya doğru keser ve kuzeydeki Keşiş dağları ile Güneyindeki Munzur Dağlarını bir çizgiyle birbirinden ayırır. İlin doğu ucundaki Tercan vadisinde, Keşiş dağlarından aşağıya akan Çayırlı çayı, Erzincan vadisinde Mercan, Kom, Pahnik, Sürperen ve Çardaklı çayları, Fırat ın Karasu kolunu besleyen önemli çaylardır. Erzincan da bulunan göller; Çayırlı ilçesi içinde bulunan Yedigöller Aygır gölü, Kemaliye ilçesindeki Kadı gölü ile Munzur gölü, Erzincan Baraj Gölü ve Tercan Baraj gölüdür. İlin su kaynakları, dağ zirveleri ve gölleri açısından bu denli zengin olması rafting su sporları, yamaç paraşütü ve kayak turizmini içine alan zengin bir kış ve dağ turizmi potansiyelinin oluşmasına neden olmaktadır. Son yılların en çok ilgi gören alternatif doğa sporu olan rafting için değişken fakat her mevsim yeterli debisi ile ve farklı rapitleri ile Fırat nehri en uygun özellikleri taşımaktadır. Nisan ve mayıs aylarında Avrupanın en zor parkurlarından birini oluşturan Fırat, tamamen doğal ortamda tabiatla mücadele zevkini en yüksek düzeyde yaşamayı tercih edenler için eşsiz bir olanak sağlar. 6 ve 10 kişilik raftlar ve tüm emniyet ekipmanı deneyimli rehberler eşliğinde gerçekleştirilen turlar doğa tutkunlarının ilgisini çekmektedir. Rafting ve kano parkuruna ulaşım kolay olup, Erzurum-Erzincan karayolu üzerindedir. Erzincan İl merkezine 40 km mesafede Fırat nehrinin bir kolu olan Karasu üzerinde, Sansa deresinde rafting sporu yapılmaktadır. Erzincan havaalanına 10 dakikalık mesafede, Fırat nehri üzerindeki Erzincan Göyne Barajı, Mertekli Gölü ve Tercan Baraj Gölü, bu spor için amatör ve profesyonel standartlarda ideal durgun su ortamlarıdır. Bu sularda olta, ağ (serpme) balık avcılığı yapılmaktadır.

FAUNA

Erzincan ili, av kaynakları ve av türü bakımından zengindir. İlin uygun iklim özellikleri ve doğal ortamları alabalık, yaban keçisi, ayı, domuz, porsuk, sansar, su samuru, tavşan, keklik, yaban ördeği gibi av hayvanlarının yaşamasını sağlamaktadır. Kemah, Kemaliye ve Refahiye ilçelerinde dağ keçisi, porsuk, ayı, vaşak, yaban domuzu, yaban ördeği, ve çulluk; Keşiş ve Munzur sıradağları, Karadağ, Kemah ilçesinin Alp Bucağı, Tercan ve Kemaliye ilçesinin Karasu vadisi çevresinde dağ keçisi, karaca, ayı, porsuk, vaşak; ayrıca ilin her yöresinde de keklik ve tavşan avlanabilmektedir. Karasunun özellikle Kemah ilçesinden, Kemaliye ilçesine kadar olan kesiminde büyük balıklara rastlanmaktadır. MAĞRALAR Kemah ilçesinin Ayranpınar köyünde bulunan buz mağaraları, kışın sıcak, yazın soğuk olma özelliğini taşımakta ve soğuk hava deposu olarak kullanılmaktadır. Mağaranın içinde büyük buz kütleleri ve buzların oluşturduğu sarkıt ve dikitler bulunmaktadır. Buz mağaralarında, ilçe köylerin peynir, yağ gibi gıda maddeleri muhafaza edilmektedir. Erzincan da halk tarafından bilinen ve bilimsel kaynaklarda ismi geçen bir çok mağara vardır. Ancak bu irili ufaklı mağaralar hakkında bir araştırma yapılmamıştır. Halk tarafından bilinen birçok mağara hakkında hiçbir bilgi yoktur. Gerek halktan gerekse kaynaklardan ismen bilinen mağaralar; Tercan ilçesinde Üçpınar ve Çadırkaya Mağaraları, Çayırlı ilçesinde Verimli, Çilli göl, Saraycık ve Yazıkaya Mağaraları, Kemah ilçesinde Özdamar, Çamlı yayla, Buz, Boğaziçi, ve Yahşiler Mağaraları, Kemaliye ilçesinde Ala, Üvür, Aslanoba, Tosun, Meryem Ana, Kekikpınar, Deliktaş ve Çat Mağaraları, İliç ilçesinde Bostal ve Bozyayla mağaraları ile merkez ilçede Kılıçkaya mağarasıdır. İl genelinde tespit edilen mağara 25 adettir. Ancak bu mağaralara ulaşım, dağlık bölgelerde bulunmaları nedeni ile oldukça zordur. Yukarıda adı geçen mağaralar içinde bulundukları köy adları ile bilinmektedir. Bu mağaraların gerekli tespit ve inceleme çalışmaları yapılıp, turizm açısından potansiyel olabilecekler değerlendirilmelidir. Refahiye ilçesinin Altköy mevkiinde bulunan mağaraya taş merdivenlerle çıkılmaktadır. Mağaranın içinde kesilmiş taşlardan oturma bankları vardır. Mağaranın içinde bulunan izlerin Köroğlunun atının izleri olduğu söylenmektedir.

ÇAĞLAYANLAR

Girlevik Şelalesi; Erzincan ilinin güneydoğusunda, merkeze yaklaşık 30 km. uzaklıkta bulunan Çağlayan mevkiindedir. Şelale, Çağlayan Beldesine 3 km. uzaklıkta Girlevik köyündedir. Şelale Erzincan ın en güzel yerlerinden biridir. Doğal güzellikleri, bitki örtüsü, suyu, dinlenme açısından önemli bir mesire yeridir. Şelalenin suyu, Kalecik Köyüne 1 km. uzaklıkta sarp kayalar içinden ve 9 ayrı yerden kaynar, yeşillik bir dere yatağını takip ederek şelaleye ulaşır. Şelalenin yüksekliği 30-40 m. civarında ve 3 kademeli ve yöreye özgü taştan oluşmaktadır. Şelalenin çevresi ağaçlıktır, özellikle yaz aylarında mesire yeri olarak büyük ilgi görmektedir. Kışın şelale suyun donmasıyla oluşan sarkıtlardan buzul tırmanışı, yazın soğuk sularında serinleme imkanı vardır.

GÖLLER

Otlukbeli Gölü; Otlukbeli ilçe merkezine yaklaşık 5 km. uzaklıkta ve ilçenin kuzeybatısında yer almaktadır. Göl, 150-160 m uzunluğunda, 30-50 m. genişliğinde olup yüzölçümü yaklaşık 6.500 m² civarında küçük bir göldür. Deniz seviyesinden 1855m yükseklikte ve derinliği 15-18 m. dir. Otlukbeli Gölünün oluşumu bir doğal setleşme sonucudur. Oluşumu açısından yurdumuzda ve belki de yeryüzünde benzerine az rastlanıldığı göz önüne alındığında Otlukbeli Gölünü bir ”Doğal Anıt” olarak nitelendirmek mümkündür. Otlukbeli Gölünün oluşumunu sağlayan set , faylar boyunca yüzeye çıkan maden sularının biriktirdiği bir settir. Set üzerine çıkan su maden suyu niteliğindedir. Yöre halkı şifalı olduğuna inanmaktadır. Göl suları içerisine maden suyu karışmakla beraber dere tarafından beslendiği için tatlıdır Aygır Gölü; Keşiş Dağı üzerinde bulunan göl tabiat güzelliği yanı sıra, kırater gölü özelliğine sahip olan piknik ve dinlenme yeridir. Kadı Gölü; Kemaliye ilçesinde yer alır küçüktür. Göl çeşitli efsanelere de konu olmuştur. Ayrıca Çayırlı ilçesinde, Yedigöller ve Kemah Beşikli Köyünde Ardos Gölü bulunmaktadır.

KAPLICALAR

Erzincan kaplıcası ve doğal jakuzisi; Ekşisu yakınında, şehir merkezine 12 km. uzaklıktadır. 33 derecelik ısıya sahip kaplıca suyu romatizma, cilt, damar sertliği ve kalp rahatsızlığına iyi gelmektedir. Kaplıca, 12 adet kapalı havuzu ile hizmet vermektedir. Ayrıca kaplıcada , doğal jakuzi havuzu vardır.

Eğitim[]

Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı okullardan; ana okulu ve ana sınıflarında 58, ilköğretim okullarında 1.609, ortaöğretim okullarında 685 olmak üzere, 2.351 öğretmen görev yapmaktadır. Anaokulu ve sınıflarında 1.389, ilköğretim okullarında 30.974, orta öğretim okullarında 10.394 olmak üzere 42.757 öğrenci eğitim ve öğretim görmektedir.

İI de okuma-yazma oranı yüzde 96 dır. Öğrenci mevcudunun yeterli olduğu tüm yerleşim birimlerinde eğitim kurumları faaliyette olup, son yıllarda Yatılı İlköğretim Bölge Okullarına ve taşımalı eğitime ağırlık verilmek suretiyle öğrenci azlığının getirdiği olumsuzluklar giderilmeye ve kaliteli bir eğitimin sağlanmasına çalışılmaktadır.

Okulsuz köy bulunmamaktadır. Nüfus ve öğrenci azlığı nedeniyle 222 sayılı kanuna göre öğrenci azlığından köylerde okullar kapatılmaktadır.

İI merkezinde 3 Fakülte, 3 Yüksek Okul, Refahiye, Tercan ve Kemaliye ilçelerinde birer Yüksek okul bulunmaktadır.

Ilde özürlülerin eğitimine yönelik, Zeynep Mustafa Han Eğitim Uygulama Okulu ve İş Eğitim Merkezi ile Sümer Mesleki Eğitim Merkezi okulu hizmet vermektedir.


Okul Öncesi Eğitim

Erzincan İli eğitim ve öğretim bakımından DAP Bölgesinde birçok ilden ileri düzeydedir. İlin okullaşma oranı başta olmak üzere diğer eğitim göstergeleri Türkiye ortalamasına oldukça yakındır.

2000 Yılı Genel Nüfus Sayımı Sonuçlarına göre ilde okuma yazma oranı yüzde 87 olup cinsiyetler arasında önemli fark gözlenmemektedir. Çeşitli kampanyalarla okuma yazma bilmeyenlerin okur yazar durumuna getirilmesi için Halk Eğitim Merkezleri tarafında kurslar düzenlenmekte ve kursu tamamlayanlara belge verilmektedir.

İlde okulsuz köy bulunmamaktadır. Son yıllarda kırsal alanda yaşayan öğrencilerin kaliteli eğitim görmeleri için yatılı ilköğretim bölge okullarına, pansiyonlu ilköğretim okullarına ve taşımalı eğitime ağırlık verilmektedir.

İlde özürlülerin eğitimine yönelik bir adet ilköğretim okulu ve iş eğitim merkezi ile Sümer Mesleki Eğitim Merkezi okulları hizmet vermektedir.

Okullaşma oranı açısından cinsiyete göre eşitsizlik bulunmaktadır. İl genelinde Okul öncesi eğitimde okullaşma oranı yaklaşık yüzde 8 olup, bu oran erkeklerde yüzde 9, kızlarda yüzde 7 dolayındadır. Türkiye geneli okul öncesi eğitimde okullaşma oranı yüzde 10,1 dir. Bu oran erkeklerde yüzde 10,5 kızlarda yüzde 9,7 dir. Erzincan ili okul öncesi eğitimde Türkiye ortalamasının gerisindedir.

İlköğretimde okullaşma oranı yaklaşık yüzde 72 olup, bu oran erkeklerde yüzde 75, kızlarda yüzde 70 dolayındadır. Ortaöğretimde okullaşma oranı yaklaşık yüzde 49 olup, bu oran erkeklerde yüzde 57, kızlarda yüzde 38 dolayındadır. Türkiye geneli ortaöğretimde okullaşma oranı yüzde 64 dür. Bu oran erkeklerde yüzde 73 kızlarda yüzde 54 dür.

İlde orta öğretimde, genel liselerde okullaşma oranı yüzde 30, mesleki ve teknik liselerde yüzde 18 dir. Meslek liselerinde bu oran sürekli düşmektedir.

Okul öncesi eğitim isteğe bağlı olup, ilköğretim çağına gelmemiş çocukların eğitimini kapsamaktadır. Okul öncesi eğitim, çocuklarının bedensel zihinsel duygusal ve sosyal yönden gelişimlerini, iletişim kurabilme becerilerini kazanmalarını,Türkçe yi doğru ve düzgün konuşmalarını, çeşitli ailelerden gelen çocuklar için ortak bir yetişme ortamının oluşmasını toplumun kültürel değerleri ve özellikleri doğrultusunda en iyi biçimde yönlendiren bilinçli ve sistemli bir eğitim sürecidir. Bunun için okul öncesi eğitim büyük önem taşımaktadır.

Erzincan ili genelinde bünyesinde anasınıfı bulunan ilköğretim okulları genellikle şehir ve ilçe merkezlerinde yoğunlaşmaktadır. Dar gelirli ve kırsal kesimde bulunan ilköğretim okullarının bünyesinde anasınıflarının açılması önem taşımaktadır.

İl genelinde; Okul öncesi eğitimde okullaşma oranı düşüktür. Bunun sebepleri ailelerin okul öncesi eğitimine fazla önem vermemesi, maddi imkansızlıklar, velilerin eğitim düzeylerinin düşük olması, çalışan annelerin azlığı, geleneksel yetiştirme tarzına önem verilmesi, (evde aile büyükleri tarafından bakılması) bazı ailelerin okul öncesi okulları eğitim yeri olmaktan çok bakım evi olarak görmeleri gösterilebilir.

İI merkezinde 4 adet, Tercan ilçesinde 1 adet, Refahiye ilçesinde 1 adet olmak üzere 5 adet bağımsız anaokulu mevcuttur. İI merkezindeki okullar bünyesinde 50, Çayırlı da 2, Üzümlü de 6, İliç te 2, Kemah ta 2, Tercan da 3, Kemaliye ve Otlukbeli ilçelerindeki okullar bünyesinde birer adet olmak üzere 67 adet ana sınıfı bulunmaktadır.


İlköğretim

Eğitim sisteminin en önemli basamağını teşkil eden sekiz yıllık kesintisiz temel eğitim 6-14 yaşları arasındaki çocukların eğitimini kapsamaktadır. Erzincan genelinde 8 yıllık kesintisiz zorunlu temel eğitimde okullaşma oranı yaklaşık yüzde 72 dolayındadır.

8 yıllık kesintisiz zorunlu temel eğitimde il genelinde okullaşma açısından fiziki kapasite ve ders araç gereçleri bakımından ele alındığından DAP Bölgesi illerine göre yeterli durumdadır. E-80 karayolunun Erzincan dan geçmesi Eğitim Fakültesi ve diğer yüksek öğretim kurumlarının ve 3. Ordu Komutanlığının il merkezinde bulunması, ayrıca il genelinde nüfus artışının düşük olması, ilköğretimdeki başarıyı olumlu yönde etkilemektedir.

Erzincan ın bazı bölgelerinde özellikle Refahiye, Tercan, Çayırlı ilçelerinde kışların uzun ve sert geçmesi, İlçelerdeki köy yerleşim yerlerinin dağınık olması ve sürekli dışarıya göç vermesi, mezra ve köyaltı yerleşim yerlerindeki öğrenci velilerinin çocuklarını YİBO lara göndermemeleri,  il genelinde ilköğretimdeki başarıyı olumsuz etkilemektedir.

İlköğretim okullarında öğrenim gören öğrencilerin yüzde 65 i şehir merkezinde yüzde 35 i ise köylerde okula devam etmektedir

Erzincan da bulunan 3 YİBO nun toplam yatılı öğrenci kapasitesi 1.910 dur. YİBO ların doluluk oranı yüzde 72 dir. İl genelinde ikili eğitim yapan okulların oranı yüzde 2 dir. İkili eğitim yapan öğrenci sayısı toplam öğrenci sayısının yüzde 8,7 sidir.

İl genelinde İlköğretim Okullarındaki başarı diğer doğu illerine göre hızla artmaktadır. Köy ve mezralarda göç nedeniyle bugüne kadar kapanan ilköğretim okulu sayısı 429 dur

İI genelinde merkezdeki 8 okul dışında tüm okullar normal eğitime geçmiş bulunmaktadır. Normal eğitime geçme oranı %96 dır. Merkezdeki İlköğretim okulu sayısı 98, ilçe ve köylerindeki ilköğretim okulu sayısı 102 olmak üzere toplam okul sayısı 200 adettir.

1994-1995 öğretim yılından itibaren taşımalı eğitim yılına geçilmiş olup, taşınan öğrenci sayısı il genelinde 2003-2004 öğretim yılında 1.986 kişidir. Taşımalı eğitimin uygulandığı okul sayısı da 145 dir.

İI genelinde ilköğretim öğrenci sayısı 30.974, öğretmen sayısı 1.609, derslik sayısı 1.419, öğretmen başına düşen öğrenci sayısı 19 dur.


Ortaöğretim

İI merkezinde genel lise sayısı 9, özel genel lise sayısı 1, merkez köylerde genel lise sayısı 2, ilçelerdeki genel lise sayısı 7 olmak üzere toplam 19 genel lise bulunmaktadır.

İI merkezinde meslek lisesi sayısı 6, ilçe merkezlerindeki meslek lisesi sayısı 7 olmak üzere toplam meslek lisesi sayısı 13 dür.

Orta öğretimde toplam öğrenci sayısı 10.394, öğretmen sayısı 685, toplam derslik sayısı 499 ve öğretmen başına düşen öğrenci sayısı 15 tir.

İI genelinde biri özel, diğerleri resmi okulların pansiyonları olmak üzere toplam 15 adet pansiyon bulunmakta, bunların toplam kapasitesi 1.508 kişidir.

İlde 12 adet öğrenci yurdunun toplam kapasitesi ise 931 kişidir. Bunların içerisinde Merkez Vakıf Öğrenci Yurdu 300, Kemah Sultanmelik Vakıf Öğrenci Yurdu 40, Sabancı Kız Yetiştirme Yurdu 88 kişilik olup, diğerleri düşük kapasiteli özel öğrenci yurtlarıdır.

 İlde mesleki ve teknik öğretim okullarının kapasitesi yüksektir. Endüstri meslek liseleri yarı kapasite ile eğitim vermektedir. Diğer mesleki ve teknik liselerde potansiyel olmasına rağmen kapasite düşüktür.

Orta öğretimde çok fazla türde okul olması öğrencilerin mesleki ve teknik eğitimi tercihinde sorun olmaktadır. Mesleki ve teknik eğitim gören öğrenci oranının yüzde 50 ye çıkarılması gereklidir. İlde meslek yüksek okullarının olması mesleki ve teknik eğitim için bir avantajdır.

İlde sanayileşmenin yetersizliği başarılı öğrencilerin gelecekte işsiz kalmak ve üniversiteye girememek korkusuyla bu okulları seçmemesi gibi nedenlere mesleki ve teknik eğitim olumsuz etkilenmektedir.


Yüksek Öğrenim

Erzincan da Yükseköğretim kurumları 1975 yılından itibaren kurulmaya başlanmıştır. Bu tarihten itibaren düzenli şekilde öğretim yapılmış ve önemli gelişimler kaydedilmiştir.

Erzincan da Kemaliye Meslek Yüksekokulu hariç, diğer fakülte ve yüksekokulların tamamı Atatürk Üniversitesine bağlı olarak öğretim yapmaktadır. Kemaliye ilçesindeki Meslek Yüksekokulu, ulaşım kolaylıkları bakımından Fırat Üniversitesine bağlı olarak öğretim yapmaktadır. Ayrıca kent merkezinde 1 Polis Meslek Yüksekokulu bulunmaktadır.

İşadamlarının yardım ve desteğiyle kent merkezinde yapılan Fen-Edebiyat Fakültesi eğitim ve öğretime açılmıştır. İlde yükseköğretim kurumları, kuruluş yıllarındaki konumlarından çok ileri düzeylere ulaşmışlardır. İlave dersliklerin yapılması, laboratuar ve atölyelerin oluşturulması, yeni bölümlerin/programların açılması, modern ders araç gereçlerini artırılması, internet konularda önemli gelişimler sağlanmıştır. Bütün bu gelişmeler yükseköğretim kurumlarında öğrenci kapasite artırılmasını sağlamıştır. Erzincan daki mevcut yükseköğretimin alt yapısı, yeni yükseköğretim kurumlarının, hatta yeni bir üniversitenin oluşturulmasını destekleyecek seviyededir.

Erzincan da üniversite birimlerinin artması karşısında öğretim elemanı kadro sayıları da artmıştır. Öğretim elemanları zaman içinde yüksek lisans ve doktora çalışmalarına katılmışlardır. Fakülte ve Yüksekokullarda görevli öğretim elemanları, kendi üniversitelerinde veya görevlendirme ile başka üniversitelerde yüksek lisans ve doktora çalışmaları yapmışlardır. Öte yandan yurtdışı imkanlardan yararlanan bir çok öğretim elemanı, çalışmaların bir kısmını yurt dışında tamamlamışlardır.

Erzincan Hukuk Fakültesi : Atatürk Üniversitesine bağlı olarak 1987 yılında kurulmuştur. Deprem nedeniyle öğrencileri Ankara ya nakledilen okulun hizmet binası ve diğer sosyal tesisler tamamlanarak 1993-1994 öğretim yılında eğitim ve öğretime başlamıştır. Okulda teorik eğitimin yanısıra uygulama imkanı veren 1 duruşma salonu, 2 bilgisayar laboratuvarı, 6 derslik, 1 kütüphane ve 1 internet kafe bulunmaktadır.

Halen kamu hukuku, özel hukuk ve maliye bölümlerinden oluşan fakültede 37 öğretim üyesi, 1 öğretim görevlisi, 11 araştırma görevlisi olmak üzere toplam 49 öğretim elemanı ve 112 kız , 218 erkek öğrenci bulunmaktadır.

Eğitim Fakültesi : İlköğretim, türkçe, beden eğitim ve spor, bilgisayar ve öğretim teknolojileri, eğitim bilimleri ve güzel sanatlar bölümlerinden oluşmakta olup, 3.750 m2 kapalı alan, 28.174 m2. açık alan, 28 dershane, 400 kişilik anfi, spor tesisleri, kütüphane, laboratuvar tesisleri bulunmaktadır. Fakültede halen 34 öğretim üyesi, 23 öğretim görevlisi ve okutman, 8 araştırma görevlisi olmak üzere toplam 65 öğretim elemanı ve 830 kız , 1174 erkek öğrenci bulunmaktadır. Resmi kuruluşu tamamlanan Fen Edebiyat Fakültesine 2004-2005 öğretim yılında öğrenci alınacaktır.

Tıp Fakültesi: 2007’de kurulan fakülteye Atatürk Üniversitesi ile anlaşmalı olarak şimdilik 15 öğrenci alınacaktır. Fiziki ve öğretim elemanı kriterleri tamamlanınca Sağlık Yerleşkesinde öğretim devam edecektir.


Fen ve Edebiyat Fakültesi : 2004 yılında kurulmuştur. 2004-2005 Eğitim ve öğretim yılında ek yerleştirme ile Matematik ve Türk Dili ve Edebiyatı bölümlerine 145 kız , 166 erkek öğrenci alınarak eğitim ve öğretime başlamıştır.Akademik ve idari kadroları oluşturulmasına çalışılmakta, başta Eğitim Fakültesi olmak üzere diğer yüksek öğrenim kurumlarından öğretim üyesi karşılanmaktadır.

Meslek Yüksek Okulu : İnşaat, elektrik, otomotiv, endüstriyel elektronik, haberleşme, harita ve kadastro, iş makinaları, kontor sistemleri ve teknolojisi ve makine programlarından oluşan "teknik programlar bölümü" ile bilgisayarlı muhasebe ve vergi uygulamaları, büro yönetimi ve sekreterlik ile adalet proğramlarından oluşan "iktisadi programlar bölümü" şeklinde eğitim ve öğretimini sürdürmektedir. Ayrıca, okulda ikinci öğretim olarak elektrik, endüstriyel elektronik, haberleşme, inşaat, bilgisayarlı muhasebe ve vergi uygulamaları proğramları bulunmaktadır. Okulda 2001-2002 öğretim yılında 11öğretim üyesi ve 35 öğretim görevlisi, okutman, uzman olmak üzere toplam 46 öğretim elemanı ve 423 kız , 1218 erkek öğrenci bulunmaktadır.

Sağlık Yüksek Okulu :1999 yılında kurulmuş olup dört yıl süreli eğitim vermektedir. Hemşirelik bölümünde 206 kız, 14 erkek öğrenci, 1öğretim üyesi, 6 öğretim görevlisi, 1 okutman ve 1 araştırma görevlisi olmak üzere toplam 9 öğretim elemanı ile faaliyetlerini sürdürmektedir.

Refahiye Meslek Yüksek Okulu ; 2001-2002 öğretim yılında 7 öğretim görevlisi, okutman, uzman ve 2 araştırma görevlisi olmak üzere toplam 9 öğretim elemanı ve 209 öğrenci ile eğitim ve öğretime devam etmektedir.

İlahiyat Meslek Yüksekokulu: 1991’de kurulmuş olan meslek yüksekokulu 414 öğrenci mezun etmiştir. Halen 7 öğretim elemanı bulunmaktadır.

Tercan Meslek Yüksek Okulu: 2001-2002 öğretim yılında açılmış olup, bilgisayarlı muhasebe ve vergi uygulamaları ile su ürünleri bölümlerinden 170 öğrenci ile açılmıştır. Okul 1 öğretim üyesi, 6 öğretim görevlisi, okutman, uzman, 2 araştırma görevlisi olmak üzere toplam 9 öğretim elemanı ile hizmet vermektedir.

Kemaliye Meslek Yüksek Okulu : 2001-2002 öğretim yılında 10 öğretim görevlisi, 1 doçent, 1 okutman ve 245 öğrenci ile eğitim ve öğretime devam etmektedir.

Yüksek Öğrenim Yurtları:YURT-KUR tarafından işletilmekte olan, yüksek okul öğrencileri için 1.020 erkek, 1000 kız olmak üzere toplam 2.020 öğrencilik yurt bulunmaktadır. Halen 810 kız 680 erkek olmak üzere 1.490 öğrenci barınmaktadır. Yurt kampüsü içinde lokanta, kafeterya, çamaşırhane, kapalı spor salonu, açık basketbol, voleybol, futbol sahası ve bir misafirhane bulunmaktadır.Öğrencilerin sağlıklı, dengeli ve ekonomik fiyatlarla beslenebilmeleri için kampus içinde modern açık büfe sistemiyle çalışan bir merkez lokanta ile bir büfe yer almaktadır. Kampusta ayrıca çamaşırhane, internet salonu, bay ve bayan kuaför salonları, ayakkabı tamir salonu, her blokta kantin ve televizyon izlemeler için salonlar, bilardo ve masa tenisi, satranç salonları bulunmaktadır.

Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu: 2007’de sağlık sektöründe nitelikli ara eleman yetiştirmek amacıyla kurulmuştur. Çocuk gelişimi ile Tıbbi Dokümantasyon ve sekreterlik Programları açılmıştır.

Yurtta çok amaçlı ve modern bir kapalı spor salonu bulunmaktadır. Bu salon dışında açık basketbol ve voleybol sahası ile standartlara uygun futbol sahası bulunmaktadır.

İlçelerde Yükseköğretim öğrenci yurdu bulunmamaktadır. Buralarda öğrenim gören öğrenciler, okul yönetimlerince düzenlenen ve sağlanan yerlerde barınmakta ve beslenmektedirler.

Ayrıca 400 öğrenci kapasiteli Özel yüksek öğretim öğrenci yurtları mevcut olup;Milli Eğitim Bakanlığı denetiminde faaliyet göstermektedirler.

Lojman Durumu:İlde Yükseköğretim kurumları ile kurumlarda görevli öğretim elemanı ve diğer personel sayısında artış oldukça lojman ihtiyacı da artmış ve buna paralel olarak zaman içinde önemli sayıda lojman yapılmış veya edinilmiştir.

Yükseköğretim kurumlarınca yaptırılan lojmanlara ek olarak, Erzincan da 1992 depremi sonrasında yeniden yapılanma programı kapsamında Dünya Bankası nca sağlanan kaynakla yaptırılan ve modern bir mimari ve peyzaja sahip 1.000 adet kamu lojmanından 52 adeti yükseköğretim kurumlarının kullanımına tahsis edilmiştir.

Fakülte ve yüksekokulların kampusunda bulunan prefabrik lojmanlar da önemli bir ihtiyacı karşılamaktadır. Öte yandan Sümerbank Bez Fabrikası özelleştirilirken, bahçesindeki 52 adet lojman üniversiteye devredilmiştir.

2004 yılında Erzincan da Yükseköğretim Kurumuna ait veya kullanımına tahsis edilmiş lojman sayıları; 88 adet Yükseköğretim Kurumuna ait lojman, 74 adet Yükseköğretim Kurumuna tahsis edilmiş lojman ve 33 adet prefabrik lojman olmak üzere toplam 195 adettir.

Mesleki Eğitim Merkezi

Ülkemizde çıraklık eğitimi ile ilgili düzenlemeler 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu ile uygulanmaktadır. Erzincan ilinde çıraklık eğitimi veren bir tek merkez bulunmaktadır. İlçelerde çıraklık eğitimi veren merkez bulunmamaktadır Merkez ihtiyaç halinde meslek ve yetiştirme kursları açılmaktadır. Ayrıca 3 er aylık dönemler halinde kalfalık ve ustalık sınavları yapılmakta olup ortalama her dönemde 300 aday sınavlara katılmaktadır.

Mesleki Eğitim Merkezine en az ilköğretim mezunu olup 14-19 yaş grubu ve kapsamdaki meslek dallarından birisinde çalışanlar kayıt yaptırmak zorundadır.

Çıraklık eğitimi, diğer eğitim sistemlerine oranla, daha ekonomik, daha verimli ve istihdamla çok daha sıkı ilişki içerisindedir. Öte yandan üretime katkıları sonucunda ülke ekonomisine katma değer sağlayarak, kendileri için yapılan harcamaların çok daha fazlasının ekonomiye kazandırmalarına imkân sağlamaktadır.

Çıraklık eğitiminin bir diğer boyutu da çeşitli sebeplerle eğitim imkânından yoksun kalmış bir kesimin eğitimle yeniden kaynaştırılmaları, onların önünün açılarak topluma yeniden kazandırılmalarıdır. Bu kesimde yer alan gençlerimizin sosyal ve psikolojik bakımdan güçlendirilmesini sağlayarak toplumla ve kendisiyle barışık, meslek sahibi insanların yetişmesine imkân vermesidir.

İl sanayi yatırımlarının yetersiz olması çıraklık eğitimine olan rağbeti azaltmaktadır. Ayrıca, zorunlu eğitimin 8 yıla çıkarılması çırak öğrenci sayısında azalmalara neden olmuştur.

Merkezin fiziki mekan yönü ile ilin çıraklık eğitimini karşılayabilecek düzeyde olması büyük bir avantajdır. Hizmet binası ve atölyeler eğitim için yeterlidir.

Eğitim Yatırımları

İlimiz 2003 yılı yatırım programında yeralan ve yapımına başlanılan Ergenekon Mahallesi 16 derslikli İlk Öğretim Okulu inşaatı tamamlanarak geçici kabule hazır hale getirilmiştir. Erzincan Merkez Salih Erkan İlk Öğretim Okulu 12 derslikli ek bina inşaatı ve 13 Şubat ilk Öğretim okulu 12 derslikli ek bina inşaatlarının yapımına devam edilmektedir.

2004 Yılı Yatırım Programında Yeralan Eğitim Yatırımları: Merkez Ziya Gökalp İlk Öğretim Okulu 12 Derslikli Ek Bina İnşaatı, Merkez Mehmetçik İlk Öğretim Okulu,12 Derslikli Ek Bina İnşaatı, Merkez Fatih İlköğretim Okulu 12 Derslikli Ek Bina İnşaatı, Merkez 100 Öğrencilik Ana Okuluinşaatlarının yapımına başlanmıştır. Merkez Gazi İlköğretim Okulu 12 derslikli ek bina inşaatının ihalesi yapılmış olup sözleşme aşamasındadır.

2004 yılı ilköğretim kurumları yatırım programında yer alan 210 milyar TL proje bedelli Ergenekon mahalllesi 100 öğrencilik Ana Okulu, 820 mlyar TL proje bedelli merkez Yaylabaşı ilköğretim Okulu 12 ek derslik inşası, 720 milyar TL proje bedelli Tercan Mercan İlköğretim okulu 8 ek derslik inşası ihaleleri yapılarak yapımlarına başlanılacaktır.

Merkez Öğretmen evi takviye ve güçlendirme onarımı ve merkez mesleki eğitim merkezi takviye ve güçlendirme onarımı işlerinin ihaleleri yapılarak onarım inşaatlarına başlanmıştır.

İl merkezinde hayırsever vatandaşlar tarafından Şeker İlk Öğretim Okuluna 9 derslikli ek bina ve Refahiye Nezahat Çeçen İlk Öğretim Okuluna 8 derslikli ek bina inşaatı yapılarak 2004-2005 eğitim öğretim yılında hizmete açılmıştır.


Kültür,Sanat ve Turizm[]

Kültürel Kaynaklar: Erzincan zengin kültürel kaynaklara sahiptir. Yapılan arkeolojik kazılarda M.Ö. 8. yüzyıla ait fildişi ve madeni eşyalara rastlanmıştır. Yörede hüküm süren Hitit, Urartu, Med, Pers, Hellen, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı Medeniyetlerinin izlerine rastlamak mümkündür. Altıntepe ören yerinde yapılan bilimsel kazılarda elde edilen tarihi eserler bunun bir kanıtıdır. Erzincan da meydana gelen şiddetli depremler ve savaşlar tarihi eserlerin bir çoğunu tahrip etmiştir. Varlıkların günümüze kadar sürdüren tarihi eserlerin birçoğu da harap durumdadır. Erzincan merkezinde ve ilçelerinde bugüne kadar 104 eser tescil edilerek koruma altına alınmıştır. İlde yüzey araştırma çalışmaları devam etmektedir. Atatürk Üniversitesi Arkeoloji Bölümü öğretim üyelerinden Doç. Dr. Alpaslan Ceyhan ve ekibi tarafından ilimizde bir yüzey araştırması çalışması başlatılmıştır. Bu proje kapsamında Erzincan ın ve bölgenin tarihine ışık tutacak yeni bulgular elde edilmektedir.

Sit Alanları: İlde bulunan sit alanları, Erzurum Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu Müdürlüğü tarafından tescil edilerek koruma altına alınmıştır. Sit alanları içinde en önemlisi Altıntepe ören yeridir. Altıntepe, Erzincan-Erzurum karayolu üzerinde ve il merkezine 15 km. uzaklıktadır. Altıntepe, Urartu çağının bölgedeki en önemli yerleşim alanıdır. Tapınak, saray, kabul salonu mezarlar, depo binalarıyla arkeolojik değerini hala korumaktadır. Altıntepe ören yerinde Prof. Dr. Tahsin Özgüç başkanlığında 1959 yılında bilimsel kazı yapılmıştır. Bu kazıda çok değerli eserler bulunmuştur. Bu eserler bugün Ankara Anadolu Medeniyetleri Müzesinde sergilenmektedir. Erzincan da toplam 26 adet sit alanı tescil edilmiş olup; bunlardan 20 adedi arkeolojik, 1 adedi kentsel, 3 adedi tarihi ve 2 adedi doğal sit alanıdır.

Taşınmaz Kültür Varlıkları: Tarihi yerleşim alanlarındaki mimari anıtlar, Taşınmaz Kültür Varlığı olarak tanımlanmaktadırlar. Çoğu sanat değeri taşıyan ve günümüze kadar ulaşabilen bu yapılar arasında; camiler, kiliseler, surlar, saraylar, hamamlar, hanlar, türbeler, kümbetler, köprüler, çeşmeler, konaklar, evler, kaleler, yer almaktadır. Kemah Kalesi, Mama Hatun Kervan Sarayı ve Türbesi, Sultan Melih Türbesi, Gülabibey Camii en önemlileridir


KÜLTÜREL VE SANATSAL FALİYETLER Müzeler Erzincan ilinde Kültür Bakanlığına bağlı hizmete açık bir müze yoktur. Yapımı tamamlanan 75.Yıl Kültür Merkezi binası içerisinde müze bölümleri de yer almaktadır. Kapalı müze bölümünde bir takım çalışmalar yapılarak müze hizmete hazır hale getirilmiştir. Yöreden temin edilen etnografik ve arkeolojik eserler açık hava müze bölümünde teşhir edilmektedir. Müzede görevli uzman personel bulunmayışı, bu alandaki çalışmaları zora sokmaktadır. İle ait bazı eserler güvenlik açısından Erzurum Müze Müdürlüğüne teslim edilmiştir. Müze hizmete girdiğinde bu eserler tekrar geri getirilerek sergilenecektir. Müzenin hizmete açılabilmesi için çalışmalar sürdürülmektedir. Tescil, tespit ve envanter çalışmaları da devam etmektedir. Kemaliye İlçesi Ocak Köyünde özel bir müze bulunmaktadır. Ali Gürer Özel Müzesi adını taşıyan bu özel müzede 337 eser sergilenmektedir.

Galeri ( Sergi) Salonu: 75.Yıl Kültür Merkezi kompleksi içerisinde 140 m² büyüklüğünde bir sergi salonu yer almaktadır. Yine aynı bina içerisinde resim ve heykel atölyeleri de bulunmaktadır. Sergi salonunda zaman zaman kişi, kurum ve kuruluşlar tarafından resim sergisi, fotoğraf sergisi, el sanatları sergileri açılmaktadır. Halkın plastik sanatlara olan ilgisini artırmak, sanat zevk ve kültürünü geliştirmek için resim kursları, el sanatı kursları açılmaktadır. Güzel Sanatlar Galerisi Müdürlüğünde görevli uzman personel bulunmamaktadır. Amatör olarak çalışma yapan kişiler eserlerini sergilemektedir.


Kültür Merkezi ve Tiyatrolar:

75.Yıl Kültür Merkezi binası 1998 yılında tamamlanarak hizmete açılmıştır. Kültür Merkezinin kullanım alanı yaklaşık 11.000 m² dir. Kültür Merkezi içerisinde 475 koltuk kapasiteli çok amaçlı bir salon, 150 kişilik küçük salon, bale salonu, açık ve kapalı müze bölümleri, sergi salonu, kitap satış mağazası, kütüphane, kurs salonları, atölyeler, misafirhane ve idari odalar bulunmaktadır. Bazı birimler tam kurulmadığından Kültür Merkezi aktif olarak hizmet verememektedir. Sosyal ve kültürel gelişmeye temel teşkil edecek böyle bir yatırımın aktif olarak kullanılması için çalışmalar sürdürülmektedir. 75. Yıl Kültür Merkezi tiyatro salonu ve yan mekanları yerleşik tiyatro kurulmasına elverişli olarak yapılmıştır. Erzurum ve Sivas illerinde Kültür Bakanlığına bağlı Devlet Tiyatroları bulunduğundan, Erzincan da devlet tiyatrosu kurulamamıştır. Devlet tiyatroları turne düzenleyerek hazırladıkları oyunları Erzincan da sahnelemektedir. İlde kurulan amatör tiyatro gruplarına gerekli kolaylık gösterilmektedir. Kültür Merkezi tiyatro salonunun fiziki yapısı, tiyatro grupları tarafından beğenilmektedir. Bu durum daha çok turne düzenlenmesine neden olmaktadır. Tiyatro salonunda, tiyatronun yanı sıra konferanslar, açık oturumlar, konserler, anma ve kutlama günleri de düzenlenmektedir Sinema: Kültür Merkezi bodrum katında bulunan 150 koltuk kapasiteli salon 1998 yılında sinema salonu olarak işletilmek üzere Kültür Bakanlığının hazırladığı bir protokol ve onay çerçevesinde İI Özel İdare Müdürlüğüne tahsis edilmiş, İl Özel İdare Müdürlüğünde Köylere Hizmet Götürme Birliği vasıtasıyla anılan salonu sinema salonu olarak işletilmek üzere E-TUR Ltd. şirketine vermiştir. E-TUR şirketi söz konusu salonu 1998 yılının Ocak ayından beri sinema-ESİN adı altında işletmektedir.

Erzincan ın önemli alışveriş merkezlerinden olan ERMERKEZ bünyesinde açılmış bulunan sinema ile Erzincan halkına hizmet vermektedir. Her iki sinemada kültür ve sanat filmleri gösterilmektendir. Bu durum ailelerin büyük ilgisini çekmektedir.

Kütüphaneler: Merkez, ilçe ve beldelerde Kültür Bakanlığına bağlı toplam 16 halk kütüphanesi hizmet vermektedir. Bazı belde ve ilçe halk kütüphanelerindeki personel ihtiyacı yerel yönetimler tarafından karşılanmaktadır. 2001 yılı, yıl sonu itibariyle kütüphanelerdeki kitap ve okuyucu sayısı aşağıya çıkartılmıştır.

Turizm Sektörü ve Turistik İşletmeler: Erzincan tarihi olarak; turizm potansiyeli açısından zengin bir durumda olması gerekirken büyük depremlere maruz kalması nedeniyle tarihi eserlerin çoğu harap olmuş, ayakta kalabilenler ise hasar görmüştür. Yöresel özellik taşıyan dinlenme ve gezi yerleri bulunmakla birlikte turizm standartlarına uygun sosyal tesisler çok sınırlıdır. Turistik işletmelerin en önemlisi 1988 yılında kış turizmine yönelik olarak işletmeye açılan Yıldırım Akbulut Kayak Tesisleridir.

İlde 2 adet turizm işletme belgeli tesis bulunmaktadır. Bu tesislerin yatak kapasitesi 188 dir. Belediye belgeli tesislerin yatak kapasitesi ise 651 dir.

İlde Turizmin Gelişmesi ve Çeşitlendirilmesi İçin Yapılan Etkinlikler:

Turlar: Erzincan ili Türkiye de turizm güzergahları üzerinde yer almaktadır. İle en yakın geçen tur güzergahı ise Trabzon dan güneye ve daha sonra doğuya yönelen güzergahtır. Bu güzergah; Karadeniz sahillerinden gelip Trabzon, Gümüşhane, Bayburt, Erzincan, Erzurum buradan da Güneydoğu Anadolu bölgesine devam etmektedir. Asya ülkelerini Avrupa ya bağlayan demir yolu ve karayolu Erzincan ilinden geçmektedir. İl ulaşım açısından oldukça elverişli konumdadır. Doğu Anadolu bölge bağlantısını sağlayan E-80 Karayolu ilden geçer. Ülkemizin batı bölümü ile Karadeniz bölgesinin de Doğu Anadolu ile bağlantısı yine Erzincan üzerinden sağlanmaktadır. Erzincan ulaşım açısından kavşak noktası durumundadır.

El Sanatları Ülkemizin bir çok ilinde olduğu gibi Erzincan da da bazı el sanatları geleneksel olarak sürdürüle gelmiştir. İhram dokuma, kilim dokuma, dövme bakırcılık gibi geçmişte önemli ekonomik fonksiyonu olan bazı el sanatları ürünleri, günümüzde kitlesel üretime dayanan sanayi ürünlerine yerine bıraktığından, talep azalmış ve üretim durma noktasına gelmiştir. Ancak iyi bir tanıtım ve yapılacak ham madde ve üretim tekniği değişiklikleri ile bu gibi el sanatlarının geliştirilmesi mümkündür. El sanatı ürünlere olan talep, iyi bir üretim ve pazarlama organizasyonu ile artırılarak Erzincan için önemli bir gelir ve istihdam imkanı sağlanabilir. Geleneksel olarak yürütülen ve yaygın bir sektör olan el sanatları çeşitlilik göstermektedir. Ülkemizin her bölgesinde olduğu gibi Erzincan da da geleneksel olarak sürdürülen şayak, kilim dokumacılığı, ehram dokumacılığı, halı dokumacılığı, dövme bakırcılık, çulhacılık, kalaycılık, kunduracılık, oymacılık, sepetçilik, şal basmacılığı ve bunlar içerisinde önemli yer tutan bakır işlemeciliği el sanatları mevcuttur. Geçmişte önemli ekonomik fonksiyonları olan ancak, tekniğin ilerlemesiyle üretimi daha ucuz ve daha kolay olan kitlesel üretime bıraktığından, üretimi azalan yada kaybolmaya yüz tutmuş büyük ekonomik faaliyetlerdir. 1960 lı yıllarda Erzincan da ortaya çıkan bakır işlemeciliği ise sektörel bazda inanılmaz bir gelişme sağlamış, Erzincan, bakır işlemeciliğinde Türkiye de merkez haline gelmiş, ancak daha sonra eski parlak dönemini yitirmiştir. Geleneksel tarzda üretilen çeşitli araç-gereç ve ticari malları içine alan el sanatları, başta bakırcılık olmak üzere, dokumacılık (şayak dokuma, şal basmacılığı, çulhacılık, keçe basma, ehram dokuma, kilim dokuma, halı dokuma), kalaycılık, kunduracılık, demircilik, sepetçilik, oymacılık, iğne oyacılığı gibi çeşitliliği içine alan geniş alanı kapsamaktadır. Erzincan da mevcut el sanatları; bakır işlemeciliği, dövme bakırcılık, ehram dokumacılığı, kilim dokumacılığı, iğne-boncuk oyacılığı, Kemaliye (Eğin) halısı dokumacılığıdır. Bakır İşlemeciliği: Erzincan da bakır el sanatlarının başlangıcı çok eskiye dayanmaktadır. Dövme bakırcılık çok eski bir meslek olmasına rağmen, bakır işlemeciliğinin başlangıcı 1955-1960 yılları arasıdır. Bu yıllarda Erzincan da çeyiz eşyaları satan birkaç esnafın dükkan vitrinlerinde bakır hamam tası, sabunluk bulunmakta iken hamam taslarının iyi satıldığı görülünce bunların seri imalatına başlanmıştır. Daha sonraki yıllarda bakırcılığın cazip hale gelmesiyle turistik bakır süs eşyalarının üretimine başlanmıştır. Çaydanlık, semaver, sürahi, vazo, tepsi, çay-kahve-zemzem takımları vs. süs kulanım eşyaları yapılmakta olup, bakırın boyanması ve işlenmesi ile yurt içi ve yurt dışına pazarlanması sağlanmıştır. 1955-1960 yılları arasında küçük atölyelerde işleme bakırcılığın başlaması ile Erzincan el sanatlarında cazibe merkezi olmuş ve 1970 li yıllarda bakırcılık altın çağını yaşamıştır. Yüzlerce ailenin geçim kaynağı olan bakırcılık sanatının parlak çağı fazla uzun sürmemiş yok olma durumuna gelmiştir. Ticari yönden parlak dönemi ise 1980-1985 yılları arasındadır. Ancak bu dönemdeki fazla sürüm ve fazla kazanma hırsı bakır işlemeciliğinin sanat değerini en alt seviyeye indirmiştir. Önceleri “Tekli” kalemle işlenen bakır, daha sonra makinelerle işlenmeye başlanmıştır. Bilgisiz kişilerin sektöre girmesiyle bilinçsizce ve sanat değeri olmayan bakır işleri üretilmeye başlanmış ve bundan da bakırcılık sanatı büyük ölçüde talep yetersizliği ile karşılaşmıştır. Üretimin yüzde 10 u yurt içinde, özellikle Ege ve Akdeniz Bölgeleri ne, yüzde 90 ı ise yurt dışında A.B.D., İtalya, Finlandiya, Japonya, Almanya, Fransa gibi ülkelere pazarlanıyordu. Sanat değeri azaldığından önce yurt dışı, daha sonra da yurt içi pazarlar gün geçtikçe zayıfladı. Bu işten gelir sağlayanlar kendi sanatlarına kendileri değer vermeyerek başkalarının değer vermesini beklediler. Bugün bu bilince varan birkaç bakır işletmecisinin sabır ve üstün gayretleriyle Erzincan da bakır işlemeciliği azda olsa yapılmaktadır. Yapılan araştırmalara göre bugün Erzincan da faaliyet gösteren yaklaşık 8-10 mağazada işleme bakır ve turistik bakır eşya satılmaktadır. Bakır işlemeciliğinde çalışan 40-50 civarında işçi bulunmaktadır. Halen tam kapasite ile çalışma imkanı bulunmayan 3 atölyede turistik bakır ürünleri üretilmektedir. Bakır, Pirinç, Alüminyum ve Gümüş Plaka Kabartma Sanatı : Son yıllarda Erzincan da yapılan çalışmalarla rölyef sanatının el sanatları içinde önemli bir yer tuttuğu görülmektedir. İl Kültür Müdürlüğü tarafından üç dönem, Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü nce bir dönem açılan kurslarla Erzincan da kabartma (rölyef) sanatında 150 kursiyer yetiştirilmiştir. Bu sanatta yetişen kursiyerler yapmış oldukları duvar tabloları ve ev süs eşyalarını Erzincan da ve Türkiye çapında pazarlama imkanları bulmuşlardır. İşlenilen bakır, pirinç, alüminyum ve gümüş plaka gibi hammadde yönünden herhangi bir sorun bulunmamaktadır. Gerekli malzemelerin (gümüş plaka hariç) fazla pahalı olmaması nedeniyle bu sanat genişleme imkanı bulmuş hatta okullarda iş eğitimi derslerinde yapılır hale gelmiştir.

Dövme Bakırcılık : Dövme bakırcılık Erzincan da var olan en eski sanatlardandır. Ancak bakıra alternatif olan alüminyum, çelik, emaye, naylon gibi maddelerle yapılan ev ve mutfak eşyalarının piyasaya sunulması nedeniyle bakır eşyaya olan talep azalmıştır. Talebin az olması, pazar imkanının yitirilmesi, sanatı devam ettirecek çırak yetiştirilmemesi gibi nedenlerle geçmişte önemli bir ekonomik potansiyele sahip olan bakırcılık sanatı kaybolmaya yüz tutmuştur. Kilimcilik ve Cecim Dokumacılığı: Kilimcilik Erzincan da tarihi çok eskilere dayanan bir el sanatıdır. Genellikle Kemah, Refahiye, Kemaliye ilçelerinde dokunduğu görülür. Erzincan genelinde halen kaç tezgah da kilim ve cecim dokunduğu kesin sayılarla tespit edilememekle birlikte Kemah, Refahiye ve köylerinde halen kök boyalı kilim ve cecim dokunduğu bilinmektedir. Son yıllarda kamu kuruluşlarının girişimleriyle kilimciliğin geliştirilmesi için bir çok girişimlerde bulunulmuş ancak kursiyer bulma açısından zorluklar yaşandığı için başarıya ulaşılamamıştır. Kız Meslek Lisesi nde ve Halk Eğitim Merkezi nde bulunan kilim tezgahlarında ve Geçit Beldesi nde açılan kursta 100 civarında kursiyer kilim dokumacılığını öğrenmiş ancak bazı ekonomik nedenlerden dolayı bu iş devam ettirilememiştir.

Ehramcılık : Ehram (ihram) Erzincan, Erzurum, Bayburt yörelerine has, kadınların örtünme amacıyla elbise üzerine aldıkları ince yün iplikten el tezgahlarında örülen bir örtüdür ve mahalli bir özellik taşımaktadır. Ehram yaklaşık 30 sene öncesine kadar Erzincan merkezinde ve ilçelerde yaygın olarak kullanılmakta, buna paralel olarak da mahalle aralarındaki çulhacılarda veya evlerdeki el tezgahlarında bolca dokunmakta idi. Her genç kızın çeyizinde mutlaka en az bir ehram bulunurdu. Bu gelenek halen, Üzümlü, Çayırlı, Otlukbeli, Tercan İlçeleri nde ve bazı merkez köylerde devam etmektedir. Bayanların değişen teknolojiye ve çağın giysilerine önem vermesi ve manto, pardösü, şal gibi giysileri tercih etmeleri nedeniyle ehram ve ehramcılık eski önemini yitirmiştir. Mermer Hediyelik ve Turistik Süs Eşyası: Erzincan da çıkarılan veya diğer illerden getirtilen mermer blokları, il merkezinde bulunan mermer fabrikasında işlenerek çeşitli ebatlarda ve çeşitli kalınlıklarda plakalar üretilmektedir. Mermer fabrikasının istihdama ve ilin ekonomisine katkı sağladığı bilinmektedir. Mevcut olan mermer potansiyelinden hediyelik ve turistik süs eşyası üretilerek yeni istihdam alanları kazanmak ve ekonomiye katkı sağlamak mümkündür.

Kemaliye (Eğin) Halısı Üretimi : Tarımsal alanda yaşayan nüfusa ek gelir sağlamak ve onların boş işgücünü değerlendirmek amacıyla Erzincan da halıcılığa da önem verilmiştir. 1972-1975 yılları arasında Çayırlı ilçesi Bölükova ve Ortaköy, Kemah ilçesi Kerer ve Doğanbeyli köyleri, İliç ilçesi Boyalık, Refahiye ilçesi Pınaryolu köylerinde halıcılık kursları açılmıştır. Bu kurslarda 115 kursiyer yetişmiştir. Kemaliye İlçesi “Eğin Halısı” adıyla ün yapmış ve ilçede halıcılık köylere kadar yayılmıştır. Yabancı ülke fuarlarında derece alan Eğin Halısı Kemaliye Kaymakamlığı nın çalışmaları ve Hacı Ali Akın Meslek Yüksek Okulu nun girişimleriyle ekonomik anlamda yaşatılmaya çalışılmaktadır. Kemaliye Kaymakamlığı nın gayretleri ile Kemaliye Apçaağa köyünde 5 adet tezgah kurulmuş olup, Isparta dan getirilen iplerle bayanlara yönelik eğitim ve öğretim yapılmaktadır. Hacı Ali Akın Meslek Yüksek Okulu nda ise; 1. sınıfta 26 öğrenci, 2. sınıfta 28 öğrenci 8 tezgahta halıcılık eğitimi görmektedir.


TARİHİ YAPILAR:

Altıntepe - Urartu Kalıntıları - Şehir merkezine 18 km. Abrenk Kilisesi (Tercan), Mamahatun Kervansarayı(Tercan) Sultan Melik Türbesi (Kemah) Kemah Kalesi Merkez Camii - Refahiye

MÜZELER: Kültür Müdürlüğü Müzesi

ŞENLİKLER:

Tulum Peyniri ve Üzüm Festivali V. R. Yazıcıoğlu Havacılık Festivali Rafting Festivali Cirit Festivali Kemah Köyleri Dostluk Şenliği Kemaliye Ocak Köyü Şenlikleri Kemaliye Şenlikleri Otlukbeli Şenlikleri Üzümlü Şenlikleri Karakaya Üzüm Festivali Ulalar Bal Festivali

Kaynaklar[]

Dış bağlantılar[]

Şablon:Türkiye idari Şablon:Erzincan ilçeler


Erzincan Belediye Başkanları

Hakkı Altınok (1924 - 1940) | Hasan Sükuti Tükel (1940 - 1943) | Abdullah Dilaver Argun (1943 - 1945) | Orhan Sami Güvenç (1945 - 1945) | Rauf Bayındır (1945 - 1948) | Naci Gürkan (1948 - 1950) | Nusret Bayındır (1950 - 1952) | Refik Kurdoğlu (1953 - 1954) | Hüsamettin Atabeyli (1955 - 1957) | Refik Kurdoğlu (1957 - 1960) | Yakup Yücel (1960 - 1960) | Sadi Kâzım Süer (1960 - 1961) | Kemalettin Gazezoğlu (1961 - 1963) | Nedim Muradoğlu (1963 - 1969) | Refik Aras (1970 - 1973) | Nedim Muradoğlu (1973 - 1977) | Adnan Ercan (1977 - 1980) | Nusret Çetinkaya (1980 - 1984) | Adnan Ercan (1984 - 1989) | Talip Kaban (1989 - 1999) | Mustafa Çetiner (1999 - 1999) | Erkan Karaman (1999 - 2004) | Mehmet Buyruk (2004 - 2009) | Yüksel Çakır (2009


Erzincan (pronounced [æɾˈzindʒan];) (Kurdish: Erzîngan‎, Armenian: Երզնկա, romanized: Yerznka) is the capital of Erzincan Province in Eastern Turkey. Nearby cities include Erzurum, Sivas, Tunceli, Bingöl, Elâzığ, Malatya, Gümüşhane, Bayburt, and Giresun. The city is majority Sunni Turkish with a significant Alevi Zaza and Alevi Kurdish minority.

Erzincan

Municipality


View of Erzincan



Erzincan

Coordinates: 39°44′47″N 39°29′29″E

Country

Turkey

Province

Erzincan

Government

• Mayor

Bekir Aksun (MHP)

Area

• District

1,622.08 km2 (626.29 sq mi)

Elevation

1,185 m (3,888 ft)

Population

(2012)
• Urban

96,474

• District

144,545

• District density

89/km2 (230/sq mi)

Website

www.erzincan.bel.tr

HistoryEdit


Yedigöller, literally "seven lakes" in Turkish


Grape agriculture in Erzincan


A historical Inn in Erzincan

Acilisene, the ancient city that is now Erzincan, was the site of the Peace of Acilisene by which in AD 387 Armenia was divided into two vassal states, a smaller one dependent on the Byzantine Empire and a larger one dependent on Persia. This is the name (Ἀκιλισηνή in Greek) by which it is called by Strabo in his Geography, 11.4.14. The etymological origin of the word is disputed, but it is agreed that the city was once called Erez. For a while it was called Justinianopolis in honour of Emperor Justinian. In more recent Greek it has been called as Κελτζηνή (Keltzene) and Κελεζηνή (Kelezene)

In the Armenian language, the 5th-century Life of Mashtots called it Yekeghiats In the more recent past, it was known in Armenian as Երզնկա (Yerznka)

In the settlement of Erez, at a yet unidentified site, there was a pre-Christian shrine dedicated to the Armenian goddess Anahit. A text of Agathangelos reports that during the first year of his reign, King Trdat of Armenia went to Erez and visited Anahit's temple to offer sacrifice. He ordered Gregory the Illuminator, who was secretly a Christian, to make an offering at its altar. When Gregory refused, he was taken captive and tortured, starting the events that would end with Trdat's conversion to Christianity some 14 years later. After that conversion, during the Christianisation of Armenia, the temple at Erez was destroyed and its property and lands were given to Gregory. It later became known for its extensive monasteries.

It is hard to tell when Acilisene became a bishopric. The first whose name is known is of the mid-5th century: Ioannes, who in 459 signed the decree of Patriarch Gennadius I of Constantinople against the simoniacs. Georgius or Gregorius (both forms are found) was one of the Fathers of the Second Council of Constantinople (553), appearing as "bishop of Justinianopolis". Theodorus was at the Third Council of Constantinople in 681, signing as "bishop of Justinianopolis or the region of Ecclenzine". Georgius was at the Photian Council of Constantinople (879). Until the 10th century, the diocese itself appears in none of the Notitiae Episcopatuum. At the end of that century, they present it as an autocephalous archdiocese, and those of the 11th century present it as a metropolitan see with 21 suffragans. This was the time of greatest splendour of Acilisene, which ended with the decisive defeat of the Byzantines by the Seljuq Turks at the Battle of Manzikert in 1071. After the 13th century, there is no mention of diocesan bishops of Acilisene and the see no longer appears in Notitiae Episcopatuum. No longer a residential bishopric, Acilisene is today listed by the Catholic Church as a titular see.

In 1071 Erzincan was absorbed into the Mengüçoğlu under the Seljuk Sulëiman Kutalmish. Marco Polo, who wrote about his visit to Erzincan, said that the "people of the country are Armenians" and that Erzincan was the "noblest of cities" which contained the See of an Archbishop. In 1243 it was destroyed in fighting between the Seljuks under Kaykhusraw II and the Mongols. However, by 1254 its population had recovered enough that William of Rubruck was able to say an earthquake had killed more than 10,000 people. During this period, the city reached a level of semi-independence under the rule of Armenian princes.

Erzincan was one of the most pivotal towns in Safavid history. It was there, in the summer of 1500, that about 7,000 Qizilbash forces, consisting of the Ustaclu, Shamlu, Rumlu, Tekelu, Zhulkadir, Afshar, Qajar and Varsak tribes, responded to the invitation of Ismail I, who would aid in him establishing his dynasty.

Battle of ErzincanEdit

Main article: Battle of Erzincan

The Battle of Erzincan took place during the Caucasus Campaign of the First World War. In 1916 Erzincan was the headquarters for the Turkish Third Army commanded by Kerim Pasha. The Russian General Nikolai Yudenich led the Russian Caucasus Army who captured Mama Hatun on 12 July 1916. They then gained the heights of Naglika and took a Turkish position on the banks of the Durum Durasi river, with their cavalry breaking through the Boz-Tapa-Meretkli line. They then advanced on Erzincan arriving by 25 June and taking the city in two days. The city was relatively untouched by battle and Yudenich seized large quantities of supplies. Despite the strategic advantages gained from this victory, Yudenich made no more significant advances and his forces were reduced due to Russian reverses further north.

Colonel Kâzım Karabekir was appointed the commander of the First Caucasian Army Corps. Aware of the withdrawal of the Russian Army following the Russian Revolution, they retook Erzincan in February 1918.

Erzincan SovietEdit

A short-lived soviet council had been at Erzincan between 1916 and 1921. Mainly today's Erzincan and Tunceli provinces were under Russian occupation. After the revolution, Bolshevik soldiers took control of the officer corps. Arşak Cemalyan who was a Bolshevik soldier, called Kurdish, Turkish and Armenian representatives to take charge of the administration of Erzincan Soviet.

1939 Erzincan earthquakeEdit

Main article: 1939 Erzincan earthquake


The airport terminal


The airport terminal

The city was completely destroyed by a major earthquake on December 27, 1939. The sequence of seven violent shocks, the biggest measuring 7.8 on the moment magnitude scale, was the most powerful one to strike Turkey in recent history. The first stage of the earthquake killed about 8,000 people. The next day, it was reported that the death toll had risen to 20,000. An emergency relief operation began. By the end of the year, 32,962 had died due to more earthquakes and several floods. So extensive was the damage to Erzincan city that its old site was entirely abandoned and a new town was founded a little further to the north.

ClimateEdit

Erzincan has a continental climate (Köppen climate classification: Dsa or Trewartha climate classification: Dca) with cold, snowy winters and hot, dry summers. Spring is the wettest season whilst summer is the driest. The lowest temperature recorded was −32.5 °C (−26.5 °F) in January 1950. The highest temperature recorded was 40.6 °C (105.1 °F) in July 2000. The highest snow thickness recorded was 74 cm (29.1 inches) in February 1950.

Climate data for Erzincan (1991–2020, extremes 1929–2020)

Month

Jan

Feb

Mar

Apr

May

Jun

Jul

Aug

Sep

Oct

Nov

Dec

Year

Record high °C (°F)

14.0

(57.2)

17.2

(63.0)

25.2

(77.4)

30.0

(86.0)

33.8

(92.8)

37.0

(98.6)

40.6

(105.1)

40.5

(104.9)

37.2

(99.0)

31.4

(88.5)

24.9

(76.8)

19.0

(66.2)

40.6

(105.1)

Average high °C (°F)

2.8

(37.0)

4.8

(40.6)

10.9

(51.6)

17.3

(63.1)

22.7

(72.9)

27.9

(82.2)

32.4

(90.3)

33.0

(91.4)

28.1

(82.6)

20.7

(69.3)

12.0

(53.6)

5.1

(41.2)

18.1

(64.6)

Daily mean °C (°F)

−1.9

(28.6)

−0.3

(31.5)

5.3

(41.5)

11.0

(51.8)

15.7

(60.3)

20.5

(68.9)

24.3

(75.7)

24.5

(76.1)

19.6

(67.3)

13.2

(55.8)

5.7

(42.3)

0.5

(32.9)

11.5

(52.7)

Average low °C (°F)

−5.7

(21.7)

−4.3

(24.3)

0.5

(32.9)

5.5

(41.9)

9.5

(49.1)

13.4

(56.1)

16.7

(62.1)

16.8

(62.2)

12.0

(53.6)

7.0

(44.6)

0.9

(33.6)

−3.1

(26.4)

5.8

(42.4)

Record low °C (°F)

−31.2

(−24.2)

−30.2

(−22.4)

−22.4

(−8.3)

−11.1

(12.0)

−4.2

(24.4)

2.0

(35.6)

5.0

(41.0)

5.9

(42.6)

0.3

(32.5)

−6.8

(19.8)

−15.6

(3.9)

−25.9

(−14.6)

−31.2

(−24.2)

Average precipitation mm (inches)

26.3

(1.04)

29.7

(1.17)

45.5

(1.79)

54.2

(2.13)

57.2

(2.25)

25.2

(0.99)

14.1

(0.56)

6.6

(0.26)

17.5

(0.69)

41.9

(1.65)

36.2

(1.43)

25.7

(1.01)

380.1

(14.96)

Average precipitation days

8.87

9.30

12.10

14.43

15.30

9.20

4.03

3.47

5.20

9.23

7.70

9.17

108.0

Mean monthly sunshine hours

93.0

121.5

145.7

168.0

210.8

264.0

294.5

275.9

231.0

189.1

129.0

89.9

2,212.4

Mean daily sunshine hours

3.0

4.3

4.7

5.6

6.8

8.8

9.5

8.9

7.7

6.1

4.3

2.9

6.1

Source: Turkish State Meteorological Service

EconomyEdit


Erzincan Binali Yıldırım University

Mulberry tree plantations were found in Erzincan in the early 20th century, which were used in sericulture.

Notable peopleEdit

Hovhannes Erznkatsi Blouz (1230?–1293), Armenian scholar, poet, philosopher, orator

Kostandin Erznkatsi (1250?–1314/1328), Armenian poet

Hamdi Ulukaya (born 1972), Kurdish billionaire businessman and philanthropist.

Sibel Arslan (born 1980), Swiss-Turkish politician femme lawyer of Zaza Kurdish origin

Kutluğ Ataman, Turkish filmmaker and contemporary artist

Ahmet Bozkurt, poet and writer

Ali Ekber Çiçek, folk musician, was born in 1935 in Erzincan.

Mustafa Sarıgül, politician, was born in Erzincan.

Varaztad Kazanjian, Armenian-American dentist who was one of the pioneers of plastic surgery

Soghomon Tehlirian, Armenian revolutionary

Voskan Martikian, Armenian politician and writer

Yıldırım Akbulut, former prime minister of Turkey

Osman Nuri Koptagel, military officer in the Ottoman and Turkish armies

Mustafa Kutlu, Turkish writer

Hekimoğlu İsmail, Turkish writer

Vecdi Gönül, Turkish cabinet minister

Binali Yıldırım, (born 1955), last Turkish prime minister (2016–2018), former speaker Grand National Assembly of Turkey (2018–2019),

Hafız Şerif, early folk musician

Sılbıslı Salih, early folk musician

Aşık Ali Serdari, Turkish poet

Kadir Savun, Turkish actor

ReferencesEdit

^

^

^ Barış Kabak and Irene Vogel, "The phonological word and stress assignment in Turkish", Phonology 18 (2001), p. 325.

^ a b

^

^

^

^

^ a b Raymond Janin, v. Celtzene ou Celezene in Dictionnaire d'Histoire et de Géographie ecclésiastiques, vol. XII, Paris 1953, coll. 130–131

^

^ Vreg Nersessian, "Treasures From the Ark", 2001, p114-115

^ Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol. I, coll. 435–436

^ Annuario Pontificio 2013 (Libreria Editrice Vaticana 2013 ISBN 978-88-209-9070-1), p. 823

^

^ (in Armenian) Baghdasaryan, Ye. M. "Երզնկայի հայկական իշխանությունը XIII-XIV դարերում" (The Armenian Principality of Yerznka in the 13th–14th Centuries). Lraber Hasarakakan Gitutyunneri. No. 2., 1970, pp. 36–44.

^ Faruk Sümer, Safevi Devletinin Kuruluşu ve Gelişmesinde Anadolu Türklerinin Rolü, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara, 1992, p. 15. (in Turkish)

^ World War I: A Student Encyclopedia by John S.D. Eisenhower (Foreword), Spencer Tucker, Priscilla Mary Roberts (Ed.s)

^ (in Turkish) Karabekir, Kâzım. Erzincan ve Erzurum'un Kurtuluşu: Sarıkamış, Kars ve Ötesi (The Liberation of Erzincan and Erzurum: Sarıkamış, Kars and Beyond). Erzurum Ticaret ve Sanayi Odası Araştırma, Geliştirme ve Yardımlaşma Vakfı, 1990, p. 377. ISBN 978-975-512-072-0.

^ “Ekim Devrimi Tartışmaları 2009: Ekim Devrimi ve İki Cumhuriyet” panel, Köz Gazetesi, 15 November 2009, Yüz Çiçek Açsın Kültür Merkezi - Okmeydanı, İstanbul.

^

^

External linksEdit

Wikimedia Commons has media related to Erzincan.

Governor's Office

Municipality ar:أرزنجان (محافظة) az:Ərzincan vilayəti be:Правінцыя Эрзінджан be-x-old:Эрзынджан (правінцыя) bg:Ерзинджан (вилает) br:Erzincan (proviñs) ca:Província d'Erzincan ckb:پارێزگای ئەرزنگان crh:Erzincan (il) cs:Erzincanská provincie cv:Эрзинджан (ил) cy:Erzincan (talaith) de:Erzincan (Provinz) diq:Erzıngan en:Erzincan Province eo:Provinco Erzincan es:Provincia de Erzincan eu:Erzincan probintzia fa:استان ارزنجان fr:Erzincan (province) hu:Erzincan (tartomány) hy:Էրզինջան (նահանգ) id:Provinsi Erzincan it:Provincia di Erzincan ja:エルズィンジャン県 ka:ერზინჯანი (პროვინცია) la:Erzincan (provincia) lv:Erzindžanas ils mk:Ерзинџан (покраина) mrj:Эрзинджан (ил) ms:Wilayah Erzincan nl:Erzincan (provincie) os:Эрзинджан (ил) pl:Erzincan (prowincja) pt:Erzincan (província) ro:Provincia Erzincan ru:Эрзинджан (ил) sv:Erzincan (provins) sw:Mkoa wa Erzincan tg:Вилояти Ерзиндҷан tk:Erzinjan (il) ug:ئەرزىنجان ۋىلايىتى uk:Ерзінджан (іл) uz:Erzincan (viloyat) vi:Erzincan (tỉnh) war:Erzincan (lalawigan) zh:埃尔津詹省 zh-min-nan:Erzincan (séng)


Erzincan Belediye Başkanları

Hakkı Altınok (1924 - 1940) | Hasan Sükuti Tükel (1940 - 1943) | Abdullah Dilaver Argun (1943 - 1945) | Orhan Sami Güvenç (1945 - 1945) | Rauf Bayındır (1945 - 1948) | Naci Gürkan (1948 - 1950) | Nusret Bayındır (1950 - 1952) | Refik Kurdoğlu (1953 - 1954) | Hüsamettin Atabeyli (1955 - 1957) | Refik Kurdoğlu (1957 - 1960) | Yakup Yücel (1960 - 1960) | Sadi Kâzım Süer (1960 - 1961) | Kemalettin Gazezoğlu (1961 - 1963) | Nedim Muradoğlu (1963 - 1969) | Refik Aras (1970 - 1973) | Nedim Muradoğlu (1973 - 1977) | Adnan Ercan (1977 - 1980) | Nusret Çetinkaya (1980 - 1984) | Adnan Ercan (1984 - 1989) | Talip Kaban (1989 - 1999) | Mustafa Çetiner (1999 - 1999) | Erkan Karaman (1999 - 2004) | Mehmet Buyruk (2004 - 2009) | Yüksel Çakır (2009


Advertisement