Fatih Camii/3

←Bayram

Hasır Mehmet Akif Ersoy

Selma→

*http://video.google.com/videoplay?docid=-7924950544486339544&hl=tr#

Bakınız: Fatih Camii/1 , Fatih Camii/2 , Fatih Camii/3 , Fatih Camii/4, Fatih Camii/İngilizce , Fatih Camii/Osmanlıca , Fatih Camii/Açıklama

Bakınız: Fatih Camii Şiiri / Tekli tablo, Fatih Camii Şiiri / İkili tablo güncel türkçe, Fatih Camii Şiiri / İngilizce, [[ Fatih Camii Şiiri / İkili tablo İngilizce tercüme]], Fatih Camii Şiiri / Üçlü tablo İngilizce tercüme, Fatih Camii Şiiri / Üçlü tablo İngilizce tercüme ve şerhi, Fatih Camii Şiiri / Osmanlıca, Fatih Camii Şiiri / Osmanlıca dörtlü tablo, Fatih Camii Şiiri / Arapça, Fatih Camii Şiiri / Arapça dörtlü tablo, Fatih Camii Azerice

Bakınız: Fatih camii , Fatih Camii , Fatih Camii Şiiri

Anadolu Liseleri İçin 3'lü tablo sunumu

Fatih Camii	Güncel Türkçesi	Fatih Mosque
thumb|250px|	thumb|300px|right|fatih camii şiiri - mehmet akif ersoy - safahat
Yatarken yerde ilhadıyle haşr olmuş sefil efkar Yarıp edvârı yükselmiş bu müthiş heykel-i ikrar,	Dinsizlikle karışmış aşağılık fikirler yerle bir olmuşda, Yükselmiş bu iman abidesi yararak asırları.	Vile ideas mixed with Atheism have been destroyed Then , the belief monumentraised breaking through the centuries
Siyeh reng-i dalâlet bir bulut şeklinde mâzîler, Civârından kaçar, bulmaksızın bir lâhza istikrâr;	Kapkara bir sapıklık bulutu şeklinde eski devirler, Bu mabedin civarından kaçar, bir an bile duramazlar.	Old periods are in a black cloud of perversion They escape from the vicinity of the temple, can not resist, even for a moment.
Ziyâ-rîz-i hakîkat bir seher tavrında müstakbel, Gelir fevkınden eyler sermedî binlerce nûr îsâr.	İstikbal, hakikat ışığıyla dolu bir sabah gibi, Üzerinde doğup, ebediyyen nurlu aydınlığını döker.	The future, like a morning filled with the light of truth Rises and dumps the brightness of eternity.
Derâgûş etmek ister nâzenîn-i bezm-i lâhûtu: Kol açmış her menârı sanki bir ümmîd-i cür'etkâr!	İlahi âlemin güzelliğini kucaklamak ister; Cesaretle, umutla kol açmış minareler,	Wants to embrace the beauty of the divine realm; Minarets opened arms with courage and hope
O revzenler, nazarlardan nihân dîdâra müstağrak, Birer gözdür ki sıyrılmış önünden perde-i esrâr.	O pencereler, gözlerden uzak ilâhi güzelliğe dalmış Birer gözdür ki açılmış önünde bütün sırlar.	Those windows, secluded, immersed in divine beauty They are the eyes that all secrets are revealed.
Bu kudsî ma'bedin üstündetâbân fevc fevc ervâh Bu ulvî kubbenin altında cûşan mevc mevc envar.	Bu kutsal mabedin üstünde akın akın ruhlar parlamakta, Bu yüce kubbenin altında dalga dalga nurlar coşmakta.	Souls shine on that holy temple Holy lights rise under the dome
Tecessüd eylemiş gûyâ ki subhun rûh-i mahmûru; Semâdan yâhud inmiş hâke, Sînâ-rengolup, Dîdâr!	Sabahın baygın ruhu sanki cisimleşmiş Yahut da ilâhi güzellik, sanki Sînâ'da olduğu gibi yere inmiş.	As if the spirit of the morning embodied Or divine beauty, landed on the ground as in Sinai.
Tabiat perde-pûş-i zulmet olmuş, hâbe dalmışken, O, gûya kalb-i nûrânîsidir leylin, durur bîdâr.	Tabiat, karanlığın örtüsü altında uykuya dalmışken, O sanki aydınlık kalbi gecenin, uyumadan bekler.	Nature, slept under the cover of darkness, He, as the heart of bright, wait awake.
Evet bir kalbdir, bir kalb-i cûşâcûş-i âşıktır, Ki cevfinden demâdem yükselir bin nâle-i ezkâr.	Evet, bir kalbdir o, bir coşkulu aşık kalbi, Ki içinden çıkıp yükselir her dem inleyen zikirler.	Yes, it is a heart, the heart of an ardent lover, Groaning dhkirs rises out of it.
Nümâyan cebhesinden Sadr-ı İslâm'ın meâlîsi: O sadrın feyz-i enfâsıyle gûyâ bir yığın ahcâr,	Cephesinde İslâm'ın göğsündeki yüce anlam görünür; O göğsün feyizli nefesleriyle sanki bir yığın taş,	The exalted meaning of the chest of Islam appears; With the breathe of that chest, a pile of stone,
Kıyâm etmiş de, yükselmiş de bir timsâl-i nûr olmuş. Nasıl timsâl-i nûr olmaz? Şu pek sâkin duran dîvâr,	Kalkarak, yükselerek aydınlığın timsali olmuş. Nasıl timsali olmaz ki, şu pek sakin duran duvar,	Stands ,rises and become the symbol of light. How doesn’t it become the symbol?
Asırlar geçti hâlâ bâtılın pîş-i hücûmunda, Göğüs germektedir, bir kerre olsun olmadan bîzâr:	Asırlardan beri batılın saldırılarına karşı, Bir kez olsun yılmadan, usanmadan göğüs gerer.	The wall standing very quiet, stands against the Western attacks for past centuries, undaunted
Bu bir ma'bed değil, Mâ'bûd'a yükselmiş ibâdettir; Bu bir manzar değil, dîdâra vâsıl mevkib-i enzâr.	Bu bir mâbed değil, Allah'a yükselmiş ibadettir, Bu bir tablo değil, sanki Hakk'a ulaşan bakışlardır.	This is not a temple, prayer ascended to God, This is not a painting,glances reaching God
Semâdan inmemiştir, şüphesiz, lâkin semâvîdir: Zemînî olmayan bir cilve-i feyyâzı hâvîdir.	Gökyüzünden inmemiştir şüphesiz, fakat ilahidir, Zemini olmayan bollukla kuşatılmış ilahın görüntüsüdür.	Of course doesn’t come from the sky but divine İts the appeareance of the God with the eternety
Bir infilâk-ı safâdır ki yâr-ı cânımdır, Sabâhı pek severim, en güzel zamânımdır.	Sabahı pek severim, o en güzel zamanımdır, Benim en candan dostumdur, neşemin arttığı andır.	Much like the morning, it is the most beautiful time,
Ridâ-yı leyli henüz açmamıştı dest-i semâ; Sabâ da hâb-ı sükûndan ayılmamıştı daha,	Göğün eli gecenin örtüsünü henüz açmamıştı, Sabah rüzgârı da sakin uykusundan daha ayılmamıştı.	The hand of the night hadn’t opened the cover of The sky the morning wind hadn’t waken up
Fezâ yı rûhda aksetti, es-salâ perdâz Müezzinin dem-i mahmûru, bir hazîn âvâz.	Henüz uykudan kalkmış müezzinin sesi, Ki bu hazin bir ses idi, ruhuma aksetti.	Voice of the muezzin who has just waken up, A voice that was sad, my soul reflected
İçimde cûş ederek lücce lücce istiğrâk, Ezânı beklemez oldum; açılmadan âfâk,	İçimi dalga dalga sardı bir coşkunluk, Ezanı bekleyemedim, açılmadan ufuk,	A fervor overflow inside like waves I couldn’t wait, the azan Before the dawn with excitement,
Zalâmı sîneye çekmiş yatan sokaklardan Kemâl-i vecd ile geçtim. Önümde bir meydan	Karanlığa sarınmış yatan sokaklardan Coşku içinde geçtim, önümde bir meydan	I passed the streets Lying in the darkness, There was a squareIn front of me,
Göründü; Fâtih'e gelmiştim anladım, azıcık Gidince, ma'bede baktım ki bekliyor uyanık!	Göründü,Fatih'e gelmiştim, anladım, azıcık Gidince mabede,baktım ki bekliyor uyanık!	Fatih, I got it Walking a little to temple, I saw him waiting awake!
Sokuldum artık onun sîne-i münevverine, Oturdum öndeki maksûreciklerin birine.	Sokuldum artık onun aydınlık kucağına, Oturdum öndeki küçük maksurelerden birine.	I snucked up his bright laps I sat down to one of the stools
Fezâ-yı ma'bedin encüm-nümâ meşâ'ilini, O lem'a lem'a dizilmiş ziyâ kavâfilini	Kubbenin boşluğundaki yıldız gibi kandilleri, O parıl parıl sıralanmış ışıklar kafilesini	When I saw the lamps like stars, Twinkling lights at the cavity of the dome
Görünce geldi çocukluk zamanlarım yâda... Neler düşündüm o sâ'atte bilseniz orada!	Görünce çocukluk günlerimi hatırladım da... Neler düşündüm o saatte bilseniz orada!	I remembered my days of childhood What I thought at that time there!
Sekiz yaşında kadardım. Babam gelir: "Bu gece, Sizinle câmi'e gitsek çocuklar erkence.	Sekiz yaşında kadardım.Babam gelir:"Bu gece, Sizinle camiye gitsek çocuklar erkence.	I was about eight my father used to say "Tonight, my children Shall we go to the mosque early”.
Giderseniz gelin amma namazda uslu durun, Merâmınız yaramazlıksa işte ev, oturun!"	Giderseniz gelin ama namazda uslu durun; Yaramazlık edeceksiniz, işte ev, oturun!	But sit still during prayer; If you’ll be naughty ,that's the home, stay!”
Deyip alırdı beraber benimle kardeşimi. Namâza durdu mu, hâliyle koyverir peşimi,	Deyip alırdı beraber benimle kardeşimi. Namaza durdu mu, tabii,bizi kontrol edemez	And used to take me along with my brother. Of course when he began praying, couldn't control us.
Dalar giderdi. Ben artık kalınca âzâde, Ne âşıkane koşardım hasırlar üstünde!	Dalar giderdi, ben artık başıboş kalırdım, Hasırlar üstünde coşkuyla nasıl da koşardım!	He was lost in thought and I'd be by myself, How I used to run on the mats enthusiastically!
Hayâl otuz sene evvelki hâli pîşimden Geçirdi, başladım artık yanımda görmeye ben:	Hayal otuz yıl önceki hâli gözün önünden Geçirdi.Başladım artık yanımda görmeye ben:	The dream make me remember the thirty years ago, I began to see near me:
Beyaz sarıklı, temiz, yaşça elli beş ancak; Vücûdu zinde, fakat saç, sakal ziyâdece ak;	Beyaz sarıklı, temiz, yaşça elli beş ancak, Vücutça dinç, fakat saç sakal epeyce ak,	With white turban,About fifty-five A physically vigorous man; but his beard was quite white;
Mehîb yüzlü bir âdem: Kılar edeble namaz; Yanında bir küçücek kızcağızla pek yaramaz	Heybetli bir adam ki kılar edeble namaz; Yanında bir küçücük kızcağızla pek yaramaz,	was performing namaz in modesty Besides a tiny naughty girl
Yeşil sarıklı bir oğlan ki: Başta püskül yok. İmâmesinde fesin bağlı sâde bir boncuk!	Yeşil sarıklı bir oğlan ki başımda püskülü yok, İmamesinde fesin bağlı sade bir boncuk!	A boy in a green turban without a tassel, But only a simple bead on!
Sarık hemen bozulur, sonra şöyle bir dolanır; Biraz geçer, yine râyet misâli dalgalanır!	Sarık hemen bozulur, sonra şöyle bir dolanır; Biraz geçer, yine bayrak gibi dalgalanır!	The turban wrapped out, then wrapped again simply ; A little time passes, then it began to wave like a flag again!
Koçar koşar duramaz, âkıbet denir "âmîn" Namaz biter: O zaman kalkarak o pîr-i güzîn,	Koşar koşar duramaz, "âmin" denir sonunda, Namaz biter, o zaman yaşlı adam kalkar da	He runs runs, can not stop, "amen" is said at the end Prayer ends, then the old man stands up
Alır çocuklar, oğlan fener çeker önde, Gelir düşer eve yorgun, dalar pek âsûde	Alır çocukları, oğlan fener çeker önde, Gelir düşer eve yorgun, dalar evde	Gets the children, the boy carries a torch ahead Reaches home, tired, rushes home
Derin bir uykuya... Derken bu hâtırât-ı lâtîf Çekildi aslına, artık hakîkatin o kesîf	Derin bir uykuya... Derken bu tatlı hatıralar Çekildi yerine, artık hakikatin o koyulaşmış	A deep sleep ... Then the sweet memories Withdrew, instead the dark face of truth
Likâsı başladı karşımda cilve eylemeye; Zaman da kalmadı zâten hayâli dinlemeye:	Çehresi başladı karşımda şekilden sekile girmeye; Zaman da kalmadı zaten hayali dinlemeye:	Began to change the shape in front of me; There is no time to listen the dream
Sağım, solum, önüm, arkam huşû'a müstağrak Zılâl-i âdem iken, bir sadâ bülend olarak,	Sağım, solum, önüm, arkam tevazuya gömülmüş İnsan gölgeleri iken, bir ses yükselerek	While my left , right , front and behind Was burried to silenced human shadows, a voice raised
O kâinât-ı huzu'u yerinden oynattı; Fezâ-yı mahşere döndürdü gitti eb'âdı!	O tevazu âlemini yerinden oynattı; Sanki mahşer yerine döndürdü ortalığı!	Avoice raised and sent shock waves through world of humility; Changed eveywhere into the last judgement day!
Sufuf ayakta müselsel cibâl-i velveledâr Gibiydi. Her birisinden duyuldu sîne-fıkâr,	Art arda dizilmiş saflar velveleli sıradağlar oldu gibiydi Safların her birinden duyuldu yürek yakan	Ranks turned into the ranges in the ranks, Wailing prayers, sad prayers is heard from Each of the ranks
Birer enîn-i tazarru ; birer niyâz-ı hazîn, Ki kalb-i rahmeti sızlattı şüphesiz o enîn!	İniltili yakarışlar, hüzünlü yakarışlar, Rahmetin kalbini sızlattı şüphesiz bu inleyişler!	Wailing prayers, sad prayers is heard from Grace no doubt that your heart toache groans!
Eğildi sonra o dağlar Huzûr-i İzzet'te Göründü sonra o dağlar zemîn-i haşyette!	Eğildi sonra o dağlar huzurunda Allah'ın; Kapandı secdeye sonra korkusuyla Allah'ın!	Then the mountains leaned over in the presence of God; Closed after prostrate in fear of God!
İnayetiyle Hudâ kaldırınca her birini, Semâya doğru o dağlar da açtı ellerini.	İnayetiyle Allah kaldırınca her birini, Göğe doğru o dağlar da açtı ellerini.	Up from each of the grace of God, He opened his hands towards the heavens mountains.
O anda koptu yüreklerden öyle bir feryâd, Ki rûhum eyliyecek tâ ebed o dehşeti yâd.	O anda yüreklerden öyle bir dehşetli feryad koptu, Ki ruhum sonsuza dek hatırlayacak bunu.	Broke our hearts such a dread that moment scream, My soul will remember that forever.
Kesildi bir aralık inleyen hazin âvâz... Ne oldu Arş'a kadar yükselen o sûz ü güdâz?	Kesildi bir aralık inleyen hüzünlü sesler... Ne oldu Arş'a kadar yükselen o yanıp yakılmalar,	Stopped therange groaning sounds sad ... What is it that flash combustion march rising up,
O çûş içindeki îman? Evet, hurûş ederek işte rahmet-i Subbûh,	O coşku içindeki imân? Evet, çağlayarak işte rahmeti Allah'ın,	The belivers in enthusiasm? Yes, here to burblely mercy of God,
Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir rûh: Rûh-i itmînan.	Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir ruh: Güvenmenin, huzurun ruhu.	All hearts in a spirit flourished dome: Reliance, the spirit of peace

'Fatih Camii	Sadeleştirilmiş metin	İngilizce Tercümesi
thumb|300px|right|http://www.youtube.com/watch?v=zKvqEUV_U6o Yatarken yerde ilhadıyle haşr olmuş sefil efkar Yarıp edvârı yükselmiş bu müthiş heykel-i ikrar, Siyeh reng-i dalâlet bir bulut şeklinde mâzîler, Civârından kaçar, bulmaksızın bir lâhza istikrâr; Ziyâ-rîz-i hakîkat bir seher tavrında müstakbel, Gelir fevkınden eylersermedî binlerce nûr îsâr. Derâgûş etmek ister nâzenîn-i bezm-i lâhûtu: Kol açmış her menârı sanki bir ümmîd-i cür'etkâr! O revzenler, nazarlardan nihân dîdâramüstağrak, Birer gözdür ki sıyrılmış önünden perde-i esrâr. Bu kudsî ma'bedin üstündetâbânfevc fevcervâh Bu ulvî kubbenin altında cûşan mevc mevcenvar. Tecessüd eylemişgûyâ kisubhun rûh-i mahmûru; Semâdan yâhud inmiş hâke,Sînâ-rengolup,Dîdâr! Tabiat perde-pûş-i zulmet olmuş,hâbedalmışken, O, gûya kalb-i nûrânîsidirleylin, dururbîdâr. Evet bir kalbdir, bir kalb-i cûşâcûş-i âşıktır, Ki cevfinden demâdem yükselir bin nâle-i ezkâr. Nümâyan cebhesinden Sadr-ı İslâm'ın meâlîsi: O sadrın feyz-i enfâsıyle gûyâ bir yığın ahcâr, Kıyâm etmiş de, yükselmiş de bir timsâl-i nûr olmuş. Nasıl timsâl-i nûr olmaz? Şu pek sâkin duran dîvâr, Asırlar geçti hâlâ bâtılın pîş-i hücûmunda, Göğüs germektedir, bir kerre olsun olmadanbîzâr: Bu bir ma'bed değil, Mâ'bûd'a yükselmiş ibâdettir; Bu bir manzar değil, dîdâra vâsılmevkib-i enzâr. Semâdan inmemiştir, şüphesiz, lâkin semâvîdir: Zemînî olmayan bir cilve-i feyyâzı hâvîdir. Bir infilâk-ı safâdır ki yâr-ı cânımdır, Sabâhı pek severim, en güzel zamânımdır. Ridâ-yı leyli henüz açmamıştı dest-i semâ; Sabâ da hâb-ı sükûndan ayılmamıştı daha, Fezâ yı rûhda aksetti, es-salâ-perdâz Müezzinin dem-i mahmûru, bir hazîn âvâz. İçimde cûş ederek lücce lücce istiğrâk, Ezânı beklemez oldum; açılmadan âfâk, Zalâmı sîneye çekmiş yatan sokaklardan Kemâl-i vecd ile geçtim. Önümde bir meydan Göründü; Fâtih'e gelmiştim anladım, azıcık Gidince, ma'bede baktım ki bekliyor uyanık! Sokuldum artık onun sîne-i münevverine,em'a Oturdum öndeki maksûreciklerin birine. Fezâ-yı ma'bedin encüm-nümâ meşâ'ilini, O lem'a lem'a dizilmiş ziyâ kavâfilini Görünce geldi çocukluk zamanlarım yâda... Neler düşündüm o sâ'atte bilseniz orada! Sekiz yaşında kadardım. Babam gelir: "Bu gece, Sizinle câmie gitsek çocuklar erkence. Giderseniz gelin amma namazda uslu durun, Merâmınız yaramazlıksa işte ev, oturun!" Deyip alırdı beraber benimle kardeşimi. Namâza durdu mu, hâliyle koyverir peşimi, Dalar giderdi. Ben artık kalıncaâzâde, Ne âşıkane koşardım hasırlar üstünde! Hayâl otuz sene evvelki hâlipîşimden Geçirdi, başladım artık yanımda görmeye ben: Beyaz sarıklı, temiz, yaşça elli beş ancak; Vücûdu zinde, fakat saç, sakal ziyâdece ak; Mehîb yüzlü birâdem: Kılar edeble namaz; Yanında bir küçücek kızcağızla pek yaramaz Yeşil sarıklı bir oğlan ki: Başta püskül yok. İmâmesinde fesin bağlı sâde bir boncuk! Sarık hemen bozulur, sonra şöyle bir dolanır; Biraz geçer, yine râyet misâli dalgalanır! Koçar koşar duramaz... âkıbet denir "âmîn" Namaz biter. O zaman kalkarak o pîr-i güzîn, Alır çocuklar, oğlan fener çeker önde, Gelir düşer eve yorgun, dalar pek âsûde Derin bir uykuya... Derken bu hâtırât-ı lâtîf Çekildi aslına, artık hakîkatin o kesîf Likâsı başladı karşımda cilve eylemeye; Zaman da kalmadı zâten hayâli dinlemeye: Sağım, solum, önüm, arkam huşû'a müstağrak Zılâl-i âdem iken, bir sadâ bülend olarak, O kâinât-ı huzu'u yerinden oynattı; Fezâ-yı mahşere döndürdü gitti eb'âdı! Sufûf ayakta müselsel cibâl-i velveledâr Gibiydi. Her birisinden duyuldu sîne-fıkâr, Birer enîn-i tazarru ; birer niyâz-ı hazîn, Ki kalb-i rahmeti sızlattı şüphesiz o enîn! Eğildi sonra o dağlar Huzûr-i İzzet'te; Göründü sonra o dağlar zemîn-i haşyette! İnayetiyle Hudâ kaldırınca her birini, Semâya doğru o dağlar da açtı ellerini. O anda koptu yüreklerden öyle bir feryâd, Ki rûhum eyliyecek tâ ebed o dehşeti yâd. Kesildi bir aralık inleyen hazin âvâz... Ne oldu Arş'a kadar yükselen o sûz ü güdâz? O çûş içindeki îman? Evet, hurûş ederek işte rahmet-i Subbûh, Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir rûh: Rûh-i itmînan.	Dinsizlikle karışmış aşağılık fikirler yerle bir olmuş da,Yükselmiş bu iman abidesi yararak asırları. Kapkara bir sapıklık bulutu şeklinde eski devirler, Bu mabedin civarından kaçar, bir an bile duramazlar. İstikbal, hakikat ışığıyla dolu bir sabah gibi Üzerinde doğup, ebediyyen nurlu aydınlığını döker. İlahi âlemin güzelliğini kucaklamak ister; Cesaretle, umutla kol açmış minareler, O pencereler, gözlerden uzak ilâhi güzelliğe dalmış Birer gözdür ki açılmış önünde bütün sırlar. Bu kutsal mabedin üstünde akın akın ruhlar parlamakta, Bu yüce kubbenin altında dalga dalga nurlar coşmakta. Sabahın baygın ruhu sanki cisimleşmiş Yahut da ilâhi güzellik, sanki Sînâ'da olduğu gibi yere inmiş. Tabiat, karanlığın örtüsü altında uykuya dalmışken, O sanki aydınlık kalbi gecenin, uyumadan bekler. Evet, bir kalbdir o, bir coşkulu aşık kalbi, Ki içinden çıkıp yükselir her dem inleyen zikirler. Cephesinde İslâm'ın göğsündeki yüce anlam görünür; O göğsün feyizli nefesleriyle sanki bir yığın taş, Kalkarak, yükselerek aydınlığın timsali olmuş. Nasıl timsali olmaz ki, şu pek sakin duran duvar, Asırlardan beri batılın saldırılarına karşı, Bir kez olsun yılmadan, usanmadan göğüs gerer. Bu bir mâbed değil, Allah'a yükselmiş ibadettir, Bu bir tablo değil, sanki Hakk'a ulaşan nazarlardır. Semadan inmemiştir şüphesiz, lâkin semavidir, Yeryüzüyle ilişkisiz feyizli bir tecelliyi havidir. Sabahı pek severim, o en güzel zamanımdır, Benim en candan dostumdur, neşemin arttığı andır. Göğün eli gecenin örtüsünü henüz açmamıştı, Sabah rüzgârı da sakin uykusundan daha ayılmamıştı. Henüz uykudan kalkmış müezzinin sesi, Ki bu hazin bir ses idi, ruhuma aksetti. İçimi dalga dalga sardı bir coşkunluk, Ezanı bekleyemedim, açılmadan ufuk, Karanlığa sarınmış yatan sokaklardan Coşku içinde geçtim, önümde bir meydan Göründü,Fatih'e gelmiştim, anladım, azıcık Gidince mabede,baktım ki bekliyor uyanık! Sokuldum artık onun aydınlık kucağına, Oturdum öndeki küçük maksurelerden birine. Kubbenin boşluğundaki yıldız gibi kandilleri, O parıl parıl sıralanmış ışıklar kafilesini Görünce çocukluk günlerimi hatırladım da... Neler düşündüm o saatte bilseniz orada! Sekiz yaşında kadardım.Babam gelir:"Bu gece, Sizinle camiye gitsek çocuklar erkence. Giderseniz gelin ama namazda uslu durun; Yaramazlık edeceksiniz, işte ev, oturun! " Deyip alırdı beraber benimle kardeşimi. Namaza durdu mu, tabii, Dalar giderdi, ben artık başıboş kalırdım, Hasırlar üstünde coşkuyla nasıl da koşardım! Hayâl otuz yıl önceki hâli gözün önünden Geçirdi.Başladım artık yanımda görmeye ben: Beyaz sarıklı, temiz, yaşça elli beş ancak, Vücutça dinç, fakat saç sakal epeyce ak, Heybetli bir adam ki kılar edeble namaz; Yanında bir küçücük kızcağızla pek yaramaz, Yeşil sarıklı bir oğlan ki başmda püskülü yok, İmamesinde fesin bağlı sade bir boncuk! Sarık hemen bozulur, sonra şöyle bir dolanır; Biraz geçer, yine bayrak gibi dalgalanır! Koşar koşar duramaz, "âmin" denir sonunda, Namaz biter, o zaman yaşlı adam kalkar da Alır çocukları, oğlan fener çeker önde, Gelir düşer eve yorgun, dalar evde Derin bir uykuya... Derken bu tatlı hatıralar Çekildi yerine, artık hakikatin o koyulaşmış Çehresi başladı karşımda şekilden sekile girmeye; Zaman da kalmadı zaten hayâli dinlemeye: Sağım, solum, önüm, arkam tevazuya gömülmüş İnsan gölgeleri iken, bir ses yükselerek O tevazu âlemini yerinden oynattı; Sanki mahşer yerine döndürdü ortalığı! Art arda dizilmiş saflar velveleli sıradağlar oldu Ve safların her birinden duyuldu yürek yakan İniltili yakarışlar, hüzünlü yakarışlar, Rahmetin kalbini sızlattı şüphesiz bu inleyişler! Eğildi sonra o dağlar huzurunda Allah'ın; Kapandı secdeye sonra korkusuyla Allah'ın! İnayetiyle Allah kaldırınca her birini, Semaya doğru o dağlar da açtı ellerini. O anda yüreklerden öyle bir dehşetli feryad koptu, Ki ruhum sonsuza dek hatırlayacak bunu. Kesildi bir aralık inleyen hüzünlü sesler... Ne oldu Arş'a kadar yükselen o yanıp yakılmalar,O coşku içindeki imân? Evet, çağlayarak işte rahmeti Allah'ın, Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir ruh: Güvenmenin, huzurun ruhu.

Eğildi sonra o dağlar huzurunda ALLAH'ın
Kapandı secdeye sonra korkusuyla ALLAH'ın İnayetiyle ALLAH kaldırınca herbirini
Semaya doğru o dağlar da açtı ellerini

O anda yüreklerden öyle dehşetli bir feryat koptu
Ki ruhum sonsuza dek hatırlayacak bunu! Kesildi bir aralık inleyen hüzünlü sesler...
Ne oldu Arş'a kadar yükselen o yanıp yakılmalar, O coşku içindeki iman?
Evet! çağlayarak işte rahmeti ALLAH'ın...

Bütün yüreklere serpildi kubbeden bir ruh
güvenmenin, huzurun ruhu...

Mehmet Akif Ersoy