Haclen

Küfe

Beş-on gün oldu ki, mu’tada inkıyâd ile ben  Sabahleyin çıkıvermiştim evden erkenden.

Beş on gün oldu ki alışkanlığıma uyarak

Ben, sabahleyin çıkıvermiştim evden erkenden.

Ne yapıp ye'simi83 kahreyliyeyim, bilmem ki? Öyle dehşetli muhîtimde84 dönen mâtem85 ki!.. Ah! Karşımda vatan nâmına86 bir kabristan Yatıyor şimdi… Nasıl yerlere geçmez insan? Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu, Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu! Bu ne hicrân-ı müebbed,87 bu ne hüsrân-ı mübin…88 Ezilir rûh-i semâ,89 parçalanır kalb-i zemin! Azıcık kurcala toprakları, seyret ne çıkar: Dipçik altında ezilmiş, parçalanmış kafalar! Bereden reng-i hüviyetleri90 uçmuş yüzler! Kim bilir hangi şenâatle91 oyulmuş gözler! “Medeniyyet” denilen vahşete la’netler eder, Nice yekpâre92 kesilmiş de sırıtmış dişler! Süngülenmiş, kanı donmuş nice binlerle beden! Nice başlar, nice kollar ki cüdâ93 cisminden! Beşiğinden alınıp parçalanan mahlûkât;94 Sonra, nâmûsuna kurbân edilen bunca hayat! 82 Mu'tada inkıyad: Alışkınlık uyar 83 Ye's: Umutsuzluktan doğan karamsarlık, üzüntü 84 Muhît: Çevre, yöre, etraf 85Mâtem: Yas 86 Nâm: Ad 87 Hicrân-ı müebbed: Sonsuz ayrılık 88 Hüsrân-ı mübîn: Apaçık yenilgi 89 Ruh-i semâ: Göğün ruhu 90 Reng-i hüviyet: Kimliğin rengi 91 Şenâat: İğrençlik, kötülük, alçaklık 92 Yekpâre: Bir parçadan oluşan, tek parça, bütün 93 Cüdâ: Yurt, baba ocağı gibi çok sevilen şeylerden ayrılmış olan, uzak kalmış olan 94 Mahlûkât: Yaratıklar Ne yapıp da ümitsizliğimi yok edeyim bilmem ki? Öyle korkunç çevremde dönen matem ki… Ah! Karşımda vatan namına bir kabristan Yatıyor şimdi… Nasıl yerlere geçmez insan? Şu mezarlar ki uzanmış gidiyor, ey yolcu, Nereden başladı yükselmeye, bak, nerde ucu!, Bu ne sonsuz ayrılık, bu ne kahredici acıdır… Ezilir göğün ruhu, parçalanır yerin kalbi! Azıcık kurcala toprakları, bak ne çıkar: Dipçik altında ezilmiş, parçalanmış kafalar! Yara bereden tanınmaz hale gelmiş yüzler!! Kim bilir nasıl bir vahşetle oyulmuş gözler! “Medeniyet” denilen vahşete lanetler eder, Bir bütün olmuş, sırıtır gibi duran nice dişler! Süngülenmiş, kanı donmuş nice binlerce beden! Nice başlar, nice kollar ki ayrılmış bedeninden! Beşiğinden alınıp parçalanan çocuklar, Sonra, namusu uğruna kurban edilen bunca can! 10 Bembeyaz saçları katranlara batmış dedeler! Göğsü baltayla kırılmış memesiz valideler! Teki binlerce kesik gövdeye âid kümeler: Saç, kulak, el, çene, parmak… Bütün enkâz-ı beşer!95 Bakalım, yavrusu uğrar mı, deyip, karnından, Canavarlar gibi şişlerde kızarmış nice can! İşte bunlar o felâket-zedelerdir96 ki, düşün, Kurumuş ot gibi doğrandı bıçaklarla bütün! Müslümanlıkları bîçârelerin97 öyle büyük Bir cinâyet ki: Cezâlar ona nisbetle küçük! Ey, bu toprakta birer na’ş-ı perîşan98 bırakıp, Yükselen, mevkib-i ervâh!99 Sakın arza bakıp; Sanmayın: Şevk-i şehâdetle100 coşan bir kan var … Bizde leşten daha hissiz, daha kokmuş can var! Bakmayın, hem tükürün çehre-i murdârımıza!101 Tükürün: Belki biraz duygu gelir ârımıza!102 Tükürün cebhe-i lâkaydına103 Şark'ın104, tükürün! Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün! Tükürün milleti alçakça vuran darbelere! Tükürün onlara alkış dağıtan kahbelere! Tükürün Ehl-i Salîb'in105 o hayâsız yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! 95 Enkâz-ı beşer: İnsan yıkıntıları 96 Felâket-zede: Felakete uğramış (kimse) 97 Bîçâre: Çaresiz, zavallı kimse 98 Na’ş-ı perîşan: Perişan ölüler, cesetler 99 Mevkib-i ervâh: Ruhların kafilesi 100 Şevk-i şehâdet: Şahitlik şevki, isteği 101 Çehre-i murdâr: Kirli yüz 102 Âr: Utanma, utanç duyma 103 Cebhe-i lâkayd: İlgisiz yüz 104 Şark: Doğu 105 Ehl-i Salîb: Hac ehli Bembeyaz saçları katranlara batmış dedeler! Göğsü baltayla kesilmiş memesiz anneler! Teki binlerce kesik gövdeye ait kümeler: Saç, kulak, el, çene, parmak… Yığın yığın cesetler. Bakalım, yavrusu uğrar mı, deyip, karnından, Canavarlar gibi şişlerde kızarmış nice can! İşte bunlar o felakete uğramışlardı ki düşün, Kurumuş ot gibi doğrandı bıçaklarla bütün! Zavallıların Müslümanlıkları öyle büyük Bir cinayet ki: Cezalar ona nispetle küçük! Ey, bu toprakta birer parçalanmış ceset bırakıp, Yükselen ruhlar kafilesi! Sakın yeryüzüne bakıp; Sanmayın: Şehitlik aşkıyla coşan kan var… Bizde leşten daha duygusuz, daha kokmuş can var! Bakmayın, hem tükürün murdar çehremize! Tükürün: Belki biraz can gelir utanma duygumuza! Tükürün kaygısız yüzüne Doğu’nun, tükürün! Kuşkulansın, görelim, gayreti halkın, tükürün! Tükürün milleti alçakça vuran darbelere! Tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere! Tükürün Haçlıların o utanmaz yüzüne! Tükürün onların asla güvenilmez sözüne! 11 Medeniyet denilen maskara mahlûku görün: Tükürün maskeli vicdanına asrın, tükürün! Hele i'lânı zamanında şu mel'un106 harbin, "Bize efkâr-ı umûmiyesi lâzım Garb'in;107 O da Allah’ı bırakmakla olur” herzesini,108 Halka iman gibi telkîn ile, dinin sesini Susturan aptalın idrâkine bol bol tükürün!... Yine hicrân109 ile çılgınlığım üstümde bu gün… O, yük değil, kaderin bir cezâsı ma’sûma... 
Yazık, günâhı nedir, bilmeyen şu mahkûma!

Medeniyet denilen maskara mahluku görün: Tükürün maskeli vicdanına yirminci yüzyılın, tükürün! Hele ilanı zamanında şu lanet olası savaşın, “Bize kamuoyu desteği lazımdır Batı’nın O da Allah’ı bırakmakla olur” safsatasını, Halka iman gibi aşılayarak, dinin sesini Susturan aptalın anlayışına bol bol tükürün!.. Yine ayrılık acısıyla çılgınlığın üstüme bugün…

O,yük değil, kaderin bir cezası masuma...

Yazık, günahı nedir, bilmeyen şu mahkuma

106 Mel'un: Tanrı tarafından lanetlenmiş olan, lanetli 107 Garp: Batı 108 Herze: Safsata 109 Hicrân: Bir yerden veya bir kimseden ayrılma, ayrılık