Hükümran Hakîm Hikmetle muttasıf olan ve mevcudatın hakikatına vâkıf olan. Hikmet mütehasssı. İlm-i hikmette mütebahhir ve mütehassıs olan. İş ve emirleri hikmetli ve yanlışsız olan.
Tabib, doktor.
Hâkim Galib. Haklı ve haksızı ayırıp hak ve adalet üzere hükmeden. Başkasını müdahale ettirmeden idare eden, Allah (C.C.)
Memleketi idare eden.
Mahkeme reisi. (Hâkim-i Hakikî, Hâkim-i Ezelî, Hâkim-i Mutlak, Hâkim-i Zülcelâl, Hâkim-i Lemyezel... gibi isimlerle, Cenab-ı Hakk'a âit olan Hâkim sıfatı Kur'ân-ı Kerim'de 86 def'a zikredilir.)
Hâkim Hükümdar Farsça
Padişah, hüküm sâhibi. En yüksek reis. İmparator. hükümdar. Hüküm süren
saltanat süren Saltanat Kudret, kuvvet.
Hâkimiyet, padişahlık.
Tantana, gösteriş, debdebe.
Şatafatlı hayat. Bolluk. Zenginlik. (Bak: Siyaset)
Hükümfermâ Hükümferma Farsça
Hükümrân, hüküm süren. Hâkimiyetle idâre eden.
[]
Sıfat[]
Anlamlar
Köken
- [1]
Köken
Türk Dilleri
|} | width=1% | |bgcolor="#FFFFE0" valign=top width=48%|
|}
|}
ky:hükümran