Coğrafya <Yenişehir coğrafyası < Mersin coğrafyası <Mersin mesire yerleri < Mesire yerleri <Mesire
Coğrafya[]
Ana madde : Mersin coğrafyası
İl yüzölçümünün % 87'si dağlıktır.
Tepeleri[]
- En yüksek tepesi : Medetsiz Tepesi (3.524 m)
- Önemli geçişleri : Sertavul, Gülek Boğazları
Belli Başlı Akarsuları :[]
- Berdan Çayı (90 km)
- Göksu (299 km)
Ovalar[]
İl'de bulunan belli başlı ovalar ve yüzölçümleri şu şekildedir: Tarsus Ovası 105.000 hektar, Berdan Ovası 50.000 hektar, Anamur Ovası 9.900 hektar.
Coğrafi konumu[]
Mersin ili 36-37° kuzey enlemleri ve 33-35° doğu boylamları arasında bulunmaktadır. İlin kara sınırı 608 km, deniz sınırı 321 km olup, yüzölçümü 15.953 km²’dir. Mersin ilinin büyük bir kısmını oldukça yüksek, engebeli ve kayalık Batı ve Orta Toros Dağları oluşturmaktadır. Ovalık ve hafif eğimli alanlar ise bu dağların denize doğru uzandığı il merkezi, Tarsus, Silifke gibi alanlarda gelişmiştir. Bunun dışında kalan düzlük veya hafif eğimli alanlar, kuzeyde dağların arasında veya yüksek kesimlerinde görülmektedir.
Dağlar ve tepeler[]
Orta Toros Dağları Mersin ilini İç Anadolu Bölgesinden ayırmaktadır. Mersin il sınırları içinde kalan en yüksek kesim Bolkar dağları’ndakiMedetsiz Tepesi’dir (3599 m) Kuzeydoğudan, kuzeybatıya ve güneye doğru yükseklikler azalmaktadır. Bolkar Dağları’ndan batıya doğru, Kümpet dağı (2473 m), Elmadağı(2160 m), Alamusa Dağı(2013 m), Büyük Eğri Dağı (2025 m), Kızıldağ (2960 m), Naldöken Dağı (1754 m), Kabaklı Dağı (l675 m) önemli yükseltilerdir. Ayrıca Karaziyaret Dağı, Tol Dağı, Sunturas Dağı, Balkalesi, Ayvagediği, Makam Tepesi ve Kaşkaya Tepesi güneye doğru uzanan diğer önemli yükseklikleridir. Mersin’i kuzeydoğudan Gülek Boğazı (1250 m) ile ve kuzeybatıdan Sertavul Geçidi (1990 m) İç Anadolu'ya bağlamaktadır.
Yaylalar[]
Toros Dağları’nın üst kısımlarında akarsuların, derelerin, atmosferik koşulların ve bölgede bulunan fayların etkisiyle çeşitli düzlükler oluşmuştur. Bu düzlüklerin yüksekliği 700-1500 m. arasında değişmektedir. Belli başlı yaylalık alanlar; Mersin: Aslanköy, Gözne, Fındıkpınarı, Soğucak, Bekiralanı, Mihrican, Ayvagediği ve Güzelyayla Tarsus: Namrun(Çamlıyayla), Gülek ve Sebil;Erdemli: Sorgun, Küçük Sorgun, Toros, Küçükfındıklı ve Güzeloluk; Silifke: Balandız, Uzuncaburç, Gökbelen ve Kırobası; Anamur: Abanoz,Halkalı,Kaş ve Beşoluk; Bozyazı: Elmagözü ve Kozağaç; Gülnar: Bardat, Tersakan ve Bolyaran; Mut: Kozlar, Çivi, Dağpazarı, Söğütözü ve Sertavul Yaylası’dır.
Mersin ve çevresinde yer alan ovaların büyük bir kısmı Toros Dağları’nın güney eteklerinde akarsular tarafından ve yamaç eğimine bağlı olarak taşınan tortularca oluşturulmuştur. Tarıma oldukça elverişli olan bu alanlar, Mersin-Adana sınırından başlayıp Silifke’ye kadar, dağlara paralel, şerit şeklinde uzanmaktadır. Bunlar yerleşim alanlarına bağlı olarak; Yenice, Tarsus Mersin, Erdemli ve Silifke Ovaları olarak adlandırılmaktadır. Ülkemizin en mümbit ovalarından olan Çukurova’nın batı uzantısı ilde yer alır. Bunların dışında yine dağların eteklerinde Aydıncık, Anamur ve Bozyazı ovaları gibi birbirinden ayrı küçük düzlüklerde gelişmiştir. Dağların arasında Mut ilçesi çevresinde yer alan düzlük alanlar Göksu Irmağı’nın etkisiyle gelişmiştir.
Akarsular[]
Mersin ilinin en büyük iki akarsuyu Göksu Irmağı ve Tarsus (Berdan) Çayı’dır. Bunun dışında Akdeniz’e dökülen çok sayıda irili ufaklı çay ve dere yer almaktadır. Bunlardan bazıları; Mersin’de: Mezitli Deresi, Tece Deresi, Müftü (Efrenk) Deresi, Deliçay Deresi; Anamur’da: Dragos Çayı , Sultan Çayı, Melleç Deresi; Aydıncık’da: Menekşe, Gözsüzce Deresi; Bozyazı’da: Siniçay Deresi, Aksaz Deresi; Erdemli’de: Alata Çayı, Lamos Çayı’dır.
Mersin ilinde yer alan doğal göller;[]
Silifke’de: Akgöl, Keklik Gölü, Paradeniz Gölü; Gülnar’da: Aygır Göl, Kamışlı Göl, Uzun Göldür. Bunlara ek olarak, yörede Gezende ve Berdan Baraj Gölleri ve çok sayıda sulama amaçlı yapılmış göletler bulunmaktadır.
Mersin ilinde yerleşim[]
Genelde Mersin Körfezi çevresinde gelişmiştir. Burası doğuda Karataş burnundan başlayarak batıda İncekum burnuna kadar uzanır . Arada kalan kısımlarda, kayaç türlerine ve akarsulara bağlı olarak çok sayıda irili ufaklı koy gelişmiştir.Akdenize 370km.lik bir kıyısı vardır.Mersin kıyılarının yaklaşık 109 km.lik bölümünü doğal kumsallar oluşturmaktadır. Bu plajlar kumsallarının ince ve temiz oluşu ve sualtı avcılığına uygun oluşundan dolayı tercih edilmektedir. Kızkalesi, Taşucu, Susanoğlu, Ayaş, Yemişkumu, Akkum, Çeşmeli, Ören, Balıkova, İskele, Yenikaş, Ovacık, Tisan, Büyükeceli ve Anamur Plajları bunlardan bazılarıdır.
MERSİN’İN COĞRAFİ YAPISI
Türkiye’nin 81 ilinden 33 kod numarasıyla anılan, yüzölçümü 15.853 km² ve 2013 yılı sonu
itibariyle toplam 1.705.774 nüfusa sahip, eski adı İÇEL olan MERSİN ili doğusunda Adana,
batısında Antalya, kuzeyinde Niğde, Konya ve Karaman illeri, güneyinde ise Akdeniz ile
çevrili olup, Taşlık Kilikya’nın tümünü ve Ovalık Kilikya’nın Berdan Çayı havzasını kaplar.
Kuzeyden Toros dağlarının en yüksek tepelerine kadar uzanan yaylaları içine alıp, doğu
Akdeniz boyunca güney batıya doğru uzanır. Dağlık alanlar kratase, eosen, miosen ve pliosen
tortularından ibaret kireç taşı tabakalarından, ovalar ise IV.zamanda başlamış olan alüvyon
birikmesiyle oluşmuştur. İldeki Toros Dağları genç dağlardır. Toroslar'ın Mersin bölümünde
kalan kısmı Bolkar Dağları adını alır. Bolkarların en yüksek yeri 3.524 metre ile Medetsiz
Tepesi’dir. Orta Toroslar'ın geçit verebilen yeri Gülek Boğazıdır(1.050 m.). İkinci önemli
geçit ise Mut ilçesi yakınlarındaki Sertavul Geçidi’dir. İl’de birkaç set gölünden başka göl
yoktur. Silifke’deki Akgöl, Keklik Gölü ve Paradeniz gölleri deniz bağlantılı olduklarından
suları tuzlu olup, bol balık yaşamaktadır.
Bitki örtüsü genellikle Akdeniz iklimine uyum sağlayan maki olup Defne, Yabani Zeytin,
Keçi Boynuzu, Mersin, Zakkum, Böğürtlen ve Kuşburnu yetişmektedir. 100-1.000 m.
arasında Meşe, 100-1.200 m. arasında Kızılçam, 1.500 m. Karaçam ve 2.000 m.
yüksekliklerde Sedir ve Ardıç Ağaçları yer alır.
Turistik bir il olan MERSİN’e bağlı ilçeler, Akdeniz, Anamur, Aydıncık, Bozyazı,
Çamlıyayla, Gülnar, Erdemli, Mezitli, Mut, Silifke, Tarsus , Toroslar ve Yenişehir'dir.
AKDENİZ[]
Akdeniz’in, 2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Havayolu ulaşımı Adana
Havaalanından gerçekleşmektedir. Demiryolu bağlantısı ve Türkiye’nin her yeri ile otobüs
bağlantısı mevcuttur. Mersin Limanı'ndan (Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ne) feribot ve
Taşucu Limanı'ndan da deniz otobüsü seferi vardır. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına
göre 279.383’tür.
İlçede Bulunan Eserler
Mersin Müzesi, Atatürk Evi ve Müzesi, Tırmıl Höyük – (Tumil Kalesi ), Anchıale
(Karaduvar) Örenyeri, Dikilitaş, Bezm-i Alem Valide Sultan Çeşmesi Eski Cami, Müftü
Camisi, Avniye Camisi, Ulu Cami, İtalyan Katolik (Katedral) Kilisesi, Arap Ortodoks
Kilisesi bulunmaktadır.
ANAMUR[]
İlçe'nin tarihi antik çağlara kadar
uzanmaktadır. Anamur İlçesinin eski adı
"Anemurium" rüzgarlı burun anlamına
gelmektedir.
İlçenin en önemli Akarsuları:
Sultansuyu ve Dragon Çayıdır. İlçe
yüzölçümünün %60'ı yani 850 km².lik kısmı
ormanlık alandır. Nüfusu 2013 yılı ADNKS
sonuçlarına göre 63.059 olup İl merkezine
uzaklığı 223 km’dir.
Çoban Kalesi, Titiopolis, Eski Anamur (Anemurium), Pullu Milli Parkı, Demiroluk,
Köristanlık, Boncuklu Kale, Azıtepe, Kızıl Kilise, Anıtlı Gözetleme Kulesi,
Otak Köyü Şapel Binası, Ayvasıl, Kandacık Nekropolü, Arap Çukuru, Şıhardıcı, Halkalı,
Abanoz, Zincirlitepe, Filir Kalesi, Göz Taşı, Ovabaşı, Ninfeum, Zavrak Taş, Kudret Kalesi,
Cennet Koyu bulunmaktadır
AYDINCIK[]
Antik çağda Celenderis-Kelenderis- Gilindire olarak bilinen kent Kıbrıs'a en yakın
bölgede bulunması nedeniyle eski çağlarda önemli bir tarihi liman kenti olarak gelişmiştir.
Fenikeliler zamanında kurulduğu düşünülen Kelenderis sırasıyla, Persler, Selefkoslar,
Romalılar, Bizanslılar, Araplar, Selçuklular, Karamanoğulları ve Osmanlı İmparatorluğu
dönemlerini yaşamıştır.
Orta Toroslar'ın Akdeniz'e inen kolları üzerinde yerleşmiş olan Aydıncık İlçesi dağ ve
deniz arasına sıkışmış olması nedeniyle arazi yapısı son derece engebeli ve dağlıktır. Toros
dağlarının batıya uzantıları olan tepeler, İlçenin kıyı kesiminden en yüksek noktalara ulaşır.
Söğüt, Akçam, Dutlu ve Bozdağ İlçenin önemli dağlarıdır.
İlçe merkezinde tarıma elverişli olan, kıyıdan başlayıp kuzeye doğru devam eden 3-5
km.lik alan içerisindedir. İlçede çeşitli yaylalar ve dereler bulunmaktadır. Menekşe,
Kızılyokuş, Gözsüzce ve Soğuksu önemli akarsularıdır. Aydıncık'ın iklimi Akdeniz
iklimidir. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre 11.473 olup İl merkezine uzaklığı 170
km’dir.
BOZYAZI[]
Bozyazı'nın çekirdeğini oluşturan Paşabeyleni Tepesi M.Ö. 5 ve 4. Yüzyıllar Rodas
veya Sisan Kolonisi olarak kurulmuştur. Kurucusu Nagis'e atfen kentin ilk adı Nagidos'tur.
Her dönemde ticaret merkezi olmuştur. Mısır, Bizans, Selçuk dönemlerine ait eserler vardır.
Küçük limanı ticari amaçla kullanılmış antik bir şehirdir. Yer yer sur kalıntılarına sahip
kentin hemen güneyinde daha geç dönemlere ait yapı kalıntıları bulunan Tagiduda Adası
vardır. Tepenin batısındaki düzlükte deniz kıyısında şehir mezarlığı yer almaktadır. Pişmiş
toprak, lahit buluntuları kurtarma çalışmaları sırasında ele geçmiştir. Nüfusu 2013 yılı
ADNKS sonuçlarına göre 26.595 olup İl merkezine uzaklığı 209 km’dir.
İlçede Bulunan Eserler
Kilise Burnu, Maraş Tepesi (Arsione), Softa Kalesi,
Çaltı Mağarası bulunmaktadır.
ÇAMLIYAYLA[]
Çamlıyayla İlçesinin yerleşim tarihi tam
olarak bilinmemekle birlikte İlçeye adını
veren Namrun Kalesi, Haçlıların bu bölgeye
geldikleri devirde ve Selçuklular zamanından
başlayarak uzun süre Kilikya Ermeni
Krallığının elinde kalmıştır.
Çamlıyayla ilçesi Külpet Dağı'nın eteğinde
kurulmuş olup, denize olan yüksekliği 1.430
m.dir. İlçenin doğusunda ve güneyinde
Tarsus,batısında Mersin ,kuzeyinde Konya ve
Niğde illeri yer almaktadır.İlçe, Mersin'in en
eski yaylalarındandır. İlçe'nin yüzölçümü 811 km2. olup, iklimi karasal iklim
karakterindedir. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre 8.781 olup İl merkezine
uzaklığı 90 km’dir.
İlçede Bulunan Eserler
Namrun (Lampron) Kalesi ve Çiniligöl bulunmaktadır.
ERDEMLİ[]
Türkiye Cumhuriyeti'nin ilanından sonra, Silifke İlçesine bağlı küçük bir yerleşim
iken, 1 Haziran 1954 tarihinde ilçe olmuştur. Turizmi, tarihi zenginlikleri ve doğal
güzellikleri açısından önemli bir gelişme potansiyeline sahiptir.
Erdemli, Mersin’in 37 km. batısında ve denizden itibaren 1 km. içeride kurulu bir
ilçedir. İlçe sınırları içerisinde tarihi ve turistik yerlerin yoğun olması ve narenciye
üretiminin büyük bir bölümünün bu ilçede yetiştirilmesi ilçenin il içerisindeki önemli
konumunu göz önüne sermektedir.
Doğuda Mersin, batıda Silifke, kuzeyde Karaman İli ve güneyde Akdeniz ile çevridir.
Mersin-Silifke karayolu üzerinde ve Mersin'e 37km uzaklıktadır. Nüfusu 2013 yılı ADNKS
sonuçlarına göre 130.226’dır.
İlçede Bulunan Eserler
Elaiussa-Sebaste, Korykos Kızkalesi (Kara
Kalesi), Liman, Nekropol Alanı, Sur kalıntıları,
Kiliseler, Kızkalesi(Deniz Kalesi), Öküzlü
Örenyeri, Akkale (Tırtar), Paşa Türbesi,
Kanlıdivane bulunmaktadır.
GÜLNAR[]
İl merkezine 147 km. mesafede bulunan İlçe Taşeli Platosu üzerindedir. Doğusunda
Silifke, Kuzeyinde Mut, Kuzeybatıda Ermenek, Batısında Bozyazı-Anamur, Güneyinde
Aydıncık İlçesi ile çevrilidir. Denizden yüksekliği 950 metre olup, yüzölçümü 1769
km²’dir.İlçenin sahil kesiminde iklim Akdeniz iklimi,dağlık alanlarda ise yazları serin ve
kurak , kışları soğuk ve yağışlı geçmektedir. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre
26.451’dir.
İlçede Bulunan Eserler
Kırshu (Meydancık Kalesi), Zeyne Türbesi, Şeyh Ömer Türbesi bulunmaktadır.
MEZİTLİ[]
2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre
158.482 olup, 119.092 kişi İlçe merkezinde yaşamaktadır.
Mezitli'nin yaklaşık 2 km. güneyindeki Viranşehir semtinde Pompeipolis/ Soloi / Soli
(Viranşehir) Örenyeri bulunmaktadır olup Sütunlu Cadde, Soli Höyük, Antik Liman, Roma
Hamamı bölümlerinden oluşmakatdır.
İlçede Bulunan Eserler
Fındıkpınarı Kalesi, Kaleburnu Köyü Kalesi, Kuzucubelen Kalesi ve Örenyerleri
bulunmaktadır.
MUT
Mut İlçesi Toros dağları eteklerinde, Göksu Nehri kıyılarında kurulmuştur.Doğusunda
Silifke, Batısında Erdemli, Kuzeyinde Karaman ve Güneyinde Gülnar topraklarıyla çevrili
Mersin-Karaman Devlet karayolu (D-715) üzerinde ve 250-300 rakımda yerleşimi
bulunmaktadır. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre 62.693 olup İl merkezine
uzaklığı 158 km’dir.
İlçenin toplam alanı 2860 km²’dir. Akdeniz iklimi ile karasal iklimin karakteristik
özelliğini taşıyan İlçede, yazları kurak ve sıcak, kışları ılık ve yağışlı geçer m²' ye düşen
yıllık yağış miktarı 412 kg.dır. Kozlar ve Sertavul yaylaları ile Çınaraltı ve Karaekşi Milli
Parkları mevcuttur.
İlçede Bulunan Eserler
Mut Kalesi, Alahan Manastırı, Mavga Kalesi, Dağpazarı Kilisesi (Corapissus),
Balabolu Harebeleri (Adrasos), Lalaağa Paşa Camii, Kümbetler, Sartavul Hanları,
Karacaoğlan ve Heykeli, Dağ Camii, Alaoda (Mağarası) , Söğütözü Köprüsü, Sinobiç
Kalıntıları, Kızıl Minare, Nure Sofi Türbesi , Yerköprü Şelalesi, bulunmakatadır.
SİLİFKE[]
Doğuda Erdemli, batıda Mut ve Gülnar ilçeleri kuzeyde Karaman ili, güneyde
Akdeniz ile çevrilidir. Toros Dağları’nın eteğinde, Göksu Irmağı’nın iki yakasında
kurulmuş bulunan Silifke; Güneydoğu Anadolu, Doğu ve Batı Akdeniz ile İç ve Batı
Anadolu’yu birbirine bağlayan Devlet Karayolu ağının kavşak noktasında olup, İl merkezi
Mersin’e 83 km mesafededir. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre 114.675’dir.
Silifke ilçesi %89’u dağlık, %11’i ovalık olmak üzere 2943 kilometrekarelik
yüzölçümü ile il yüzölçümünün %18’ini kapsamaktadır.
Kıyı kesiminde tipik Akdeniz ikliminin hakim olduğu ilçede yazlar sıcak ve kurak;
kışlar ılık ve yağışlıdır. Sahilden iç kesimlere doğru yükseldikçe iklim değişmekte, yazlar
serin; kışlar ise soğuk ve kar yağışlı geçmektedir.
Ayrıca, dünyanın en önemli kuş göçü yolu üzerinde bulunan Göksu Deltası,
Akdeniz’in doğal özelliklerini koruyabilmiş en önemli sulak alanlarından biri olarak, 450
tür olan Türkiye’nin kuşlarından 334 türüne, yine Türkiye’nin 140 ulusal ve uluslararası
öneme sahip kuş türünün 106 türüne; dünya çapında yok olma tehlikesi altında bulunan 24
kuş türünün 12 türüne yaşama, üreme, beslenme ve konaklama imkanı sağlayarak
barındırmaktadır. Bunlardan en önemlileri bölgenin simgesi haline gelen saz horozu, yaz
ördeği, cüce karabatak, tepeli pelikan, dik kuyruk, ala kaz, deniz kartalı, şah kartalı turaç,
toy ve ada martısıdır.
İlçede Bulunan Eserler
Atatürk Evi Müzesi, Silifke Müzesi, Silifke Kalesi, Taşköprü, Roma Tapınağı,
Tekirambarı Su Sarnıcı, Mozaikli Alan, Alaaddin Camisi, Reşadiye Camisi, Tevekkül
Sultan Türbesi, Karadedeli Tarihi Kalıntıları, Karakabaklı, Işıkkale, Sinekkale, Susanoğlu
(Corasium), Korkusuz Kral Anıtmezarı (Mezgit Kale), Tekkadın, Narlıkuyu (Porto
Calamie), PoimeniosHamamı Ve Üç Güzeller Mozayiği, Zeus Tapınağı Ve Kilise, Cennet
Çöküğü, Cehennem Çukuru, Astım - Dilek Mağarası, Adamkayalar, Cambazlı Kilisesi,
Ayatekla Yer altı Kilisesi (Meryemlik), Taşucu (Holmi), Liman Kalesi, Boğsak Adası
(Nesulion), Tokmar Kalesi (Castellum Novum), Kilikya Afrodisiası, Frederik Barbarossa
Anıtı, Demircili (Imbriogon) Anıtmezarları, Uzuncaburç (Diocaesarea), Tören Kapısı, Zeus
Tapınağı, Şans Tapınağı (Tychaeum), Jüpiter Tapınağı bulunmaktadır.
TARSUS[]
Doğuda Adana, batıda Mersin, kuzeyde Pozantı ve Çamlıyayla, güneyde Akdeniz ile
çevrilidir. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre 321.403’tür. İl Merkezine uzaklığı 27
km’dir.
Tarihi ve coğrafyası ile Neolithik dönemden beri çeşitli kültürlerin kaynaşma noktasını
oluşturan ve Antik Kilikia’da stratejik bir öneme sahip olan Tarsus, Kilikia’yı İç
Anadolu’ya bağlayan tarihi yolların kavşak noktasındadır. Güneyde Regma Gölü ile
Akdeniz’e bağlantısı nedeniyle, ilk ve orta çağlarda deniz ticaretine açık liman kenti
olmuştur.
Tarsus Mersin İli'nin doğusunda yer
alır. İlçenin doğusunda Adana, kuzeyinde
Niğde, batısında Mersin, güneyinde de
Akdeniz yer alır. Coğrafi özellik olarak
34.53 enlem ve 36,56 boylamları arasında bulunan Tarsus, Berdan Nehrinin Alüvyonlu
Ovasında kurulmuştur.
Şahmeran Hamamı, Kleopatra Kapısı, Onur Yazıtı, Justiniaus Köprüsü (Baç Köprüsü),
Makam-ı Şerif Camii ve Danyal Peygamber Kabri, Ulu Cami (Cami-i Nur), Tarsus Şelalesi
ve Roma Mezarları, Cumhuriyet Alanı Antik Kenti, Antik Mezar Kalıntısı, Roma Yapı
Kalıntısı,Bilal-İ Habeş Makamı ve Mescidi, Mencek Baba Türbesi, Duatepe
Türbesi,Mehmet Felah Türbesi, Kubad Paşa Medresesi, Kırkkaşık Bedesteni, Sağlıklı Köyü
Antik Yolu ve Kapısı, Çavuşlu Köyü Gözetleme Kulesi, Gülek Kalesi, Gülek Karboğazı,
Kuvayi Milliye Anıtı, Gülek Yazıtı (İskender Yazıtı), İbrahim Paşa Tabyaları (Gülek), Kızıl
Tabya, Yer Tabyaları, Armutlu Tabya, Beyaz Tabya, Sarışıh Hanı,Tarsus Şehitler Abidesi,
Çam Alan Türk Şehitliği, Eshab-I Kehf Şehitliği, Su Kemeri, Mahmut Ağa Höyüğü,
Aliefendioğlu Köyü Höyüğü, Nacarlı Köyü Höyüğü, Tepe Köyü Höyüğü, Kaklık Taşı Köyü
Nekropol Alanı ve Örenyeri, Karadiken Köyü Mezar Anıtı, Belen Köyü Nekropol Alanı ve
Örenyeri, Keşbükü Köyü Nekropol Alanı ve Örenyeri, Çevreli (Muhat Köyü Kilise
Kalıntısı), Çokak Köyü Han Kalıntısı ve Örenyeri, Nusrat Mayın Gemisi bulunmaktadır.
TOROSLAR[]
2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre
277.658 olup, 251.838 kişi İlçe merkezinde yaşamaktadır.
İlçede Bulunan Eserler
Yumuktepe Höyüğü, Hebilli Kalesi, Gözne Kalesi, Sinap Kalesi, Çandır (Paperon)
Kalesi, Kızlar Kalesi-Manastır, Belenkeşlik Kalesi, Asar (Hisar) Kale, Gediği Kalesi Ve
Manastır, Evciler Kalesi bulunmaktadır.
YENİŞEHİR[]
2008 yılında ilçe teşkilatı kurulmuştur. Nüfusu 2013 yılı ADNKS sonuçlarına göre
224.895 olup, 186.967 kişi İlçe merkezinde yaşamaktadır.
Ankara Kocatepe Camii'nden sonra, Cumhuriyet döneminin ikinci büyük cami Muğdat
Semti'nde bulunan Hazreti Mikdat(Muğdat) Camisidir. Cemaat yeri, Ana kubbe, son cemaat
yeri ve mahfil katından ibaret olan ve klasik Osmanlı mimarisi tarzındaki yapı, toplam Üç'er
şerefeli ve 81 metre uzunluğunda 6 adet minaresi, konferans salonu, kütüphane, aşevi, sağlık
ocağı ve diğer birimleriyle külliye özelliği taşımaktadır.
İlçede Bulunan Eserler
Hazreti Mikdat(Muğdat) Cami ve Başnalar Kalesi
bulunmaktadır.