Ne irfandır veren ahlâka yükseklik, ne vicdandır - Mehmet Akif Ersoy - Safahat

Şablon:Düz liseler için safahat projesi
Şablon:Anadolu liseleri için safahat projesi
Şablon:Sosyal Bilimler Liseleri için safahat projesi
Şablon:Türki Dillerde Safahat Projesi
Şablon:Safahat İngilizceye Tercüme Projesi

←UYAN

Hatıralar Mehmet Akif Ersoy

Müslümanlık nerde, bizden geçmiş insanlık bile→

Şiir Metni	Güncel Türkçesi	İngilizce Tercüme	Osmanlıca
Âl-i İmran 102. يَاأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُون Ey müslümanlar, Allah'tan nasıl korkmak lazımsa öylece korkunuz. Ne irfandır veren ahlâka yükselik, ne vicdandır; Fazîlet hissi insanlarda Allah korkusundandır. Yüreklerden çekilmiş farz edilsin havfi Yezdan'ın... Ne irfanın kalır te'sîri kat'iyyen, ne vicdanın. Hayat artık behîmîdir... Hayır ondan da alçaktır; Ya hayvan bağlıdır fıtratla, insan hürr-i mutlaktır. Behâim çıkmaz amma hilkatin sabit hududundan, Beser hâlâ habersiz böyle bir kaydın vücûdundan! Meğer kalbinde Mevlâ 'dan tehâsî hissi yer tutsun... O yer tutmazsa hiç ma 'nâsı yoktur kayid-ı namusun. Hem efradın, hem akvamın bu histir, varsa, vicdanı; Onun ta'tîl]]i: İnsâniyyetin tevkî-i hüsranı! Budur hilkatte câri en büyük kanunu Hallâk'ın: O yüzden başlar izmihlali milletlerde ahlâkın. Fakat, ahlâkın izmihlali en müdhiş bir izmihlal; Ve millet kurtulur, zîrâ, ne milliyyet, ne istiklâl. Oyuncak sanmayın! Ahlâk-i millî, rûh-i millîdir; Onun iflâsı en korkunç ölümdür: Mevt-i küllidir. Olur cem'iyyet artık çaresiz pâmâl-i istilâ; Meğer kaldırmış olsun, rûh-î sânî indirip, Mevlâ. Evet bir ba'sü ba'de'l-mevte imkân vardır elbette... Bunun te'mîni, lâkin, bir yığın edvara vabeste! O cem'iyyet ki vicdanında hâkim havf-ı Yezdan'dır; Bütün dünyâya sahiptir, bütün akvama sultandır. Fakat, efradı Allah korkusundan bî-haber millet, Çeker, milletlerin menfuru, kıbtîler kadar zillet; Meâlî meyli hiç kalmaz, sehâmet büsbütün kalkar; Ne hâkimlik tanır artık, ne mahkûm olmadan korkar. Şeref hırsvyle istihkar-ı mevt etmişken ecdadı, Bırakmaz öyle birpâkîze neslin şimdi ahfadı, Hayât uğrunda istihfafa şayan görmedik hüsran! Gebersin tekmeler altında razı... Çıkmasın, tek, can! Yürekler en mülevves, en sefil âmâl için çarpar; Sinirler en muhal endîşeden titrer durur par par! Olur cem'iyyet efrâdınca şahsî menfa'at "ma'bûd!" Sorarsan kimse bilmez var mı "hak" nâmında bir mevcûd. O, doymak bilmeyen ma'bûda kurbandır haya hissi, Hamiyyet, âdemîyyet hissi, ulvî hislerin hepsi! Bu hissizlikle cem'iyyet yaşar derlerse pek yanlış: Bir ümmet göster, ölmüş ma 'neviyyâtıyle, sağ kalmış? 20 Ağustos 1330	Ey müslümanlar, Allah'tan nasıl korkmak lazımsa öylece korkunuz... (1) Ne irfandır veren ahlâka yükseklik, ne vicdandır; Fazilet duygusu insanlarda Allah korkusundandır. Yüreklerden çekilmiş sayılsın korkusu Allah'ın... Ne irfanın kalır etkisi kesinlikle, ne vicdanın. Hayat artık hayvancadır... Hayır ondan da alçaktır; Hayvan yaratılışına göre davranır, insansa mutlak hürriyet sahibidir. Hayvanlar çıkmaz amma yaratılışın değişmez sınırlarından, İnsanlık hâlâ habersiz böyle bağların varlığından. Meğer kalbinde Mevlâ'dan sakınma duygusu yer tutsun... O yer tutmazsa hiç manâsı yoktur namus bağının. Hem fertlerin hem kavimlerin varsa vicdanı bu duygudur; Bunu yok etmek insanlığı acı ve yokluklara mahkûm etmek demektir. Budur yaradılışta geçerli en büyük kanunu Yaratıcı'nın: O yüzden başlar çöküp gitmesi milletlerde ahlâkın. Fakat ahlâkın çöküşü en korkulu bir çöküş; Çünkü o zaman ne millet ne milliyet ne de bağımsızlık için yoktur kurtuluş. Oyuncak sanmayın! Milli ahlâk, milli ruhtur; Onun iflâsı en korkunç ölümdür: Tümüyle ölmektir. Toplum artık çaresiz istilâcı ayaklar altında çiğnenir; (1) Âl-i İmran sûresi, 102. ayetin bir kısmı Meğer ki bu istilâyı kaldırmış olsun ikinci bir ruh indirip Mevlâ. Evet bir ölümden sonra dirilişe imkân vardır elbette... Bunun sağlanması, lâkin, bir çok devrin geçmesine bağlı! O toplum ki vicdanında hâkim Allah korkusudur; Bütün dünyaya sahiptir, bütün kavimlere sultandır. Fakat fertleri Allah korkusundan habersiz millet, Çeker, milletlerin nefret ettiği çingeneler kadar zillet. Yüksekliklere çıkma isteği hiç kalmaz, zekâ ve yiğitlik büsbütün kalkar, Ne hakimlik tanır artık, ne mahkûm olmadan korkar. Şeref hırsıyla ölümü hor görmüşken ataları, Öyle bir temiz neslin şimdiki torunları Yaşamak uğruna önemsiz sayar her türlü yokluk ve acıyı. Gebersin tekmeler altında razı... Çıkmasın, tek, can! Yürekler en kirli, en alçak, en aşağı arzular için çarpar; Sinirler endişe edilen en uzak ihtimallerden titrer durur par par! Toplumun fertleri için şahsî çıkar bir "tanrı" olur! Sorarsan kimse bilmez "hak"nammda bir şey var mıdır. O, doymak bilmeyen tanrıya kurbandır utanma hissi, Milli onur, haysiyet, insanlık duygusu, yüce duyguların hepsi! Bu duygusuzlukla toplum yaşar derlerse pek yanlış: Bir ümmet göster, ölmüş manevi değerleriyle, sağ kalmış? 2 Eylül 1914	Muslims, You need to know how to fear from the God…(1) What wisdom that high morality, nor his conscience; People a sense of virtue because of the fear of God. Discard captured our hearts the fear of God ... What effect will remain strictly goal of cognition, nor conscience. Life is no longer beastly ... No, it also is low; According to the creation of animal behavior, in human has absolute freedom. But dead animals does not change the boundaries of creation, Humanity is still unaware of the existence of such ties. In fact at the heart of the sense of avoidance god incense ... There is no meaning of honor in the bond do not catch it. If you have both the conscience of individuals and peoples in this feeling; It means to destroy humanity to prisoners suffering and bereavement. This is the biggest current law of the Creator in nature: So do nations go to crashes and morality begins. But the most fearful of a collapse of the collapse of morality; Because then what nationality nor independence nor the nation There is no salvation for. Toys Do not think! National morality, national spirit; His bankruptcy of the most horrible death: to die completely. Society no longer helpless under the feet chewed invader; (1) Surah Al-Imran, 102 Part of the verse It turned out that the invasion removed the download and get a second god soul. Yes, there is possibility of a resurrection after death, of course ... Providing these services, not that, due to pass through a multi-period! He dominated the conscience of the community that the fear of God; Has the whole world, the Sultan of all the clans. But the fear of God, unaware of the members of the nation, Drive, hated by the nations until the gypsies. No desire to exit the heights, but gets downright intelligence and bravery, What gives a judge no longer afraid of what prisoners without. Honor the ancestors of ambition was seen contempt for death, So the current generation, descendants of a clean Living in poverty and pain for the sake of all kinds of junk counts. Die settle under kicks ... To advocate a single, life! The dirty hearts, the low, the desire to beat down; Nerves were concerned about the remote possibility par trembling stops! Personal interest to members of the community in a "god" is! No one knows if you ask the "right" Is there anything. He is insatiable sense of shame Victim to God, National honor, dignity, sense of humanity, all of sublime emotions! This is very wrong they say with apathy community lives: Go to a nation, died of spiritual values, right-left? September 2, 1914	يا ايها الذين آمنو ا اتقو ا الله حق تقاته مأل جليلى اي مسلمانلر ، اللهدان ، ناصيل قورقمق لازمسه اويله جه ق ورقوكز نه اعرفاندر ويرن اخلا قا يوكسكلك ، نه فجداندر ؛ فضيلت حسي انسانلرده الله قورقوسندندر توركلردن چكيلمش فرض ايديلسن خففي يزدانك نه عرفانك قالير تأثيري قطعياً ، نه وجدانك حيات آرتيق بهيميدر خايير اوندن ده آلچاقدر يا حيفان باغليدر فطرتله ، انسان حرّ مطلقدر بهاءم چيكماز اما ز خلقتك ثابت حدودندن ، بشر حالا خبرسز بويله قيدك وجودندن مكر قلبنده مولا دن تحاشي حسي ير طوتسون او ير طويمزسه هيچ معناسي يوقدر قيد ناموسك هم افرادك ، هم اقفامك بو حسدر ، فارسه ، وجداني ؛ اونك تعطيلي انسانيتك تو قيع خسراني بودر خلقتده cاري اك بويوك قانوني خلاقك او يوزدن باشلار اضمحلا لي ملتلرده اخلاقن فقط ، اخلاقك اضمحلالي اك مدهش بر اضمحلال ؛ نه ملت قورتولور ، زيرا ، نه مليت ، نه استقلال اويونجاق صانما اخلاق ملي روح نليدر ؛ اونك افلاسي اك قورقونج اولومدر مفت كليدر اولور جمعيت آرتيق چارهسز پامال استيلا ؛ مكر قالدرمش اولسون ، روه ثاني اينديروب ، مولي أوت بر بعث بعدالموته امكان فاردر البته بونك تأميني ، لكن ، بر ييغين ادواره وابسته او جمعيت كه فجداننده حاكم خوف يزداندر ؛ بوتون دنيايه صاحبدر، بوتون اقوامه سلطاندر. فقط ، افرادي الله قورقوسندن بي خبر ملت ، چكر ، ملتلرك منفوري ، قبطيلر قدر ذلت ؛ معلي ميلي هيچ قالماز ، شهامت بوسبوتون قالقار ؛ نه حا كملك طانير آرتيق ، نه محكوم اولمادن قورقار . شرف حرصيله استحقار مفت ايتمşكن اجدادي ، بيراكماز اويله بر پا كيزه نسلك شيمدي احفادي ، حيات اوغورنده استخفافه شايان كورمدك خسران ! كبرسين تكجلر آلتنده راضي.. چيقماسين ، تك ، جان ! يوركلر اك ملوث ، اك سفيل آمال ايچون چاپار؛ سيكيرلر اك محال انديشهدن تيترر طورور پارپار ! اولور جميت افرادنجه شخصي منفعت <<معبود !>> صورارسهك كيمسه بيلمز وار مي <<حق>> نامنده بر مفجود. او ، طويمق بيلمهين ، معبوده قربقندر حيا حسّي ، حميت ، آدميت حسّي ، علوي حسلرك هپسي ! بو حسّسزلكله جمعيت يله ياشار ديرلرسه پك ياكليش : بر امت كوستر ، أولمش معنوياتيله صاغ قالميش ؟ آغستوس ۳۳۰ ۲۰

'Latin harflerine transkriptli metin	Sadeleştirilmiş metin	İngilizce Tercümesi