Süleyman (Arapça: سليمان, sulaymān; İbranice: שלמה, Şlomo veya Şelomo; Latince: Salomone, Yunanca: Σολωμών, İngilizce: Solomon, Fransızca: Salomon, Almanca: Salomo), Kral Davut'un oğlu ve İsrail Krallığı'nın üçüncü kralı. Kudüs kentindeki büyük tapınağı inşa etmiştir. Kuran'da nebi (peygamber) olarak zikredilir. Hıristiyan inancında yasa koyucu ve kral olarak saygı görür.
Musevi Kutsal Kitabı'nın Ezgiler Ezgisi, Vaiz ve Özdeyişler kitapları Hz.Süleyman a indirilmistir . Din dışı tarihte, Süleyman'ın MÖ 970 - 928 yıllarında kral olduğu kabul edilir.
İbranice שלמ kökünden gelen Şlomo adı, kelime anlamıyla "barış yapan" demektir. Arapça selim, selamet ve islam sözcükleriyle kökdeştir.
Hz. Suleyman Efsane Avcısı 2 filmine konu olmuştur.
Tevrat'ta Süleyman[]
Şablon:Antik İsrail Eski Ahit'te Süleyman'ın öyküsü 1. Krallar kitabının ilk 11 bölümünde ve 2. Tarihler kitabının ilk 9 bölümünde anlatılır.
Dini kaynaklara göre Süleyman Kudüs yakınlarındaki Gazze şehrinde doğdu. Davud'un on dokuz kadar oğlu vardı ama Tanrı Davud'un oğulları arasından Süleyman'ı kendisine varis kıldı. Ayrıca dünyaya gelmiş en zengin insan ve peygamberdir
Kuran'da Süleyman[]
İslam kaynaklarına göre Süleyman'ın kuş dilini bildiği, rüzgara ve hayvanlara ve cinlere hakim olduğu açıklanmaktadır. Kur'an'da Neml[1] ve Sebe[2] surelerinde kıssası anlatılır. Saba Melikesi Belkıs müslüman olmuş, Hüdhüd adlı bir kuştan bahsedilmiştir. Cinler, Süleyman'ın emriyle abideler yapmıştır. Süleyman peygamber, asasına dayanır halde öldüğü anlaşıldıktan sonra defnedilmiş, bu ayetle cinlerin gaibi bilemeyecekleri kanıtlanmıştır. Süleyman'ın mührü, edebiyatta kullanılan bir alegoridir. Mühründe İsmi azam yazılıdır.
Kaynakça[]
| Dosya:Commons-logo.svg | Wikimedia Commons'ta Hz. Süleyman ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. |
| Kur'an'da adı geçen peygamberler | |||||||||||||
| Âdem | İdrîs | Nûh | Hûd | Sâlih | İbrâhîm | Lût | İsmâ'îl | İshâk | Yâkub | Yûsuf | Eyyûb | 
| |
| آدم | ادريس | نوح | هود | صالح | إبراهيم | لوط | اسماعيل | اسحاق | يعقوب | يوسف | أيوب | ||
| Adam | Enoch | Noah | Eber | Shelah | Abraham | Lot | Ishmael | Izaac | Jacob | Joseph | Job | ||
| אָדָם | חֲנוֹךְ | נֹחַ | עֵבֶר | שֵׁלָה | אַבְרָהָם | לוֹט | יִשְׁמָעֵאל | יִצְחָק | יַעֲקֹב | יוֹסֵף | אִיּוֹב | ||
| Şuayb | Mûsâ | Hârûn | Zülkifl | Dâvud | Süleymân | İlyâs | Elyesâ | Yûnus | Zekeriyâ | Yahyâ | İsâ | Muhammed | |
| شعيب | موسى | هارون | ذو الكفل | داود | سليمان | إلياس | اليسع | يونس | زكريا | يحيى | عيسى | محمد | |
| Jethro | Moses | Aaron | Ezekiel | David | Solomon | Elijah | Elisha | Jonas | Zechariah | John | Jesus | Mohammed | |
| יִתְרוֹ | מֹשֶׁה | אַהֲרֹן | יחזקאל | דָּוִד | שְׁלֹמֹה | אליהו | אֱלִישַׁע | יוֹנָה | |||||
Şablon:İslam-biyo-taslak Şablon:Musevilik-taslak Şablon:Antik-İsrail-taslak
ace:Sulaiman
af:Salomo
ar:سليمان
arz:سليمان
be:Саламон
bg:Соломон
bn:সুলায়মান
bo:ཤ་ལོ་མོ།
br:Süleyman
bs:Solomon
ca:Salomó d'Israel
ckb:سولەیمان
cs:Šalomoun
cy:Solomon
da:Kong Salomon
de:Salomo
el:Σολομών
en:Solomon
eo:Salomono
es:Salomón
et:Saalomon
eu:Salomon
fa:سلیمان
fi:Salomo
fo:Sálomon
fr:Salomon (Bible)
fur:Salomon
gl:Salomón
hak:Só-lò-mùn-vòng
he:שלמה
hr:Salomon
hu:Salamon zsidó király
id:Salomo
it:Salomone
ja:ソロモン
ka:სოლომონ მეფე
ko:솔로몬
ku:Silêman padîşah
la:Salomon (rex)
lad:Shelomo Ameleh
lt:Saliamonas
lv:Zālamans
mk:Соломон
nl:Salomo
nn:Sjelomo I av Israel
no:Salomo
oc:Salamon (Bíblia)
pl:Salomon (król Izraela)
ps:سليمان
pt:Salomão
ro:Solomon
ru:Соломон
sh:Solomon
simple:Solomon
sk:Šalamún
so:Nabi Suleymaan C.S.
sq:Salomon
sr:Соломон
sv:Salomo
sw:Solomoni
ta:சுலைமான் நபி
th:โซโลมอน
tt:Сөләйман пәйгамбәр
uk:Соломон
ur:سليمان علیہ السلام
vi:Solomon
yi:שלמה המלך
zh:所羅門
SÜLEYMAN ALEYHİSSELÂM[]
İsrâiloğullarına gönderilen peygamberlerden. Dâvûd aleyhisselâmın oğludur. Yâkûb aleyhisselâmın neslindendir. Kudüs yakınlarındaki Gazze şehrinde doğdu. Hem peygamber hem sultandı. Çocukluğundan beri bilgili, iyilik ve adâleti seven biri olarak tanınmıştı. On iki yaşındayken babasının yerine geçip, sultan oldu. Daha sonra kendisine Allahü teâlâ tarafından peygamberlik verildi. Dünyâya hâkim olan dört kişiden biridir. Ona peygamberlik verildiği Kur’ân-ı kerîmde En’âm sûresi 84. âyette bildirilmektedir.
Süleymân aleyhisselâm; “Yâ Rab! Bana hiçbir kimsede bulunmayan bir kudret ve devlet ihsân eyle.” diye duâ etti. Duâsı kabul edilip, cinlerin, rüzgârın ve hayvanların da insanlar gibi Süleymân aleyhisselâma itâat etmeleri emredildi. Kendisine ism-i âzam duâsı, bütün mahlûkâtın dili ve ilimlerin sırları öğretildi. Peygamberlikle birlikte ihsân edilen ilim, hikmet ve sultanlık kudretini, insanları doğru yola kavuşturmakta ve daha iyi bir hayat yaşamaları için kullandı. Şehirlerin kurulması, yeryüzünün îmârı, yeşillendirilmesi, fen ve sanatta ilerlemesi için emrindekilerin herbirine iş taksimi yaptı. Yolların yapılması, taşların yontulup kazılması, demircilik ve derin sulara dalgıçlık gibi zor işleri cinlere verdi. Çiftçilik, çobanlık, ticâret, sanat gibi işleri de insanlara verdi. Hayvanları da nöbet tutma, yük taşıyıp çekme gibi işlerle görevlendirdi. İnsanlardan, cinlerden ve hayvanlardan büyük bir ordu kurdu. Hepsi ona tâbi olup, emrine itaat etti. Süleymân aleyhisselâma verilen bu nîmetler Kur’ân-ı kerîmde bildirilmektedir.
Peygamberimiz sallallahü aleyhi ve sellem hadîs-i şerîfte, onun duâsı hakkında şöyle buyurdu: “Süleymân aleyhisselâm, Beyt-i Makdîs’in binâsını bitirdikten sonra, Allahü teâlâdan üç dilekte bulunmuştur: Kendisinden sonra kimseye nasîb olmayan bir mülk ve saltanat, İlâhî hükme uygun hüküm verme kudretinin bahşedilmesi. Yalnız namaz kılmak için Mescid-i Aksâ’yı kastedip gelenlerin analarından doğdukları gibi günahsız hâle gelmeleri. Allahü teâlâ bunlardan ilk ikisini Süleymân aleyhisselâma vermiştir. Üçüncü dileğinin de kabul edilmiş olmasını umarım.”
Babasının temelini attığı, Kudüs’teki Mescid-i Aksâ’yı yapmaya devâm etti.Yedi senede pek sanatkârâne bir şekilde tamamladı. Daha sonra, Kudüs’te büyük bir saray inşâ etmeye başlayıp, on üç senede tamamladı. Bu binâların yapımı sırasında insanlardan ve cinlerden pekçoğu Süleymân aleyhisselâmın emrinde çalışmışlardı.
Süleymân aleyhisselâmın zamânında barış, îmâr, sanat ve ilim iyice ilerlemişti. Mescid-i Aksâ inşâ edilip, çeşmeler, su kanalları yapıldı. Köprüler, barajlar ve evler inşâ edildi. Hikmetinin ve büyüklüğünün şöhreti bütün dünyâya yayıldı. Zamânındaki bütün pâdişâhları ve ileri gelenleri doğru yola sevk etti.
Onun zamânında muhteşem bir saltanata sâhip olan Yemen’de, Sebe şehrinde hüküm sürenBelkıs’a mektup yazıp, Filistin’e çağırdı. O da gelip, Süleymân aleyhisselâmla görüşerek îmân etti. Belkıs’ın Süleymân aleyhisselâmla mektuplaşması ve Kudüs’e gelmesi Kur’ân-ı kerîmde Neml sûresinde uzun beyân olunmaktadır. (Bkz. Belkıs)
Süleymân aleyhisselâm, Akabe Körfezinden Fırat kenarına kadar, kırk sene adâletle hüküm sürdü. Diğer hükümdârlar da kendisine bağlılıklarını bildirdiler. Ticâret gemileri yapıp, Kızıldeniz ve Umman Denizinde ticâret yaptırdı. Rüzgâr onun emrine verilmişti. Rüzgâra binip dilediği yere tahtıyla birlikte kısa zamanda giderdi. Makâmına oturduğunda ve meclis kurduğunda kuşlar üzerine gelip, kanatlarını yanyana gererek bir bulut gibi gölge yaparlar, güneş ve yağmurdan korurlardı. Süleymân aleyhisselâm, beyaz tenli, güzel, nûr yüzlü, saçı sakalı gür olup, beyaz elbise giyerdi. Çok edebli, hep Allah’tan korkar, alçak gönüllü, yüksek şanlıydı. Miskin ve fakirlerle oturur; “Miskinin miskinlerle oturması uygundur.” buyururdu. Ömrünün son ânına kadar Allahü teâlânın takdir ettiği izzetle insanları doğru yola sevk etti. Herkes tarafından sevilmiş olup, hiç kimse onun söylediklerine îtirâz etmiyor ve onun emri dışına çıkmıyordu.
Süleymân aleyhisselâm, bir gün yapılmakta olan büyük bir sarayın inşâsını kontrol etmeye gitmişti. Bu binâ bir su kıyısında çok heybetli bir saraydı. Ustalar işçiler, cinler, sarayın tamamlanmasıyla meşguldüler. Sarayın balkonuna çıkıp, kendisini yalnız bırakmalarını, hiç kimsenin yanına yaklaşmamasını emretti. Sonra da balkonun kenarında asâsına (bastonuna) dayanıp durdu ve etrâfı seyrederek tefekküre başladı. Bu sırada ömrü bitip, eceli gelmişti. Azrâil aleyhisselâm gelip; “Şu an dünyâdaki hayâtının son ânıdır.” dedi.
Süleymân aleyhisselâm: “Allahü teâlânın takdiri her ne ise o haktır. Rabbime hamdolsun ki, aslâ kimseye zulmetmedim. Rabbimin emrine itaat etmekte gecikmedim. Herkesin dönüşü Allahü teâlâyadır. Görevlendirildiğin emri yerine getir.” dedi.
Süleymân aleyhisselâm asâsına dayandığı hâlde ayakta vefât edip, uzun bir müddet öylece kaldı. Saray inşâsında çalışanlar ise her gün işlerine muntazaman devâm ediyor, halk da oraya gelip gidiyordu. Süleymân aleyhisselâmı uzakta, ayakta durur vaziyette görüyorlardı. Fakat vermiş olduğu emir üzerine hiç kimse yanına yaklaşmıyordu. Nihâyet asâsının yere temas eden kısmını güve kurdu yiyip asâ kırılınca, cesedi yere yıkıldı. O zaman bu hâlini görenler vefât ettiğini anladılar. Bu husus Kur’ân-ı kerîmde Sebe’ sûresi 14. âyette bildirilmektedir.
Süleymân aleyhisselâm her yere hükmettiğinden, zamânında herkes îmân etmiş, yeryüzünde pek az îmânsız kimse kalmıştı.Vefâtından sonra, İsrâiloğullarının arasındaki birlik bozuldu, iki ayrı devlete bölünüp doğru yoldan ayrıldılar. Sonra da onlara doğru yolu göstermek üzere, İlyas ve Elyesa aleyhimesselâm peygamber olarak gönderildiler. Kur’ân-ı kerîmde Bakara 102; Nisâ 163; En’am 84; Enbiyâ 81, 82; Sebe’ 12, 21; Neml 15’ten 44’e kadar; Sad 30’dan 40’a kadar olan âyetler Süleymân aleyhisselâm hakkındadır.
Süleymân aleyhisselâm, Mescid-i Aksâ’ya Mûsâ aleyhisselâmdan beri nesilden nesile geçerek gelen, Tevrât’ın içinde bulunduğu Ahid Sandığını(Tâbût-i Sekîneyi) koydu. Çünkü Mûsâ aleyhisselâm, ümmetinin âlimlerinden, Tevrât’ın Ahid Sandığına konularak muhâfaza edilmesini istemişti. Bu durum Mescid-i Aksâ’nın Buhtunnasar tarafından yıkılmasına kadar devâm etti. Buhtunnasar, Kudüs’ü alınca, şehri yakıp yıktı. Mescid-i Aksâ’da bulunan altın, gümüş ve diğer mücevherleri alıp Bâbil’e götürdü. Buhtunnasar’ın Kudüs’ü yağmalaması esnâsında, hakîkî Tevrât ve Zebûr yakılıp yok edildi. Muhtelif kimselerin hatırlarında kalan âyetlerini yazmaları netîcesinde, Tevrât isminde birbirlerini tutmayan çeşitli risâleler ortaya çıktı. Mîlâddan yaklaşık dört yüz sene evvel yaşamış olan Azra bunları topladı ve şimdiki Ahd-i Atîk’teki Tevrât’ı yazdı.
Süleymân aleyhisselâmın dokuz çeşit mucizesi vardı. Bunlar:
1. Sebe’ sûresi on ikinci âyetinde bildirildiği üzere, rüzgârlar emri altındaydı.
2. Süleymân aleyhisselâm denizi geçmek istediği zaman, suyu çekilerek yol açılır, geçtikten sonra yine kapanırdı.
3. Âyet-i kerîmede bildirildiği üzere, bütün cinniler emrindeydi. Ne zaman istese, kendisine, büyük büyük köşkler, sûretler, çanaklar, sâbit çömlekler, tencereler yaparlardı.
4. Süleymân aleyhisselâmın bir mührü vardı. Üzerinde ism-i âzam duâsı yazılıydı. O duâ ile her isteği kolay olurdu.
5. Karıncalara varıncaya kadar her hayvanın sesini işitir, dillerini anlardı.
6. Nereye gitmek istese, rüzgâr emrinde olduğundan, kürsüsünü kaldırır, kürsüsünü berâberinde götürürdü.
7. Cinniler vâsıtasıyla denizlerdeki incileri, cevherleri yerde bulunan defîneleri bilirdi. Kendine Allahü teâlâ tarafından bildirilmeyen bir şey yoktu.
8. Neml Vâdisinde, maiyetiyle berâber bir dağ üzerine konup, kaldığı esnâda o dağın yeşillik, çimenlik olması için, mübârek ellerine bir miktar su alıp, avucuyla o dağa serpti. Derhâl dağın üzeri çayırlık çimenlik oluverdi.
9. Süleymân aleyhisselâm bir yere gittiği vakit, berâberinde duvarlar da giderdi.