D
YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A
28. Lem'a
28. Lem'a (Sikke) Risale:28. Lem'a
Risale:28. Lem'a (Sikke)
Yirmi Sekizinci Lem'a
Yirmi Sekizinci Lem’a’nın Yirmi Sekizinci Nüktesi

KAVRAMLAR - Terimler
Rızık- Ubudiyet
Gaylule -Kaylule - feylule
Kerâmet-i Aleviye (Celcelutiye - RNK - 31 Mart)

FİHRİST
YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A:
Yirmi sekiz nükte olup bir kısmı bu mecmuaya derc edilmiş, diğerleri başka bir mecmuada neşredildiğinden buraya derc edilmemiştir.

1.1 İkinci Kerâmet-i Aleviye (Celcelutiye - RNK - 31 Mart)
1.2 Birinci Emâre
1.3 İkinci Emâre
1.4 Üçüncü Emâre
1.4.1 Bu üçüncü güzde:

Yirmi İkinci Nüktenin İkincisi: وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْاِنْسَ اِلَّا لِيَعْبُدُونِ ۞ مَٓا اُرٖيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَٓا اُرٖيدُ اَنْ يُطْعِمُونِ ۞ اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتٖينُ âyet-i kerîmesinin gayet güzel ve yüksek manalarından üç vechini icmalen beyan etmiş.

1.5 Hâfız Tevfîk’in fıkrasına tetimmedir. Re’fet, Husrev, Rüşdü’ye hediyedir
1.6 Kerâmet-i Aleviyenin neticesi

1.7 İkinci Nükte (Rızk ubudiyet ikilemi üzerinedir)
Birinci Vecih: Âyetteki it’am ve irzak, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma ait olduğunu… ???? yanlış yazılmış düzeltilmeli

İkinci Vecih: Rızka çalışmak bahanesini, ubudiyete mani tevehhüm ederek özür bulmak isteyenlere, gayet güzel bir cevap verir. Bu âyetten kinaye olan mana: “Bana ait olup, rızıklarını taahhüd ettiğim mahlukatıma rızık yetiştirmek için halk olunmamışsınız. Belki asıl vazifeniz ubudiyettir. Evamirime göre rızka çabalamak da bir ibadettir.” der.

Üçüncü Vecih: Sure-i İhlas’taki لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ âyet-i kerîmesini misal alarak “Rızık ve it’am kabiliyetinde olan eşya, ilah ve mabud olamazlar; mabudiyete lâyık değiller.” manasını beyan etmektedir. Uykunun nevilerini, vakitlerini ve sünnet-i seniyeye muhalif ve muvafık uyku zamanlarını beyan eden mühim bir mektup:

Yatsı namazı tesbihatından sonra اَلْفُ اَلْفِ صَلَاةٍ وَ اَلْفُ اَلْفِ سَلَامٍ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ cümlesini okurken; bu dünya hanesini şenlendiren, ünsiyetlendiren, nurlandıran şahsiyet-i maneviye-i Muhammediyeyi nasıl müşahede ettiğini ve onun getirdiği nur ve hediyelere karşı şâkirane bir mukabele olarak bütün cin ve insin ona hadsiz salât ü selâm getirmeleri lâzım geldiğini ifade eden gayet latîf bir mektup:

1.8 Ev hum kailun (Kaylule hakkındadır) 1.8.1 Uyku üç nevidir: 1.8.1.1 Birincisi: Gayluledir ki fecirden sonra tâ vakt-i kerahet bitinceye kadardır. 1.8.1.2 İkincisi: Feyluledir ki ikindi namazından sonra mağribe kadardır. 1.8.1.3 Üçüncüsü: Kayluledir ki bu uyku sünnet-i seniyedir. Duha vaktinden öğleden biraz sonraya kadardır.

1.9 “Bu da güzeldir.” (salat -selam latif nüktesi)

1.10 Vahdetü'l Vücuda dair
Hazret-i Muhyiddin’in Vahdet-i Vücud meşrebini şimdiki insanlara telkin etmekte üç mühim zararın bulunduğunu beyan eden gayet mühim bir mektup: Yine Muhyiddin-i Arabî ve Vahdet-i Vücud hakkında münakaşa mevzuu olan bir suale verilen ilmî, mücmel bir cevap:

1.11 Bir Suale Cevap

1.12 Bir İbret Levhası: (Bayram gecesi -gaflete karşı bayramda zikrullah) Bir bayramda, gayr-ı meşru dairede gülüp eğlenen elli zavallının, elli sene sonraki hallerini nasıl müşahede ettiğini beyan eden gayet güzel bir ibret levhası:

1.13 Bu parçanın da herkese faydası var: (Tezkiyesiz nefs-i emmare) Nefs-i emmareye uymanın zararlarını ta’dad ederek, nefse şiddetli bir tokat mahiyetinde tesirli bir yazı: Kısa bir zamandaki küfre mukabil hadsiz bir cehennem azabının nasıl hakiki adalet olduğunu beyan eden mukni bir cevap: Manidar bir tevafuk-u latîfe:

1.15 Manidar Bir Tevafuk-u Latife Risale-i Nur’un makbuliyetine ve inayet-i İlahiyeye mazhariyetine dair manalı tevafuklar. Masum kalplere nurların nasıl aksettiğini anlatan samimane, nurlu bir mektuptur:

1.14 Sual: Kısa bir zamandaki küfre mukabil, hadsiz bir zaman cehennemde hapis nasıl adalet olur?

1.16 Elmas, Cevher, Nur
1.17 Zekai'nin Rüyası: Deniz, üstad geliyor, garptan şarka Müjdeli ve manalı hayırlı bir rüyadır.

Tarafgirane ve Risale-i Nur'a Rakibane Söylenen Sözlere Mukabildir . Risale-i Nur’un yüksekliğini ve makbuliyetini ifade eden manzum bir kasidedir.

28.1 Yirmi Sekizinci Lem’anın Yirmi Sekizinci Nüktesi: 1(Şihab - şeytan - lamba ehl-i delaletin tenkidine cevab) لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَاِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۞ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ۞ اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۞ وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابٖيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطٖينِ âyet-i kerîmesinden anlaşıldığı üzere:
Cüz’î ve bazen şahsî gaybî hâdiseleri haber almak için gayet uzak bir mesafe olan semavat memleketine casus şeytanların sokulması ve o çok geniş memleketin her tarafında, o cüz’î hâdisenin bahsi varmış gibi hangi şeytan olsa, hangi yere sokulsa, yarım yamalak o haberi işitmesi ve getirmesi aklen ve hikmeten nasıl kabul edilebilir? Hem âyet-i kerîmeye göre bazı peygamberler ve evliyalar, semavatın üstünde bulunan cennetin meyvelerini yakın bir yerden alır gibi alıyormuş. Ve bazen yakından cenneti temaşa ediyorlarmış. Nihayet derecede uzak bir şeyin, nihayet derecede yakın olması, bu asrın aklına nasıl sığar? Hem cüz’î bir şahsın, cüz’î bir ahvali, küllî ve geniş olan semavat memleketindeki mele-i a’lâda mevzubahis olması, kâinatın idaresindeki gayet hakîmane hikmete nasıl muvafık geliyor? diye sorulan bu üç başlı suale, gayet ilmî, aklî ve mukni cevapları tazammun eder.

YİRMİ SEKİZİNCİ MEKTUP
YİRMİ SEKİZİNCİ SÖZ

Risale:28. Lem'a

Önceki Risale: Yirmi Yedinci Lem'a ← Lem'alar → Yirmi Dokuzuncu Lem'a: Sonraki Risale

D
Celcelutiye
CELCELUTİYE
Kasıdehi Celcelutiye
Kaside-i Ercûze Kaside
Kasıde
Kasîde berây-ı Sultân Süleymân Hân ‘aleyhi’r-rahmetü ve’l-gufrân

Celcelutiye/İsm-i Azam

AYET-ÜL KÜBRA
ÂYETÜ’L-KÜBRA RİSALESİ

YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A
Kaylule celcelutiye

Hz. Ali
Hz. Ali’nin Mısır Valisine Yazdığı Mektup

16620563070071765530046 — Hz Ali Celcelutiyesinde Efendimizi (sav) ve onda cem olan Tevbe suresinin son iki ayetinde geçen Esma-i Hüsnayı vesile yaparak dua ve münacaat etmesi, yani efendimiz olmadan dua olmaz, demesi. Adın ile yazdım adını

D. {{Alıntı|konum=sağ|{{RNK}}|10px|30px}}
<div style="font-size:150%;">'''Büyük Punto'''</div> Şablon:Risale bakınız

RNK şablon sayfası
Arapça font problemi

Risale
Risale:Risale
Risale:Risale-i Nur

Hizb ve dualar
Risale:Hizb'ül Ekber-in Nuri
Risale:Hizb-i Azam-ı Kur'anî
Risale:Hizb-i Nur'il Ekber (Zülfikar)
Risale:Hizb-ül Hakaik
Risale:Hizb-ül Mesnevi-ül Arabi
Risale:Celcelutiye
Risale:Cevşen-ül Kebir
Risale:Cevşen-ül Kebir (Hizb-ül Hakaik)
Risale:Çocuk Taziyenamesi (Siracünnur)

RNK : Risale-i Nur Külliyatı’ndan

Kuran:Kur'an .
Risale:Evrad .
Risale:33 Hadis .

Risale:Hazret-i Üstadın Tashih ve Tasarrufları Hakkında (Asar-ı Bediiyye)
Risale:Vukufsuz Ehl-i Vukufa Cevap (Asar-ı Bediiyye)

Tüm risaleler :
Risale:Risale-i Nur :
Evrad

Büyük boy kitaplar:
Sözler - Mektubat - Lem'alar - Şuâlar - Tarihçe-i Hayat - İşarat-ül İ'caz - Mesnevi-i Nuriye - Asâ-yı Musa - Barla Lahikası - Kastamonu Lahikası - Emirdağ Lahikası-1 ve Emirdağ Lahikası-2 -Sikke-i Tasdik-i Gaybi

Mesnevi-i Nuriye
*İ’tizar
*Mukaddime
*Lem'alar Risalesi
*Reşhalar
*Lasiyyemalar
*Katre
*Hubab
*Habbe
*Zühre
*Zerre
*Şemme Risalesi
*Onuncu Risale
*Şule
*Nokta
*Münderecat Hakkında
*Fihrist

Orta boy kitaplar:Muhakemat - İman ve Küfür Muvazeneleri

Küçük boy kitaplar: Âyet-ül Kübrâ - Bediüzzaman Cevap Veriyor - Divan-ı Harb-i Örfî - Elhüccet-üz Zehrâ - Ene ve Zerre Risalesi - Esma-i Sitte - Gençlik Rehberi - Hakikat Nurları - Hanımlar Rehberi - Hastalar Risalesi - Haşir Risalesi - Hizmet Rehberi - Hutbe-i Şamiye - İçtihad Risalesi - İhlas Risalesi - İhtiyarlar Risalesi - İman Hakikatleri - Konferans - Küçük Sözler - Lâtif Nükteler - Meyve Risalesi - Miftâh-ul İman - Mi'rac ve Şakk-ı Kamer Risaleleri - Mirkat-üs Sünnet - Mu'cizât-ı Ahmediye - Mu'cizât-ı Kur'aniye - Münâcât - Münazarat - Nur Aleminin Bir Anahtarı - Nur Çeşmesi - Nur'un İlk Kapısı - Otuz Üç Pencere - Rahmet ve Şefkat İlaçları - Ramazan-İktisat-Şükür Risaleleri - Sünuhat-Tulûat-İşârât - Sünuhat - Tulûat - İşârât Sünuhat - Tulûat - İşârât Tabiat Risalesi - Uhuvvet Risalesi - Üstad Hz.'nin Hulusi Ağabeye Gönderdiği Mektuplar - Üstad Hazretlerinin Mehmet Kayalar Ağabeye Gönderdiği Mektuplar Yirmi Üçüncü Söz - Zühret-ün Nur

Diğer risaleler ve parçalar: Âsâr-ı Bedîiyye - Tılsımlar - Sirac-ün Nur (*3. Şua (Münacat Risalesi) 25. Lem'a (Hastalar Risalesi) 25. Lem'a'nın Zeyli 17. Mektub (Çocuk Taziyenamesi) 26. Lem'a (İhtiyarlar Risalesi) 26. Lem'a'nın Zeyli 21. Mektub 4. Şua (Ayet-i Hasbiye Risalesi) 13. Lem'a (Hikmet-ül İstiaze Risalesi) 33. Mektup (Aynı Zamanda 33. Söz Pencereler Risalesi) Eski Said'in Yeni Said'e İnkılabı Zamanındaki Hazin Münacatı 12. Şua (Denizli Müdafaanamesi) 5. Şua Hasan Feyzi'nin Manzumesi)- Fihrist Risalesi - Zülfikâr - Ta'likât #Kızıl İcaz #Bediüzzaman'ın Tarihçe-i Hayatı (Abdurrahman) #28. Mektup'un 6. Meselesi (Vehhabi meselesi) #18. Lem'a #Şualar, 14. Şua, Hata-Savab Cedveli #Maidet-ül Kur'an (Tılsımlar Mecmuasının Zeyli) #Hazinet-ül Bürhan (Tılsımlar Mecmuasının Zeyli) #İnna A'tayna'nın Sırrı #Gayrı Münteşir (Neşredilmemiş) Kısımlar *Gayrı Münteşir Mektuplar *Risalelerden Gayrı Münteşir Kısımlar *Barla Lahikasından Gayrı Münteşir Kısımlar *Kastamonu Lahikasından Gayrı Münteşir Kısımlar *Emirdağ-1 Lahikasından Gayrı Münteşir Kısımlar *Emirdağ-2 Lahikasından Gayrı Münteşir Kısımlar *Denizli Hapsinden Gayrı Münteşir Kısımlar *Afyon Hapsinden Gayrı Münteşir Kısımlar #Risale:Müdafaat Üstad Bediüzzaman ve Talebelerinin Mahkeme Müdafaaları ve Resmi Makamlara Dilekçeleri *Birinci Millet Meclisinde Neşredilen Beyanname *Barla ve Isparta Hayatı (1926-1934) *Eskişehir Mahkemesi (1935) *Isparta ve Denizli Mahkemesi (1944) *Denizli Mahkemesi Talebe Müdafaaları *Emirdağ Hayatı (Denizli Hapsinden Sonra) *Afyon Mahkemesi (1948 - 1949) *Afyon Mahkemesi Talebe Müdafaaları *Afyon Mahkemesi Kararnamesi *Temyiz Mahkemesi *Temyiz Mahkemesi Talebe Müdafaaları *Emirdağ Hayatı (Afyon Hapsinden Sonra) *Urfa Ehl-i Vukufuna Cevap (1951) *Gençlik Rehberi Mahkemesi (1952) *Samsun Mahkemesi (1952 *Isparta Mahkemesi (1956) *Emirdağ Hayatı (Isparta Mahkemesinden Sonra) *Diğer Talebe Müdafaaları

#İşarat-ül İ'caz (A. Badıllı Tercümesi) İşarat-ül İ'caz اشارات الاعجاز فى مظانّ الايجاز İşarat-ul İ'caz KUR'AN'IN ÎCÂZ YERLERİNDEKİ İ'CÂZ İŞARETLERİ *Mütercimin İzahları *Mukaddeme *Fatiha Suresi Tefsiri *Bakara 1: Huruf-u Mukattaa *Bakara 2: Kur'anın Hidayeti ve Şüphesizliği *Bakara 3: Allaha İman - Namaz - Zekat *Bakara 4: Kitaplara ve Ahirete İman *Bakara 5: Müminlerin Hidayeti ve Felahı *Bakara 6: Küfrün Mahiyeti *Bakara 7: Kalplerin Mühürlenmesi *Bakara 8: Münafıklar Bahsi *Bakara 9-10: Münafıkların Aldatması *Bakara 11-12: Münafıkların Fesad Çıkarması *Bakara 13: Münafıkların İmanda İkiyüzlülüğü *Bakara 14-15: Münafıkların Müminlerle Alay Etmesi *Bakara 16: Hidayeti Verip Dalaleti Satın Almaları *Bakara 17-18: Münafıklar Hakkında Ateş Temsili *Bakara 19-20: Münafıklar Hakkında Yağmur Temsili *Bakara 21-22: İbadet ve Tevhid Bahsi *Bakara 23-24: Nübüvvet Bahsi *Bakara 25: Cennet Bahsi *Bakara 26-27: Temsil Bahsi *Bakara 28: Yeniden Yaratılış *Bakara 29: Yedi Kat Sema Bahsi *Bakara 30: Hilafet-i İnsaniye *Bakara 31-33: Talim-i Esma *İstikbalin Hâkim-i Mutlakı Kur'andır

#Mesnevi-i Nuriye (A. Badıllı Tercümesi) Risale-i Nur Külliyatından Mesnevî-i Nuriye (Türkçe Tercümesi) Müellifi Bediüzzaman Said-i Nursî Mütercim: Abdülkadir Badıllı Tenbih: (Mesnevî-i Nuriye) ismi, Türkçe tercümesine Hz. Üstad tarafından konulmuştur. Arapça ismi her ne kadar "El-Mesneviyy-ül Arabiyy-ün Nurî'dir. İsim, ism-i müzekker olduğundan, Mesnevî'den sonra (Nuriye) değil, (Nurî) gelmesi lâzımdır. Fakat bu sıfat Türkçe telaffuzunda ağır ve nâmüsta'mel bir sıfat olduğu gibi; "El-Mesneviyy-ül Arabî Li-r Resail-in Nuriye" yani, "Nur Risalelerinin Arabî Mesnevîsi" manasında dahi olduğu için, "Risale"nin müfredi veya Risalelerin cem'i için sıfat olarak Nuriye gelmesi lâzım olduğundan "Mesnevî-i Nuriye" ismi tam yerindedir. (Mütercim) *Takdimler, Mukaddeme, Tenbih, İhtar, İtizar *Lem'alar *Reşhalar *Lasiyyemalar *Katre *Katrenin Zeyli *Habab *Hababın Zeyli *Habbe *Habbenin Zeyli *Habbenin Zeylinin Zeyli *Zehre *Zehrenin Zeyli *Zerre *Şemme *14. Reşha *5. Ders *Şule *Şulenin Zeyli *Nur *Kızıl İcazdan Bazı Parçalar

#Rumuzat-ı Semaniye Bu risalenin sebeb-i telifi, Kur’ân’ın tercümesini Kur’ân yerinde camilerde okutmak olan dehşetli suikastına karşı bir nevi mukabeledir. Ziyade tafsilât ve lüzumsuz bahisler girmiş. Fakat o mücahidâne ve heyecanlı mukabelede kıymettar bir gaybî anahtarı hissedip meczubâne arattırmak içinde, lüzumsuz tafsilât ve zaif ve pek ince emareler dahi girmiş. Kalbime geldi ki: Yirmi Dokuzuncu Mektubun gayet ehemmiyetli ve lüzumlu ve parlak ve îcazlı olan Birinci Makamı, bu İkinci Makamın bütün kusûratını ve israfatını affettirir. Ben de kemâl-i sürurla şükrettim, o kusurları unuttum. *Birinci Parça: 28.Mektubun 7.Meselesinin Hatimesi *İkinci Parça: 28.Mektubun 8.Meselesi *Üçüncü Parça: 29.Mektubun 3.Kısmı *Dördüncü Parça: 29.Mektubun 4.Kısmı *Beşinci Parça: 29.Mektubun 8.Kısmı

#Tefekkürname: 29. Lem'a-yı Arabî #Arabî Münacat Risalesi: Bediüzzaman Hazretlerinin hakkında "Otuz birinci Lem'a'nın Üçüncü Şuaı olan Risale-i Münacattan Arabi bir parçadır. Gelen âyet-i uzmanın A'zamî bir tefsiridir." dediği Arapça bir münacat. #Arabi El-Hüccet-üz Zehrâ Risalesi: Bediüzzaman Hazretlerinin hakkında "Çok ehemiyetli Arabi bir risaleciktir. El hüccet-üz zehrâ risalesinden bir kısmının bir hülasasıdır" dediği Arapça bir parça. #Hizb-ül Mesnevi-ül Arabî: Bediüzzaman Hazretlerinin hakkında "Risale-i Nur'dan ehemmeyetle intişar eden Arabî Mesnevi-i Nuriye'nin içindeki kıymettar risalelerde eski Said'in yeni Said'e inkılabı zamanında dergh-ı ilahiyeye karşı münacatları, istiğfarları, tesbihatları ilm-el yakin derecesinde imanî şehadetlerinden parçalardır" dediği Arapça bir parça. #Ettefekkür-ul İmaniyyür Refi': Yirmidokuzuncu Lem'a-i Arabiye'nin İkinci Babı olarak te'lif edilmiştir. 29. Lem'a'daki kısım ve meali için 'buraya', Şualarda geçen ve bir kısmının Abdülmecid abi tarafından yapılan tercümesi için 'buraya' bakabilirsiniz. #Bediüzzaman'ın Tarihçe-i Hayatı (Hamza) #Kur'an Hattı Risaleler #Ayet ve Hadis Mealleri

S=Risale:Sözler . SÖZLER . Birinci Söz . İkinci Söz . Üçüncü Söz . Dördüncü Söz . Beşinci Söz . Altıncı Söz . Yedinci Söz . Sekizinci Söz . Dokuzuncu Söz . Onuncu Söz . On Birinci Söz . On İkinci Söz . On Üçüncü Söz . On Dördüncü Söz . On Beşinci Söz . On Altıncı Söz . On Yedinci Söz . On Sekizinci Söz . On Dokuzuncu Söz . Yirminci Söz . Yirmi Birinci Söz . Yirmi İkinci Söz . Yirmi Üçüncü Söz . Yirmi Dördüncü Söz . Yirmi Beşinci Söz . Yirmi Altıncı Söz . Yirmi Yedinci Söz . Yirmi Sekizinci Söz . Yirmi Dokuzuncu Söz . Otuzuncu Söz . Otuz Birinci Söz . Otuz İkinci Söz . Otuz Üçüncü Söz . Lemeat . Konferans . Fihrist

M=Risale:Mektubat . MEKTUBAT . Birinci Mektup . İkinci Mektup . Üçüncü Mektup . Dördüncü Mektup . Beşinci Mektup . Altıncı Mektup . Yedinci Mektup . Sekizinci Mektup . Dokuzuncu Mektup . Onuncu Mektup . On Birinci Mektup . On İkinci Mektup . On Üçüncü Mektup . On Dördüncü Mektup . On Beşinci Mektup . On Altıncı Mektup . On Yedinci Mektup . On Sekizinci Mektup . On Dokuzuncu Mektup . Yirminci Mektup . Yirmi Birinci Mektup . Yirmi İkinci Mektup . Yirmi Üçüncü Mektup . Yirmi Dördüncü Mektup . Yirmi Beşinci Mektup . Yirmi Altıncı Mektup . Yirmi Yedinci Mektup . Yirmi Sekizinci Mektup . Yirmi Dokuzuncu Mektup . Otuzuncu Mektup . Otuz Birinci Mektup . Otuz İkinci Mektup . Otuz Üçüncü Mektup . İşarat-ı Gaybiye Hakkında Bir Takriz . Hakikat Çekirdekleri . Gönüller Fatihi Büyük Üstada . Fihriste-i Mektubat . Hakikat Işıkları . Dua

L=Risale:Lem'alar . LEM'ALAR . Birinci Lem'a . İkinci Lem'a . Üçüncü Lem'a . Dördüncü Lem'a . Beşinci Lem'a . Altıncı Lem'a . Yedinci Lem'a . Sekizinci Lem'a . Dokuzuncu Lem'a . Onuncu Lem'a . On Birinci Lem'a . On İkinci Lem'a . On Üçüncü Lem'a . On Dördüncü Lem'a . On Beşinci Lem'a . On Altıncı Lem'a .On Yedinci Lem'a . On Sekizinci Lem'a . On Dokuzuncu Lem'a . Yirminci Lem'a . Yirmi Birinci Lem'a . Yirmi İkinci Lem'a .Yirmi Üçüncü Lem'a . Yirmi Dördüncü Lem'a . Yirmi Beşinci Lem'a .Yirmi Altıncı Lem'a . Yirmi Yedinci Lem'a . Yirmi Sekizinci Lem'a .*Yirmi Dokuzuncu Lem'a . Otuzuncu Lem'a . Otuz Birinci Lem'a .Otuz İkinci Lem'a . Otuz Üçüncü Lem'a . Münâcat .Fihrist . Dua

Ş=Şualar .Risale:Şuâlar . ŞUÂLAR . İkinci Şuâ . Üçüncü Şuâ .Dördüncü Şuâ .Altıncı Şuâ . Yedinci Şuâ . Dokuzuncu Şuâ . On Birinci Şuâ . On İkinci Şuâ . On Üçüncü Şuâ . On Dördüncü Şuâ .Beşinci Şuâ . On Beşinci Şuâ . Birinci Şuâ . Sekizinci Şuâ *Yirmi Dokuzuncu Lem’a’dan İkinci Bab . Eddâî .Dua . İçindekiler

TH =Risale:Tarihçe-i Hayat . BEDÎÜZZAMAN SAİD NURSÎ TARİHÇE-İ HAYATI . Ön Söz .Giriş . İlk Hayatı . Barla Hayatı . Eskişehir Hayatı .Kastamonu Hayatı .Denizli Hayatı .Emirdağ Hayatı - Afyon Hayatı - Isparta Hayatı - Hariç Memleketler - Bedîüzzaman ve Risale-i Nur - Dua - İçindekiler

MN= MESNEVÎ-İ NURİYE . İ’tizar . Mukaddime . Lem'alar Risalesi . Reşhalar . Lasiyyemalar . Katre . Hubab . Habbe . Zühre . Zerre . Şemme Risalesi . Onuncu Risale . Şule - Nokta . Münderecat Hakkında - Fihrist

BL BARLA LÂHİKASI- Risale:Barla Lahikası - : Takdim - Yedinci Risale olan Yedinci Mesele - Mukaddime - Yirmi Yedinci Mektup ve Zeylleri - Yirmi Yedinci Mektup'un Zeyli ve İkinci Kısmı - İkinci Zeyl - Yirmi Yedinci Mektup'un Üçüncü Zeyli - Yirmi Yedinci Mektup'un Üçüncü Kısmı ve Üçüncü Zeylin Nihayetidir - Mektubat'ın Üçüncü Kısmı (1) - Mektubat'ın Üçüncü Kısmı (2) - Kastamonu ve Emirdağ'da Yazılan Mektuplar

EL-2 EMİRDAĞ LÂHİKASI – 1 .Risale:Emirdağ Lahikası-1 . Yirmi Yedinci Mektup’tan Takdim - Birinci Kısım Mektuplar - İkinci Kısım Mektuplar - Üçüncü Kısım Mektuplar

EL-2 EMİRDAĞ LÂHİKASI – 2: Risale:Emirdağ Lahikası-2 . Yirmi Yedinci Mektup’tan (Emirdağ’ında ve Isparta’da Son İkametlerinde Yazılan Mektuplardır) Giriş - Birinci Kısım Mektuplar - İkinci Kısım Mektuplar - Üçüncü Kısım Mektuplar

KL Risale:Kastamonu Lahikası. Yirmi Yedinci Mektup’tan KASTAMONU LÂHİKASI: Takdim - Lemeat'tan Önceki Mektuplar - Lemeat'tan - Lemeat'tan Sonraki Mektuplar

STG SİKKE-İ TASDİK-İ GAYBÎ *Parlak Fıkralar ve Güzel Mektuplar-1 *Birinci Şuâ *Sekizinci Şuâ *On Sekizinci Lem'a *Yirmi Sekizinci Lem'a *Sekizinci Lem'a *Parlak Fıkralar ve Güzel Mektuplar-2 *Dua

Yirmi Sekizinci Lem’a[]

Bazı kısımları buraya dercedilen bu risalenin tamamı, Hatt-ı Kur’an Lem’alar mecmuasında neşredilmiştir.

İkinci Kerâmet-i Aleviye: Celcelutiye ve RNK ve Hz Ali ile muhavere[]

D
Alevi
YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A
Keramet-i Aleviyye
Celecelutiye
Ali
Hz. Ali
Aleviyyun
RNK/Alevi

D
Celcelutiye
CELCELUTİYE
Kasıdehi Celcelutiye
Kaside-i Ercûze Kaside
Kasıde
Kasîde berây-ı Sultân Süleymân Hân ‘aleyhi’r-rahmetü ve’l-gufrân

Celcelutiye/İsm-i Azam

AYET-ÜL KÜBRA
ÂYETÜ’L-KÜBRA RİSALESİ

YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A
Kaylule celcelutiye

Hz. Ali
Hz. Ali’nin Mısır Valisine Yazdığı Mektup

Eskişehir Hapishânesinde ihtilâttan ve konuşmaktan memnû‘ olduğum zamanda karşımdaki kardeşlerime teselli için yazdığım kısacık fıkraların bir kısmıdır. (Hâşiye^[1])

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

Hapsin bir latîf hatırasıdır ki, Risâle-i Nûr gizlenir, fakat sönmez ve söndürülmez.

Bir âlem-i ma‘nâda Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın ilminden sordum:

“ اَحْرُفُ عُجْمٍ سُطِّرَتْ تَسْط۪يرًا demişsin.

Muradın nedir?”

Dedi: “ عُجْمٍ yani hecevârî, terkîbsiz ve vakıflarda olduğu gibi, rakamvârî şekilsiz harflerdir ki, ‘Latinî hurûfu’dur, lâdînî zamanında taammüm eder.”

Sonra sordum: “Ercûze’nde benden bahs ile, ‘Kendini muhâfaza et!’ demişsin.

Hem tam vaktinde emrinizi gördük. Fakat kendimizi muhâfaza edemedik. Bu belâya düştük. Şahsımdan binler def‘a daha ehemmiyetli olan Risâle-i Nûr’dan bahs ve işaretin yok mu?” dedim.

Dedi: “Yalnız işaret değil, belki Celcelûtiyemde tasrîh ediyorum.”

Ben bu cevabdan sonra, kasâid-i Aleviyeden en meşhur ve en ziyâde esrârlı olan Celcelûtiye kasîdesinde bu fıkrayı gördüm:

[[تُقَادُ سِرَاجُ النُّورِ سِرًّا بَيَانَةً  تُقَادُ سِرَاجُ السُّرْجِ سِرًّا تَنَوَّرَتْ ]

Dikkat ettim, sarâhat derecesinde Risâle-i Nûr’a bakar.

Ezcümle; Siracü’n-Nûr bir tek fark ile tam ve aynen Risâle-i Nûr’dur.

Çünki Siracü’n-Nûr’da (ج ل ا ) ile beraber otuz dört eder.

Risâlede ( ل ه ) otuz beş eder ki, bir tek fark var. O tek fark elif’tir. O da bine işaret eder.

Hem birinci fıkra cifir ve ebced hesabıyla bin üç yüz elli veya elli iki eder ki, bu tarih Risâle-i Nûr’un gizlenmesine ve gizli parlamasına ve iştiâline tam tevâfuk eder.

Eğer بَيَانَةً kelimesi sayılmazsa (Hâşiye^[2]) o vakit سِرًّا kelimesinin âhirindeki tenvîn, nûn sayılır.

Bin üç yüz otuz üç veya otuz beş (m. 1919) olur ki, bu tarih Risâle-i Nûr’un mebde’-i intişârıdır.

İkinci fıkra olan تُقَادُ سِرَاجُ السُّرْجِ سِرًّا ’da سِرَاجُ السُّرْجِ yine on farkla Risâle-i Nûr’a ve farksız ‘Risâle-i Nûrî’ tevâfuk etmekle beraber, tamam fıkra cifir ve ebced hesabıyla bin iki yüz doksan üç (m. 1877) eder ki, Risâle-i Nûr müellifinin târîh-i velâdetidir.

Ve سِرًّا ’deki tenvîn nûn olsa, bin üç yüz kırk üç (m. 1927) olur ki, Risâle-i Nûr’dan Onuncu Söz’ün intişârıyla ile parlaması zamanıdır.

Eğer اَلسُّرْجِ’deki şeddeli ( س ) iki ( س ) sayılsa, o vakit bin üç yüz elli üç (m. 1935) eder ki, bu tarih Risâle-i Nûr’un bir musibet neticesinde muvakkat gizlenmesine ve gizli perde altında parlamasına ve tenvîrine tam tevâfuk eder.

Acaba Hazret-i Alî radıyallâhü anh gibi, esrâr-ı hurûf ve cifir ilminde üstâd-ı mutlak; ve Celcelûtiye gibi cifirli, ebcedli, sırlı bir kasîdesinde bu ma‘nâ cihetiyle ve cifir i‘tibâriyle ve hakîkat noktasında ve vâkıaya mutâbakatı haysiyetiyle ve muktezâ-yı hâle muvâfık olan müteaddid ve ma‘nîdâr tevâfukāt-ı acîbesi tesâdüf olabilir mi? Hâşâ olamaz! Belki Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın bir kerâmetidir. Ercûze’deki çok zâhir olan meşhur kerâmetini te’yîd ve onunla teeyyüd eder.

Celcelûtiye’nin Risâle-i Nûr’a işaretini te’yîd eden cây-ı dikkat bir tevâfuk var.

Şöyle ki: Bu sırlı ve cifirli kasîdenin cifrî hesâbî rakamları, her satırın altında matbû‘ olarak yazılmış. O rakamlar ayrı ayrıdırlar.

Fakat Risâle-i Nûr’dan bahsettiği yerde o cifrî rakamlar, resmen kabûl edilen mîlâdî tarihe tevâfuk ediyor.

Ve o tarihin târîh-i kabûlünü ve Risâle-i Nûr’un perde altında tenvîrinin tarihini gösteriyor. Bin dokuz yüz yirmi dokuzdan (m. 1929) tâ otuz dokuza (m. 1939), tâ kırk dörde (m. 1944) kadar gösterir.

Otuz iki sahîfeden ibâret olan o kasîdenin yalnız bir-iki yerinde bu zamanın mîlâdî tarihini gösterir.

Zannederim ki öteki yerde dahi, bu zamandan bahsediyor. Daha tam anlayamadım.

Hem başta Sûre-i İhlâs ile işaret edilen vefk-i müselles, bin üç yüz elli bir (m. 1935) eder.

Hem bu işâret-i Aleviyeye bu da îmâ eder ki, o kasîdenin nısf-ı evvelinde yetmiş fıkrada on yedi def‘a ‘Nûr’ kelimesini tekrar ediyor. (Hâşiye^[3])

Ve müteaddid def‘alar Süryânîce bedî‘ ma‘nâsında olan Celcelûtiye kelimesini öyle ehemmiyetli zikrediyor ki, kasîdenin ismi Celcelûtiye olmuştur.

Risâle-i Nûr esmâ-yı Hüsnâ içinde ism-i Nûr, ism-i Hakîm ve ism-i Bedî‘in mazharıdır.

Ve zâhirinde, tarz-ı beyânında ism-i Bedî‘in cilvesi görünüyor.

Hem تُقَادُ سِرَاجُ النُّورِ fıkrasından iki satır evvel bu fıkra-i ra‘nâ, belki en ehemmiyetli ve en parlak fıkra olan

اَقِدْ كَوْكَب۪ي بِالْأِسْمِ نُورًا وَ بَهْجَةً 

مَدَي الدَّهْرِ وَالْأَيَّامِ يَا نُورُ جَلْجَلَتْ

Yani, “Yâ Rab! Benim yıldızımı nûr eyle! Âhirzamâna kadar bedî‘ sûrette ışıklandır, şû‘lelendir.” diyor.

Evet, Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın şu duâsı, bu zamanda Risâle-i Nûr ile kabûl olduğunu ve Risâle-i Nûr’u irâde ettiğini, şu bedî‘, acîb tevâfuk isbat eder.

Şöyle ki: اَقِدْ كَوْكَب۪ي بِالْأِسْمِ نُورًا tam tamına aynen cifir ve ebced hesabıyla ‘Risâle-i Nûr’ oluyor. Çünki ‘Nûr’ kelimesi her ikisinde de var. اَقِدْ كَوْكَب۪ي بِالْأِسْمِ iki yüz doksan altı eder.

Risâle-i Nûr’daki ‘Risâle’ kelimesi, aynen iki yüz doksan altıdır.

Demek Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh bütün ulumunun hazinesi olan Kur’ân-ı Mu‘cizü’l-Beyân’ın bir şû‘le-i i‘câzı bulunan Risâle-i Nûr’u, Cenâb-ı Hakk’tan âhirzamanda Kur’ân’a çelik bir sûr ve parlak bir yıldız olarak istemiş (Hâşiye^[4]) ve duâsı kabûl olmuş.

Celcelûtiye’de daha bu zamana ve Risâle-i Nûr’a îmâ eden müteaddid emâreler var.

Hatta hayretimi mûcib bir rüyada, Eskişehir hapsinde istintâkımdan bir gece evvel görüyorum ki: Celcelûtiye’nin Süryânî şu fıkrası,

بِهَالٍ اَه۪يلٍ شَلْعٍ شَلْعُوبٍ شَالِعٍ طَهِيٍّ طَهُوبٍ طَيْطَهُوبٍ طَيَطَّهَتْ

imdâdıma yetişdi, beni sıkıntıdan kurtardı.

Ben birkaç def‘a tekrar edip okuyordum. Uyandım, uyudum, yine onunla meşgul oldum. Sabahleyin fevkalme’mûl istintâka çağırıldım. Hem fevkalâde cevab verdim.

Müdâfaâtımın en mühimmi ve me’murları hayrette bırakan parçası tekellüfsüz tezâhür etti. Fakat o parçayı ben kaleme alamadım. Onlar yazdılar. Her ne ise…

Bundan bu Celcelûtiye bize bakar, bir hatıra geldi.

Baktım ki, o Süryânî fıkranın tam arkasında bir satır evvel Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın “Risâle-i Nûr’u tasrîh etmişim” diye başta yazdığım

تُقَادُ سِرَاجُ النُّورِ سِرًّا بَيَانَةً

ve iki satır evvel

اَقِدْ كَوْكَب۪ي بِالْأِسْمِ نُورًا

ma‘nîdâr ve müjdeli kerâmetkâr fıkraları bulunuyor.

Anladım ki, gecedeki meşguliyet bunlar için imiş. Elhâsıl, Celcelûtiye bu işaretiyle Kasîde-i Ercûze’deki zâhir kerâmât-ı Aleviyeyi hem te’yîd ediyor, hem onunla teeyyüd edip sarâhat derecesine takarrüb ediyor.

Cây-ı dikkattir ki, ben üveysî bir tarzda bir kısım ilm-i hakîkati Huccetü’l-İslâm olan İmâm-ı Gazâlî’den(ks) almıştım.

Şimdi anlıyorum ki, İmâm-ı Gazâlî aynı dersi üveysî bir tarzda İmâm-ı Alî radıyallâhü anhdan almıştır.

Demek Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın bir şâkirdi olan İmâm-ı Gazâlî’nin başı üstünde, bu bîçâre talebesine şefkatkârâne, tesellidârâne en sıkıntılı bir zamanda bakması acîb değildir, belki lâzımdır. Ve öyle olması gerektir.

Risâle-i Nûr’a üç fıkrasında kuvvetli işaret eden Hazreti İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın Kasîde-i Celcelûtiye’si, hiçbir cihetle tesâdüfe hamledilmez.

Ve tevâfuklu bir kerâmetini beyân etmeye mecbûr oldum.

Şöyle ki: Üç aydan beri o kasîdeyi okuyorum. Yalnız sekiz sahîfeyi, halledemediğim bir vefka dâir olduğu için okumuyordum.

Fakat âhirinde وَصَلِّ اِلٰه۪ي ’den başlayan âhirki iki sahîfeyi de, ötekilerle beraber okuyordum.

Yetmiş def‘a kat‘î, belki tahmînime göre yüze yakın def‘ada istisnâsız her def‘a ne vakit elime alıp baştan okuduktan sonra âhirini açarken,

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

ile başlayan sahîfe açılıyordu.

Ben hayret ediyordum.

Onu okumayarak iki sahîfe sonra وَصَلِّ اِلٰه۪ي ile başlayan iki sahîfe âhirini okuduklarıma zammederek her ne vakit baştan okuduğumda, terk ettiğim sekiz sahîfeye gelirken kitabın bâkî kalan yüze yakın sahîfeleri içinde açtıkça, yine

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ

sahîfesi açılıyordu.

Hayret içinde hayret ediyordum. Elli def‘adan sonra dedim: “Acaba bu sahîfe neden açılıyor? Onu da okusam ne olur?”

Baktım ki, Kasîde-i Celcelûtiye’yi okuduğum maksadın neticesini o sahîfe gösteriyor.

Ben terk ettiğimden hata ettiğimi bildim. Ondan sonra okumaya başladım. Ondan sonra, belki kırk def‘adan fazla el attıkça yine o sahîfe açılıyordu. Nihâyet arkadaşlarıma hikâye ettim. Onlar da hayret içinde hayrette kaldılar.

Dedim: “Bu, Celcelûtiye’nin bir kerâmetidir.” Sizleri değil, başkalarını iknâ‘ edecek maddî delil elimde yok. Yalnız benim müşâhedâtım var. Benim müşâhedâtım, başkasına huccet olamaz.

Benim de şimdiye kadar delilsiz da‘vâları yazmak âdetim değildir. Fakat madem şu tevâfuk, acîbdir.

Elbette “Beni yaz” diye işaret ediyor. Ve inanmayanlara kendini inandıracak ki, yazdırmak istiyor.

Cenâb-ı Hakk’a yüz bin şükür ediyorum ki, bana hem büyük bir teselli, hem da‘vâma büyük bir delil gösterdi.

Ve tevâfukun beş-altı nevi‘, bize ve mesleğimize medâr-ı imtiyâz ve vesîle-i teşvîk olarak verilmiştir.

Ve her me’yûsiyet ve gevşeklik zamanımızda bir kamçı ve teşvîk ve bir kerâmet ve hizmet-i Kur’âniyeye medâr bir tevâfuk-u latîfe imdâdımıza yetiştiği gibi, bu def‘a da yetişti.

Evet, kalben gayet alâkadâr olduğum kardeşlerimin mufârakat zamanının pek yakın olduğu bir zamanda ve hapiste yalnız kalacağım bir anda ve üç ayda yetmiş def‘a acîb bir tarzda bana açılan bir sahîfenin kerâmetini da‘vâ ettiğim ve delilsiz kaldığım bir hengâmda, Hazret-i Alî radıyallâhü anhın Celcelûtiye kasîdesinin yetmiş def‘a bilâ-istisnâ bana açılan,فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ ’den başlayan üç-dört satırda üç-dört kuvvetli emâre ve delil vardır ki,

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ

hitâb-ı umûmîsinde bize hususî bakıyor.

Birinci Emâre: (Celcutiye bahsi Hamil-i isim)[]

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

fıkrası hem makam, hem ma‘nâ, hem cifir ve ebced hesabıyla bu nidâ-yı umûmî-i Alevî, hususî bir tarzda bu zamana ve Risâle-i Nûr’a ve Risâle-i Nûr’un müellifine bakıyor.

Çünki

حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

cifir ve ebced hesabıyla bin üç yüz elli üç (m. 1935) senesi zamanını tam gösterdiği ve o zamanda da Risâle-i Nûr ve şâkirdlerinin en korkulu bir zamanıdır ki, altı satırda yedi def‘a لَاتَخْشَ kelimelerini tekrar ediyor.

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ fıkrasında حَامِلَ الْأِسْمِ ‘Molla Saîd’i ve فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ ‘Molla Kürd’ü ve ‘Molla Saîd-i Bedî’i, yalnız üç farkla tevâfuk sırrıyla gösteriyor. Ve bu isim sâhibi bu hitâbda hususî murad olduğuna işaret ediyor. Ve ma‘nâsıyla da bin üç yüz elli üç (m. 1935) senesinin tarihinde

“Bu İsm-i A‘zam'ın hâmili, yani İsm-i A‘zam'ı kendine muhâfaza edici ittihâz eden şahıs” demekle, o umûmî hitâbda böyle hususî bize bakıyor.

Çünki, Lillâhilhamd, bin üç yüz elli üç (m. 1935) tarihinde her yirmi dört saatte yüz yetmiş bir def‘a اَلْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ olan İsm-i A‘zam'ı okuyorum. Ve kendimi onunla muhâfazaya çalışıyorum.

Evet, Kasîde-i Ercûze’sinde Sekîne ta‘bîr ettiği İsm-i A‘zam'ı ve Celcelûtiye'sinde Süryânî ve Arabî olarak yine müteaddid tarzda

اَلْأِسْمُ الْمُعَظَّمُ قَدْرُهُ  اَلَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

gibi ta‘bîrle beyân ettiği esmâ-yı sitte-i meşhûreyi ki İsm-i A‘zam'dır, gösterdiği bin üç yüz elli üç (m. 1935) tarihinde yüz yetmiş bir def‘a esmâ-yı sittesi, Risâle-i Nûr müellifinin dâimî virdidir; (Hâşiye^[5])

ve o yüz yetmiş bir def‘a okuduğum esmâ-yı sitte ile beraber yetmiş bir âyeti yirmi dört saatte on dokuz def‘a okuyarak, yekünü bin üç yüz elli üçde bin üç yüz kırk bir eder ki, bu İsm-i A‘zam'a bin üç yüz kırkdan (m. 1922) beri devam ettiğimin tarihine tevâfuk ediyor. Hem bir def‘asında on dokuz âyet İsm-i A‘zam ile beraber on dokuz def‘a dâimî okunur. Ve âyetlerin tekrârâtının hurûfâtının adedi altı bin altı yüz altmış altı âyât-ı Kur’âniyeye tevâfuk ediyor.

Sûre-i İhlâs’ın üç, Fâtiha-i Şerîfe’nin tekerrür-ü nuzûlü için iki olsa, yine tam tamına tevâfuk ediyor.

İkinci Emâre: (Korkma: La tehaf la tehşa)[]

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي satırından sonra فَقَاتِلْ وَلَا تَخْشَ وَحَارِبْ وَلَا تَخَفْ fıkrası, pek zâhir ve kat‘î bir sûrette harb-i umûmîyi gösterdiği gibi; harb-i umûmîde gayet tehlikeli bir sûrette harbe iştirâk eden bu fakirin en korkunç zamanına bakar.

Ve teselli eder, “Korkma!” der. Ve bu umûmî hitâbda hususî olarak Risâle-i Nûr’un başlangıcı olan İşârâtü’l-İ‘câz’ın mebde’-i te’lîfiyle ve âlem-i İslâm’ın en müdhiş ve korkulu musibet zamanını ma‘nâsıyla gösterdiği gibi, cifir ve ebced hesabıyla da gösterir. Ma‘nâ ile cifir hesabı ittifâk ettiği yerde îmâ kuvvetlenip işaret derecesine çıkar.

Çünki وَلَا تَخْشَ hicri bin üç yüz otuz yedi (m. 1919), Rûmî iki küsûr fark eder. O halde bin üç yüz otuz dörde (m. 1918) iniyor.

O tarihte, yalnız tek başımla, Rusya’nın şimâlinde en korkulu bir vaz‘iyette, esâretten firar ettiğimin zamanıdır.

فَقَاتِلْ وَلَا تَخْشَ beraber olsa, o vakit bin dokuz yüz kırk (m. 1940) küsûr oluyor ki, Allahu a‘lem o tarihte diğer bir harb-i umûmî çıkmasına işaret etmekle beraber; böyle büyük yekünlerde üç-dört farkın ehemmiyeti olmadığından, hem Rûmî yerine arabî ve mîlâdî tarihine girse, beş-altı sene fark ediyor.

Yine otuz yedi tarihi evvelki hesaba tevâfuk edip en korkulu vaz‘iyetimizde teselli veriyor. وَحَارِبْ وَلَاتَخَفْ ise, pek sarîh bir sûrette harb-i umûmîyi gösteriyor.

Çünki وَحَارِبْ وَلَاتَخَفْ ma‘nâsı, “Dehşetli bir harb-i âhirzamandan korkma!” demekle beraber, cifir ve ebced hesabıyla bin üç yüz otuz bir (m. 1915) veyahud bin üç yüz otuz üç (m. 1917) ettiğinden, o umûmî hitâbda hususî bize baktığı sâir emâreler ile göründüğü gibi, o tarihte harb-i umûmîde en müdhiş vaz‘iyete giriftâr olmuştum.

İşârâtü’l-İ‘câz’ın müsvedde-i ûlâsı düşmanın elinde parça parça olmuştu.

Ben de bir def‘ada dört mermi vücûduma isâbet ederek, birisinde yaralı ayağım kırık, su ve çamur içinde otuz dört saat ölüme muntazır olduğum ve etrafımda düşman askerleri muhâsara ettiği bir hengâmdır ki, en korkulu ve en me’yûsiyetli zamanıma bakıyor.

Öyle ise, o umum içinde hususî bize işaret ediyor (Hâşiye^[6]) denilebilir.

Üçüncü Emâre[]

Bu üç güz mevsiminde aynı zamanda medâr-ı teselli üç kerâmeti gördük.

Birinci güzde: Gavs-ı A‘zam,(ks)

يَا مُر۪يد۪ي كُنْ قَادِرِيَّ الْوَقْتِ لِلّٰهِ مُخْلِصًا تَع۪يشُ سَع۪يدًا

ta‘bîri ile on beş emâre-i kaviyye ile bize baktığı ve teselli verdiği gibi,

فَقُلْ وَ لَا تَخَفْ kelâmıyla da korkumuzu izâle etmiştir.

İkinci güzde: Aynı mevsimde Hazret-i Alî radıyallâhü anhın, aynen o kudsî hafîdinin başı üstünde bize bakıp korkulu ve me’yûsiyetli vaz‘iyetimizde ve yakında başımıza gelecek musibete karşı tahaffuz için İsm-i A‘zam'ı ders verip,

يَا مُدْرِكًا لِذٰلِكَ الزَّمَانِ

ta‘bîriyle beş kuvvetli delillerle o umûmî hitâbdan bize hususî baktığını gördük.

Bu üçüncü güzde: (Hz Ali ikazı mapus)[]

Hazret-i Alî radıyallâhü anhın bizi îkāz ettiği musibet başımıza geldi ve hapse düştük.

Bütün ruhumla ünsiyet ettiğim arkadaşlarımın hapisten mufârakat zamanında, yine

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

diye kerâmetkârâne bize teselli ve korkumuzu izâle eder bir tarzda beyânâtını gördük.

Latîf tevâfuktandır ki, üç güz mevsiminde aynı zamanda Sekizinci ve On Sekizinci ve Yirmi Sekizinci Lem‘alar, bu üç kerâmât-ı azîmeye dâir olduğundan, ihtiyârımız olmadan onar fâsıla ile sekiz, on sekiz, yirmi sekize tevâfuk ediyor.

Bu altı satırda yedi def‘a Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın

وَلَاتَخْشَ

diyerek, bin üç yüz otuz yediden (m. 1918) sonraki seneler korkulu seneler olduğundan, en ziyâde Kur’ân hesabına perişaniyet ve havfa düşmüş olanları teselli ve teşcî‘ etmesi, bu umûmî hitâbda her bir seneye bir

وَلَاتَخْشَ

kelimesiyle bakıp kırk ikiye ve daha sonrasına kadar Risâle-i Nûr’un mebde’-i intişârı ve te’lîfi ve bu fakir arkadaşlarımla beraber zamanın en dehşetli darbesine ma‘rûz olduğumuzdan, bu umûmî hitâbda bize hususî baktığına kuvvetli bir emâredir.

Eğer لَاتَخْشَ ma‘nâsında bulunan

لَاتَخَفْ، لَاتَهْرَبْ، وَخَاصِمْ مَنْ تَشَٓاءُ

gibi dört-beş kelime daha ilâve olsa, bizim ve Risâle-i Nûr’un intişârıyla beraber en korkulu bir zamanda olduğumuzdan, yine sâir emârâtın işârâtıyla bu fıkralar, umûmî hitâb içinde hususî bir sûrette Risâle-i Nûr şâkirdlerine bakar.

Ve bilhassa,

“Birbirine mukābil meliklerin ve reislerin tecâvüzünden ve tevkîfinden ve ihâtasından korkma!” meâlinde olan

وَلَا تَخْشَ مِنْ بَاْسِ الْمُلُوكِ وَلَوْ طَغَتْ

 وَلَا تَخْشَ بَاْسًالِلْمُلُوكِ وَلَوْ حَوَتْ

bu iki fıkrayı, şimdi tam îzâh edemediğim müteaddid emâreler ile,

“Hâkimlerin, padişahların, reislerin sana karşı hücumlarından ve esâretlerinden ve yakalamalarından korkma!”

diye olan hitâb-ı umûmîsinde, hususî bize bakıyor.

Hem ma‘nâca, hem cifirce hakîkî ve lâyık muhâtab olacak musibetzedeler içinde tam bizim gibi bu zamanda hiçbir kimse görülmüyor.

Demek hususî bu iki fıkra bize bakar.

Hem فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ -ilâ âhirihî- fıkrasının altındaki fıkra olan

تَوَقّٰي بِه۪ كُلَّ الْاُمُورِ تَسَلَّمَتْ

ma‘nâsıyla, yine cifir ve ebced hesabıyla

بِه۪ كُلَّ الْاُمُورِ تَسَلَّمَتُ (Hâşiye^[7]) bin üç yüz elli dört (m. 1935) Arabî tarihinde, en sevdiğim kardeşlerimle hapiste me’yûsiyetli bir vakitte günde yüz yetmiş bir def‘a

اَلْاِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ

ta‘bîr edilen İsm-i A‘zam'ı okuduğum bir zamanda, elbette bu teselli-i selâmet-i Celcelûtiyenin umûmî müjdesinde hususî bize baktığına, ehl-i insâf tereddüd etmemeli.

Çünki hakkımızdaki düşman planından selâmete çıkmak, hârikadır ki onu gösteriyor.

Kasîdenin ortasında en mühim ve en parlak yerde en mühim duâsının neticesinde üç fıkrasının her birinde sarâhate yakın Risâle-i Nûr’u ma‘nâsıyla ve cifirle göstermesi, burada

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ

fıkrasında dahi Risâle-i Nûr şâkirdlerine teselli ve te’mînât vermekle hususî bir sûrette baktığını kuvvetli te’yîd ediyor.

Bu emâreleri te’yîd eden şu noktadır ki,

Kasîde-i Celcelûtiye umûmî i‘tibâriyle Süryânî, İbrânî esmâ-yı İlâhiyeyi ve süver-i Kur’âniyeyi şefâatçi yapıp, hususî münâcât olduğu halde, başta

بَدَاْتُ بِبِسْمِ اللّٰهِ رُوح۪ي بِهِ اهْتَدَتْ  اِلٰي كَشْفِ اَسْرَارٍ بِبَاطِنِهِ انْطَوَتْ

fıkrasıyla gösteriyor ki, bazı esrâr-ı gaybiyenin keşfinden bahsedecek.

Yalnız bir-iki yerde hususî münâcât ve duâdan istikbâle bakar tarzı var ki, birisi,

اَقِدْ كَوْكَب۪ي بِالْأِسْمِ نُورًا

’den başlıyor.

Üç satırda üç def‘a kuvvetli işaretle ma‘nâ ve cifirle Risâle-i Nûr’u gösteriyor.

İkinci yer ise,

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ ile başlayan üç satırında üç kuvvetli işaretle Risâle-i Nûr şâkirdlerine bakıyor.

Yüz ihtimâl içinde yetmiş def‘a bir sahîfenin açılması tesâdüf olmadığı gibi; bu tarzdaki îmâlar, emâreler, işaretler, elbette tesâdüfî olamaz.

Belki bir kerâmet-i gaybiyedir.

Kur’ân-ı Hakîm’in hizmetkârlarına bir ikrâmıdır.

Saîdü’n-Nûrsî

Hâfız Tevfîk’in fıkrasına tetimmedir. Re’fet, Husrev, Rüşdü’ye hediyedir (celcelutiye 31 mart)[]

فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ -ilâ âhirihî- bu beş-altı satırda yedi fıkrada, yedi cihetle Risâle-i Nûr müellifine işaret olduğu gibi; diğer üç fıkra da gerçi öteki fıkralar gibi kavî bir işaret değil; fakat hafî bir îmâdan hâlî değildir. Madem bütün fıkralar işaret ediyorlar. Bu üç fıkra dahi onlar gibi işaret etmesi gerektir.

Ezcümle; واَقْبِلْ وَلَاتَهْرَبْ fıkrası, belki altı satırdaki on üç fıkrada, istikbâlde gelen ve müdhiş korkulara düşen birisine hitâb ediyor ki:

“Karşılaş, kaçma!” deyip teşcî‘ ediyorlar.

Sâir fıkraların delâletiyle bu umûmî hitâbda hususî bir muhâtab, Saîdü’n-Nûrsî’dir.

O halde يَا سَع۪يدَالْنُّورْسِيُّ zammedilse, bin üç yüz yirmi beş (m. 1909) eder. Çünki şeddeli nûn iki nûn ve اَلْنُّورْسِيُّ’deki şeddeli ( ي ) iki ( ي ) dir.

İşte o tarihte Otuz Bir Mart Hâdisesi münâsebetiyle İstanbul’dan kaçarak, muvakkat bir zaman mücâhede-i ma‘neviyeyi bırakmak niyetiyle Harekat Ordusu'ndan firar edip İzmit’e geldiği tarihe tevâfuk ediyor.

لَاعَقْرَبٌ تَرٰي fıkrasında dahi muhâtab-ı hususî o Nûrsî olduğundan, يَانُورْسِيُّ izhâr edilerek ilâve edilse, bin üç yüz kırk bir (m. 1926) eder.

İşte o tarihte ben Barla’da menfî olarak insan sûretindeki akreblerin ta‘cîzleri altında azab çekerken, harâb ve hususî, küçük mescidimde otururken, seccademin altında yeri bulunan ve emsâlini görmediğim büyük bir akreb çıktı.

Bir zât onu öldürdü.

Daha ondan sonra on senedir dağlarda akrebli yerlerde kaldığım halde, hiçbir akrebi görmedim. Bu fıkranın tam ma‘nâsına mazhar oldum.

Eğer نُورْس۪ي ’deki ( ي ) şeddeli olsa, o vakit bin üç yüz elli bir (m. 1935) eder ki, o tarihte insan akreblerinin o Nûrsi’nin mahvına ve i‘dâmına çalıştıkları ve fakat muvaffak olamadıkları zamana tam tamına tevâfuk eder.

وَلَٓا اَسَدٌ يَاْت۪ٓي اِلَيْكَ بِهَمْهَمَتْ fıkrasının muhâtabı müteaddid emârelerle يَاكُرْدِيُّ ’dür.

Çünki Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh, Kasîde-i Ercûze’sinde يَا مُدْرِكًا لِذٰلِكَ الزَّمَانِ fıkrasında, lafzan ve ma‘nen ‘Kürdî’ nâmını veriyor. O halde ‘Kürdî’deki ( ي ) şeddesiz olsa, o vakit bin üç yüz yirmi bir (m. 1903) eder.

O tarihte o kürdî, ‘Bâşid’ nâmındaki meşhur dağın başında bir taş üstünde akşam namazını kıldıktan sonra yalnız olarak otururken, o dağın esedi ve aslanı hükmünde olan bir canavar kurt yanına geldi. Bir arkadaş gibi ona ilişmedi.

Eğer كُرْد۪ي ’deki( ي ) şeddeli olsa, bin üç yüz otuz bir (m. 1916) eder ki, o tarihte Ermenî ve Rus komitesinin canavarlarının her tarafta o Kürdî’yi sardıkları ve katline çalıştıkları ve fakat muvaffak olamadıkları tarihe tam tamına tevâfuk eder.

İşte bin üç yüz otuz bir tarihine ve o dehşetli harb-i umûmînin şiddetli zamanına ve Saîd-i Kürdî’nin en musibetli ve en korkulu zamanına Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anhın bu altı satırda altı def‘a لَاتَخْشَ، لَاتَخْشَ diye mükerreren o tarihe işaret etmesi, elbette hiçbir cihetle tesâdüf olmaz.

Ve ilm-i esrâr ve cifirde allâme-i ümmet olan Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh, sırlı ve kerâmetli olan meşhur Kasîde-i Celcelûtiye’sinde istikbâle bakan altı satırda, altı def‘a mükerreren aynı tarihi ve aynı korkulu vaktini لَاتَخْشَ kelimesinde cifir hesabıyla ve ma‘nâsıyla göstermesi, şeksiz şübhesiz bir kerâmet-i gaybiyesidir.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’dan ders almış, ümmete ders vermiştir.

Evet, لَاتَخْشَ cifir ve ebced hesabıyla bin üç yüz otuz bir eder. Çünki لَاتَخْشَ ’deki ( خ ) altı yüz, ( ت ) dört yüz,( ش ) üç yüz, ( لا ) otuz bir eder. Mecmûu bin üç yüz otuz bir eder.

وَلَاتَخْشَ مِنْ سَيْفٍ وَلَاطَعْنِ خَنْجَرٍ fıkrasındaki مِنْ سَيْفٍ وَلَاطَعْنِ خَنْجَرٍ cümlesi, سَيْفٍ âhirindeki tenvîn nûn sayılmak şartıyla, bin üç yüz dokuz (m. 1891) eder.

İşte o tarihte ise, لَاتَخْشَ hitâbına mazhar olan Risâle-i Nûr müellifinin âdet-i mahalliye ve silâh-ı millî olan seyf ve hançerin hücumuna hedef olduğu; ve seyf ve hançeri beraberinde taşımaya mecbûr olduğu; ve kıskançlık sebebiyle Siirt’de âlimlerin ve talebelerin büyük bir münâzaalarına ve kavgalarına ma‘rûz bulunduğu hengâma tam tamına tevâfuk eder.

Bu tevâfuk ise, sâir fıkraların ittifâkıyla kuvvetleniyor. Îmâdan işarete, belki delâlet derecesine çıkıyor. وَلَاتَخْشَ مِنْ رُمْحٍ وَلَاشَرٍّ اَسْهَمَتْ fıkrasındaki وَلَاشَرٍّ اَسْهَمَتْ cümlesinde şeddeli ( ر ) iki ( ر ) ve üstündeki tenvîn nûn sayılmak şartıyla, bin iki yüz doksan üç (m. 1877) eder.

İşte bu tarih, Rus’un âlem-i İslâm’ın felâketine sebeb olan doksan üç dehşetli harbinin zamanına ve Risâle-i Nûr müellifinin târîh-i velâdetine tam tamına tevâfuku, şübhesiz kasdî bir işâret-i gaybiyedir.

Eğer şeddeli ( ر ) bir sayılsa ve tenvîn sayılmasa, o vakit رُمْحٍ وَلَاشَرٍّ اَسْهَمَت fıkrası bin iki yüz doksan bir (m. 1875) eder.

Yalnız iki fark ile aynı tarihi gösterir. Bu fıkranın cifrî işaretine ma‘nâsı kuvvet verdiği gibi, sûret-i ma‘na dahi letâfetlendiriyor.

Çünki رُمْحٌ mızrak, سَهْمٌ okdur. Mızrak ve oku harbde isti‘mâl eden, Arab ile eski zaman bedevî adamlarıdır.

Doksan üç (m. 1877) harbi ise, asr-ı bedeviyete yakın olmakla beraber, mıntıka-i hârre ehli olan mızraklı ve oklu Arablar, o dehşetli harbde memâlik-i bâridede kışta çarpıştıkları halde, Devlet-i İslâmiyenin mağlûbiyetiyle neticelenmesi ve o harbde Arab’ın acınacak vaz‘iyetlerini seyyid-i Arab olan Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh görmüş gibi ifade ediyor.

Evet, Üstâd-ı Kudsîsi ona göstermiş, o da görmüş.

Kahramanlık damarına dokunmuş, şiddetle “Korkma!” diye teşcî‘ etmiş.

Kerâmet-i Aleviyenin neticesi[]

Madem Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh

اَنَا مَد۪ينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا

hadîsine mazhardır.

Hem şâh-ı velâyet ünvanını alarak hârika kerâmetleri göstermiştir.

Hem âhirzamanda gelen hâdiselere karşı Kur’ân ve Âl-i Beyt cihetinde herkesten ziyâde alâkadârdır. Hem madem esrârlı Kasîde-i Ercûze’sinde ve meşhur Kasîde-i Celcelûtiye’sinde vâkıât-ı istikbâliyeden haber veriyor. Ve “Esrâr-ı gaybiyeyi benden sorunuz” diye iddiâ ederek, kısmen da‘vâsını ihbârât-ı sâdıka-i gaybiye ile isbat etmiştir.

Hem madem o iki kasîdesinde ta‘kîb ettiği en mühim esas ve en büyük ders İsm-i A‘zam'dır. Ve İsm-i A‘zam ile meşgul olanlarla konuşur, teselli ve teşcî‘ eder.

Hem madem o kasîdeler istikbâle baktıkları vakit çok emâreler ve işaretler ile hem ma‘nâlarıyla, hem cifir hesabıyla şu zamanımıza ve şu zamandaki hâdisât-ı acîbeye parmak basıyor.

Ve aynı hâdiseyi mükerreren işaretle gösteriyor.

Hem madem Risâle-i Nûr bu zamanda îmân ve Kur’ân hizmetinde Hazret-i Alî radıyallâhü anhın nazarına çarpan en ehemmiyetli bir hâdisedir.

Ve Hazret-i Alî radıyallâhü anhın te’sîsinde hârika ilmiyle ve fevkalâde şecâatiyle cihanpesendâne hizmet ettiği ve üstünde titrediği hakāik-i îmâniye ve Kur’âniyeyi hârika bir tarzda kat‘î burhânlarla isbat eden Risâle-i Nûr, o kudsî hakîkatleri güneş gibi göstermiştir.

Hem madem Hazret-i Alî radıyallâhü anhın kudsî Üstâdından aldığı ve bu ümmete verdiği en mühim ders ve bu iki kasîde-i gaybiyesinin mevzuu ve esası ve ruhu olan Sekîne’yi ve İsm-i A‘zam'ı, bu zamanda herkesten ziyâde kendine vird eden; ve on üç seneden beri İsm-i A‘zamla beraber bin bir esmâ-yı İlâhiye içinde bulunan Cevşenü’l-Kebîr ile ve o esmâ ile ulûm-u Kur’âniyenin hazinesini açan yüz yirmi risâleyi, o esmânın feyziyle Kur’ân’a tefsîr yapan; ve yirmi dört saatte yüz yetmiş def‘a Sekîne ve İsm-i A‘zam denilen esmâ-yı sitte-i meşhûreyi bin üç yüz mükerrer âyâtla okuyan; ve Âl-i Beyt’in ma‘nevî ve gayet mühim bir mîrâsı ve bir ma‘den-i feyzi olan Cevşenü’l-Kebîr’i kendine üstâd eden; ve bidâyette her günde bir def‘a, bazen iki-üç def‘a tamamını okuyan ve talebelerine tavsiye eden adam, Risâle-i Nûr müellifidir.

Hem madem iki kasîde, sarâhate yakın altı yerinde ondan haber veriyor.

Hatta yalnız فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ makamında dahi altı satırda, altı def‘a لَاتَخْشَ ile bu zamanın en müdhiş hâdisesi olan birinci harb-i umûmîyi gösterip, o harbde ilimce ve şerîatça ve şahısça korkulara düşen bir şâkirdini teşcî‘ eden bu altı satır, bilâ-istisnâ on üç cümlesiyle on üç def‘a aynı şâkirdinin başına parmak basıyor.

Ve on üç seneden beri İsm-i A‘zam'a devam eden o şâkirdin târîh-i hayatının on üç vâkıât-ı mühimmesine on üç sûrette işaret ediyor. Ve umum işaretler birbirine kuvvet verip ittifâk ettikleri adam, Risâle-i Nûr müellifidir.

Elbette bu mezkûr dokuz hakîkat, gayet kat‘î bir sûrette netice verir ki, Hazret-i Alî radıyallâhü anh Ercûze ve Celcelûtiye’sinde Risâle-i Nûr’u alkışlıyor, haber veriyor ve müellifi ile konuşuyor, teselli ediyor. اَلْعِلْمُ عِنْدَ اللّٰهِ  وَاللّٰهُ اَعْلَمُ بِالصَّوَابِ (Hâşiye^[8]

İkinci Nükte (Rızk ubudiyet ikilemi üzerinedir)[]

Şablon:Kulluk bakınız

Rızkın onda dokuzu cesaret ve ticarettedir

D. Şablon:Rızık bakınız
Rızık
Rızk
Rızk-ı helal
Rızk-ı haram
Rezzak
Er rezzaku zül-kuvvet-ül metin Balıklar, günahkarlar ve zalimler yüzünden rızkımız azalıyor, diye şekva ederler hadis.

Rızkının_dünyada_seni_kovalamasını_istiyorsan_;_uygula_!!!-2 — Rızkının dünyada seni kovalamasını istiyorsan ; uygula !!!-2

Rızkının_Dünyada_Seni_Kovalamasını_İstiyorsan-_Uygula!_-_Mehmet_Yıldız-2 — Rızkının Dünyada Seni Kovalamasını İstiyorsan- Uygula! - Mehmet Yıldız-2

Bol_Rızık_ve_Borçların_Ödenmesi_İçin_Kesinlikle_Denenmiş_Mühim_Bir_Duâ-2 — Bol Rızık ve Borçların Ödenmesi İçin Kesinlikle Denenmiş Mühim Bir Duâ-2

Beraat gecesi yol mu af isteyen affedeyüm yok mu tçrısık şstwyen rızık vereyim

Rızık_ve_Bereket_Getiren_Fakirliği_Gideren_"HİZBUL_LATİF"_Sabah_Duası_-_Çok_Güçlü_Bir_Dua — Rızık ve Bereket Getiren Fakirliği Gideren "HİZBUL LATİF" Sabah Duası - Çok Güçlü Bir Dua

Rızkın onda dokuzu ticaret ve cesarettedir hattı

Rızkın onda dokuzu ticaret ve cesarettedir

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْاِنْسَ اِلَّا لِيَعْبُدُونِ ۞

مَٓا اُرٖيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَٓا اُرٖيدُ اَنْ يُطْعِمُونِ ۞

اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتٖينُ

Şu âyet-i kerîmenin zahir manası çok tefsirlerin beyanına göre yüksek ifade-i i’caz-ı Kur’anîyi göstermediğinden, çok zaman zihnime ilişiyordu. Kur’an’ın feyzinden gelen gayet güzel ve yüksek manalarından üç vechini icmalen beyan edeceğiz.

Birincisi: Cenab-ı Hak, Resulüne ait olabilecek bazı halleri, Resulünü tekrim ve teşrif noktasında bazen kendine isnad eder.

İşte burada da: “Resulüm size vazife-i risalet ve tebliğ-i ubudiyet hizmetine mukabil sizden bir ecir ve ücret ve mükâfat, bir it’am istemez.” manasında “Ben sizi ibadet için halk etmişim, bana rızık vermek ve it’am etmek için değil.” mealindeki âyet, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma ait it’am ve irzakı murad etmek gerektir. Yoksa gayet bedihî bir malûmu i’lam kabîlinden olur, i’caz-ı Kur’an’ın belâgatına uygun gelmez.

İkinci Vecih: İnsan rızka çok müptela olduğu için rızka çalışmak bahanesi, ubudiyete mani tevehhüm edip, kendine bir özür bulmamak için âyet-i kerîme diyor ki: “Siz ubudiyet için halk olunmuşsunuz. Netice-i hilkatiniz ubudiyettir. Rızka çalışmak, emr-i İlahî noktasında bir nevi ubudiyettir. Benim mahlukatım ve rızıklarını deruhte ettiğim nefisleriniz ve iyaliniz ve hayvanatınızın rızkını tedarik etmek, âdeta bana ait rızık ve it’amı ihzar etmek için yaratılmamışsınız. Çünkü Rezzak benim. Sizin müteallikatınız olan ibadımın rızkını ben veriyorum. Siz bunu bahane edip ubudiyeti terk etmeyiniz!”

Eğer bu mana olmazsa Cenab-ı Hakk’a rızık vermek ve it’am etmek muhaliyeti bedihî ve malûm olduğundan, i’lam-ı malûm kabîlinden olur. İlm-i belâgatta bir kaide-i mukarreredir ki: Bir kelâmın manası malûm ve bedihî ise o mana murad değil, onun bir lâzımı, bir tabii muraddır. Mesela sen, birisine desen: “Sen hâfızsın.” O, malûmunu i’lam kabîlinden olur. Demek, maksud manası budur ki: “Ben senin hâfız olduğunu biliyorum.” Bildiğimi bilmediği için ona bildiriyorum.

İşte bu kaideye binaen, âyet Cenab-ı Hakk’a rızık vermeyi ve it’am etmeyi nefyetmekten kinaye olan mana şudur: “Bana ait olup ve rızıklarını taahhüd ettiğim mahlukatıma rızık yetiştirmek için halk olunmamışsınız. Belki asıl vazifeniz ubudiyettir. Evamirime göre rızka çabalamak da bir nevi ibadettir.”

Üçüncü Vecih: Sure-i İhlas’ta nasıl ki لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ zahir manası malûm ve bedihî olduğundan o mananın bir lâzımı muraddır. Yani “Valide ve veledi bulunanlar, ilah olamazlar.” manasında ve Hazret-i İsa (as) ve Üzeyr (as) ve melaike ve nücumların ve gayr-ı hak mabudların uluhiyetlerini nefyetmek kasdıyla, ezelî ve ebedî manasında Cenab-ı Hakk’ın لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ gayet bedihî ve malûm hükmettiği gibi aynen onun gibi bu misalimizde de “Rızık ve it’am kabiliyeti olan eşya, ilah ve mabud olamazlar.” manasında, Mabud’unuz olan Rezzak-ı Zülcelal sizden kendine rızık istemez ve siz onu it’am için yaratılmamışsınız mealindeki âyet; rızka muhtaç ve it’am edilen mevcudat, mabudiyete lâyık değiller, demektir.

Said Nursî

Ev hum kailun (Kaylule hakkındadır)[]

D
Uyku
Gaylule
Gaylûle
Kaylule
Kaylûle
Feylule
Feylûle

Gaylule uykusu
İt uykusu
Kaylule uykusu
Kaylûle uykusu
Peygamber uykusu
Siesta uykusu
Feylule uykusu

Gaylule
İt uykusu
Bereket

Kaylule
Kaylule uykusu
Peygamber uykusu
Siesta uykusu
YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A

Feylule
Feylule uykusu

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اَوْ هُمْ قَٓائِلُونَ

Re’fet اَوْ هُمْ قَٓائِلُونَ âyet-i celilesindeki قَٓائِلُونَ kelimesinin manasını merak edip sorması münasebetiyle ve hapiste sabah namazından sonra sairler gibi yatmasından gelen rehavet dolayısıyla, elmas gibi kalemini atalete uğratmamak için yazılmıştır.

Uyku üç nevidir:[]

Birincisi: Gayluledir ki fecirden sonra tâ vakt-i kerahet bitinceye kadardır.[]

Bu uyku, rızkın noksaniyetine ve bereketsizliğine hadîsçe sebebiyet verdiği için hilaf-ı sünnettir. Çünkü rızık için sa’y etmenin mukaddimatını ihzar etmenin en münasip zamanı, serinlik vaktidir. Bu vakit geçtikten sonra bir rehavet ârız olur. O günkü sa’ye ve dolayısıyla da rızka zarar verdiği gibi bereketsizliğe de sebebiyet verdiği, çok tecrübelerle sabit olmuştur.

İkincisi: Feyluledir ki ikindi namazından sonra mağribe kadardır.[]

Bu uyku ömrün noksaniyetine, yani uykudan gelen sersemlik cihetiyle o günkü ömrü nevm-âlûd, yarı uyku, kısacık bir şekil aldığından maddî bir noksaniyet gösterdiği gibi; manevî cihetiyle de o gün hayatının maddî ve manevî neticesi ekseriya ikindiden sonra tezahür ettiğinden, o vakti uyku ile geçirmek, o neticeyi görmemek hükmüne geçtiğinden, güya o günü yaşamamış gibi oluyor.

Üçüncüsü: Kayluledir ki bu uyku sünnet-i seniyedir. Duha vaktinden öğleden biraz sonraya kadardır.[]

Bu uyku, gece kıyamına sebebiyet verdiği için sünnet olmakla beraber, Ceziretü’l-Arap’ta vaktü’z-zuhr denilen şiddet-i hararet zamanında bir tatil-i eşgal, âdet-i kavmiye ve muhitiye olduğundan o sünnet-i seniyeyi daha ziyade kuvvetlendirmiştir. Bu uyku hem ömrü hem rızkı tezyide medardır. Çünkü yarım saat kaylule, iki saat gece uykusuna muadil gelir. Demek, ömrüne her gün bir buçuk saat ilâve ediyor. Rızık için çalışmak müddetine, yine bir buçuk saati ölümün kardeşi olan uykunun elinden kurtarıp yaşatıyor ve çalışmak zamanına ilâve ediyor.

Said Nursî

“Bu da güzeldir.” (salat -selam latif nüktesi)[]

terk-i salat
قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: إِنَّ بَيْنَ الرَّجُلِ وَبَيْنَ الشِّرْكِ وَالْكُفْرِ تَرْكَ الصَّلَاةِ Rasûlüllah sallallahü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
"Kişi ile şirk ve küfür arasında terk-i salat (namazı terk etmek) vardır." (1)

D
Salat.
Salât
صلاة
صلاة الجنازة
صلاة الحاجة
Elmalı tefsirinde salat kavramı
Ahzab suresi
SALATÜ SELAM.

صلوات
SALAVÂT
Salavât.
Salâvat
Salâvât
Salavat/Tarihsel kullanımı

Salâvat-ı şerife
Salavat getirmenin faydaları
SALÂT VE SELÂM'I KISALTARAK YAZMAK.

Delail-in Nur (Hizb-ül Hakaik)
Delâil-i Hayrat
Risale:Delail-in Nur (Hizb-ül Hakaik)
Sekine

Salât-ı Tefriciye
Salat-ı ümmiye
Salli - Barik
Salat-ı İbrahimiye [ ‫ https://on.soundcloud.com/ZXve5 SCloud]
Salat-ı munciye
Salat-ı latife

Salât-ü selâm
SALATÜ SELAM

SALÂTİN, VEZİRLER VE ŞEHİR ÂYÂNININ CÂMİLERİ
https://twitter.com/mustafaislamogl/status/1445664725358940161?t=XNQCjYGB1rmOHdtHGmA5rw&s=19

D
Selam
SELÂM
Selamünaleyküm
Selamunaleyküm kör kadı!

Greetings
Selamlama
Selamlaşma

Günaydın
Günaydın memur bey Sezen Aksu'nun mapushane şarkısı

اَلْفُ اَلْفِ صَلَاةٍ وَ اَلْفُ اَلْفِ سَلَامٍ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ

cümlesi, namaz tesbihatında okunurken inkişaf eden latîf bir nükteyi uzaktan uzağa gördüm. Tamamını tutamadım fakat işaret nevinden bir iki cümlesini söyleyeceğim.

Gördüm ki gece âlemi, dünyanın yeni açılmış bir menzili gibidir. Yatsı namazında o âleme girdim. Hayalin fevkalâde inbisatından ve mahiyet-i insaniyenin bütün dünya ile alâkadarlığından, koca dünyayı o gecede bir menzil gibi gördüm. Zîhayatlar ve insanlar o derece küçüldüler, görünmeyecek derecede küçüldüler. Yalnız o menzili şenlendiren ve ünsiyetlendiren ve nurlandıran tek şahsiyet-i maneviye-i Muhammediyeyi (asm) hayalen müşahede ettim.

Bir adam yeni bir menzile girdiği zaman, menzildeki zatlara selâm ettiği gibi “Binler selâm (Hâşiye^[9]) sana yâ Resulallah!” demeye bir arzuyu içimde coşar buldum. Güya bütün ins ve cinnin adedince selâm ediyorum, yani sana tecdid-i biat, memuriyetini kabul ve getirdiğin kanunlarına itaat ve evamirine teslim ve taarruzumuzdan selâmet bulacağını selâm ile ifade edip; benim dünyamın eczaları, zîşuur mahlukları olan umum cin ve insi konuşturup, her birerlerinin namına bir selâmı, mezkûr manalarla takdim ettim.

Hem o getirdiği nur ve hediye ile benim bu dünyamı tenvir ettiği gibi herkesin bu dünyadaki dünyalarını tenvir ediyor, nimetlendiriyor diye o hediyesine şâkirane bir mukabele nevinden “Binler salavat sana insin!” dedim. Yani senin bu iyiliğine karşı biz mukabele edemiyoruz, belki Hâlık’ımızın hazine-i rahmetinden gelen ve semavat ehlinin adedince rahmetler sana gelmesini niyaz ile şükranımızı izhar ediyoruz, manasını hayalen hissettim.

O Zat-ı Ahmediye (asm) ubudiyeti cihetiyle –halktan Hakk’a teveccühü hasebiyle– rahmet manasındaki salâtı ister. Risaleti cihetiyle –Hak’tan halka elçiliği haysiyetiyle– selâm ister. Nasıl ki cin ve ins adedince selâma lâyık ve cin ve ins adedince umumî tecdid-i biatı takdim ediyoruz. Öyle de semavat ehli adedince, hazine-i rahmetten her birinin namına bir salâta lâyıktır.

Çünkü getirdiği nur ile her bir şeyin kemali görünür ve her bir mevcudun kıymeti tezahür eder ve her bir mahlukun vazife-i Rabbaniyesi müşahede olunur ve her bir masnûdaki makasıd-ı İlahiye tecelli eder. Onun için her bir şey, lisan-ı hal ile olduğu gibi lisan-ı kāli de olsaydı ‌اَلصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰه‌ diyecekleri kat’î olduğundan biz umum onların namına ‌اَلْفُ اَلْفِ صَلَاةٍ وَ اَلْفُ اَلْفِ سَلَامٍ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ بِعَدَدِ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ بِعَدَدِ الْمَلَكِ وَ النُّجُومِ‌ manen deriz.

فَيَكْفٖيكَ اَنَّ اللّٰهَ صَلّٰى بِنَفْسِهٖ وَ اَمْلَاكَهُ صَلَّتْ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَتْ

Said Nursî

Vahdetü'l Vücuda dair[]

Şablon:Vahdet bakınız Aziz kardeşim!

Vahdetü’l-vücuda dair bir parça izahat istiyorsunuz. Bu meseleye dair Otuz Birinci Mektup’un bir Lem’a’sında, Hazret-i Muhyiddin’in bu meseledeki fikrine karşı gayet kuvvetli ve izahlı bir cevap vardır. Şimdilik bu kadar deriz ki:

Bu mesele-i vahdetü’l-vücudu şimdiki insanlara telkin etmek, ciddi zarar verir. Nasıl ki teşbihat ve temsiller, havassın elinden avamın eline ve ilmin elinden cehlin eline girse hakikat telakki edilir. (Hâşiye^[10]) Öyle de vahdetü’l-vücud meselesi gibi hakaik-i ulviye, ehl-i gaflet ve esbab içine dalan avamlara girse tabiat telakki edilir ve üç mühim zarar verir:

Birincisi: Vahdetü’l-vücudun meşrebi, Cenab-ı Hak hesabına kâinatı âdeta inkâr etmek iken, avama girdikçe; gafil avamlara, hususan maddiyyun fikirleriyle âlûde olan fikirlere girdikçe, kâinat ve maddiyat hesabına uluhiyeti inkâr yoluna gider.

İkincisi: Vahdetü’l-vücud meşrebi, mâsiva-yı İlahînin rububiyetini o derece şiddetle reddeder ki mâsivayı inkâr ve ikiliği ref’ediyor. Değil nüfus-u emmarenin belki her bir şeyin müstakil vücudunu görmemek iken, bu zamanda fikr-i tabiatın istilasıyla ve gurur ve enaniyetin nefs-i emmareyi şişirmesiyle ve âhireti ve Hâlık’ı bir derece unutmak cihetiyle bazı nüfus-u emmare küçük birer firavun, âdeta nefsini mabud ittihaz etmek istidadında bulunan insanlara vahdetü’l-vücudu telkin etmek, nefs-i emmareyi “el-iyazü billah” öyle şımartır ki ele avuca sığmaz.

Üçüncüsü: Tagayyür, tebeddül, tecezzi, tahayyüzden mukaddes, münezzeh, müberra, muallâ olan Zat-ı Zülcelal’in vücub-u vücuduna ve takaddüs ve tenezzühüne muvafık düşmeyen tasavvurata sebebiyet verir ve telkinat-ı bâtılaya medar olur. Evet vahdetü’l-vücuddan bahseden; fikren serâdan süreyyaya çıkarak, kâinatı arkasında bırakıp nazarını arş-ı a’lâya diken, istiğrakî bir surette kâinatı ma’dum sayıp her şeyi doğrudan doğruya kuvvet-i iman ile Vâhid-i Ehad’den görebilir. Yoksa kâinatın arkasında durup kâinata bakan ve önünde esbabı gören ve ferşten nazar eden, elbette esbab içinde boğulup, tabiat bataklığına düşmek ihtimali var.

Fikren arşa çıkan, Celaleddin-i Rumî gibi diyebilir:

“Kulağını aç! Herkesten işittiğin sözleri, fıtrî fonoğraflar gibi Cenab-ı Hak’tan işitebilirsin.” Yoksa Celaleddin gibi bu derece yükseğe çıkamayan ve ferşten arşa kadar mevcudatı âyine şeklinde görmeyen adama “Kulak ver, herkesten kelâmullahı işitirsin.” desen manen arştan ferşe sukut eder gibi hilaf-ı hakikat tasavvurat-ı bâtılaya giriftar olur.

قُلِ اللّٰهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فٖى خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ ۞ مَا لِلتُّرَابِ وَ لِرَبِّ الْاَرْبَابِ

سُبْحَانَ مَنْ تَقَدَّسَ عَنِ الْاَشْبَاهِ ذَاتُهُ وَتَنَزَّهَتْ عَنْ مُشَابَهَةِ الْاَمْثَالِ صِفَاتُهُ وَشَهِدَ عَلٰى رُبُوبِيَّتِهٖ اٰيَاتُهُ جَلَّ جَلَالُهُ وَلَا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ

Said Nursî

Bir Suale Cevap[]

Mustafa Sabri ile Musa Bekuf’un efkârlarını muvazene etmek için vaktim müsait değildir. Yalnız bu kadar derim ki: “Birisi ifrat etmiş, diğeri tefrit ediyor.”

Mustafa Sabri gerçi müdafaatında Musa Bekuf’e nisbeten haklıdır fakat Muhyiddin gibi ulûm-u İslâmiyenin bir mu’cizesi bulunan bir zatı tezyifte haksızdır.

Evet Muhyiddin, kendisi hâdî ve makbuldür. Fakat her kitabında mühdî ve mürşid olamıyor. Hakaikte çok zaman mizansız gittiğinden, kavaid-i Ehl-i Sünnet’e muhalefet ediyor. Ve bazı kelâmları, zahiri dalalet ifade ediyor fakat kendisi dalaletten müberradır. Bazen kelâm küfür görünür fakat sahibi kâfir olamaz.

Mustafa Sabri bu noktaları nazara almamış. Kavaid-i Ehl-i Sünnet’e taassup cihetiyle bazı noktalarda tefrit etmiş.

Musa Bekuf ise ziyade teceddüde taraftar ve asrîliğe mümaşatkâr efkârıyla çok yanlış gidiyor. Bazı hakaik-i İslâmiyeyi yanlış teviller ile tahrif ediyor.

Ebu’l-Alâ-i Maarrî gibi merdud bir adamı, muhakkikînlerin fevkinde tuttuğundan ve kendi efkârına uygun gelen Muhyiddin’in Ehl-i Sünnet’e muhalefet eden meselelerine ziyade taraftarlığından, ziyade ifrat ediyor. قَالَ مُحْيِى الدّٖينِ : تَحْرُمُ مُطَالَعَةُ كُتُبِنَا عَلٰى مَنْ لَيْسَ مِنَّا yani “Bizden olmayan ve makamımızı bilmeyen, kitaplarımızı okumasın, zarar görür.” Evet, bu zamanda Muhyiddin’in kitapları, hususan vahdetü’l-vücuda dair meselelerini okumak, zararlıdır.

Said Nursî

Bir İbret Levhası: (Bayram gecesi -gaflete karşı bayramda zikrullah)[]

İ'di saidinizi tebrik ederim Marché des mountons á Seraskierat Constantinople Kurban bayramında Beyazıt sarayı Kurban Bayramı tebrikatı.

Bayram_-_mehmet_akif_ersoy-_safahat_-_yusuf_ziya_özkan — Bayram - mehmet akif ersoy- safahat - yusuf ziya özkan

bayram - mehmet akif ersoy- safahat - yusuf ziya özkan

It’s_the_end_of_Ramadan_2023!_Eid_Mubarak_-_May_you_have_a_wonderful_Eid!_Alhamdulillah-2 — It’s the end of Ramadan 2023! Eid Mubarak - May you have a wonderful Eid! Alhamdulillah-2

Yeni Zelandalı yeni mühtedi şu kızın bayram sevincine bakınca kendi keyifsiz bayramlarımdan utandım.

D
Bayram -
Bairam
Bayram/VP -
Bayram/WP Bayram yazıları .
İ'd .İyd . عيد
بایرام Farsça WP-
Bayram (Turkey)

Kâşgarlı Mahmud’un tesbitine göre kelimenin aslı Farsça beẕrem / beẕrâm (بذرام/بذرم) olup “sevinç ve eğlence günü” demektir ve beyrem / bayram telaffuzu Oğuzlar’a aittir (Dîvânü lugāti’t-Türk Tercümesi, I, 263, 484; III, 176).
Steingass’ın sözlüğüne beẕrâm imlâsıyla aldığı ve “çok neşeli yer” şeklinde açıkladığı (Dictionary, s. 166),
Doerfer’in ise Farsça’ya Eski Türkçe’den geçtiğini söylediği (TMEN, II, 384-385) kelimenin etimolojisi yapılamamış, hangi dilden geldiği ve tam anlamı bulunamamıştır.
Ancak Farsça’da her zaman görülebilen ẕ/z (ز/ذ) değişimi (bk. Steingass, s. 556) göz önünde tutulduğunda kelimenin aslının Farsça olması ve beẕ(m)râm şeklinde tahlil edilmesi muhtemel görünmektedir.
Bu takdirde beẕrâmın, beẕm (بذم) “yiyip içme, konuşup eğlenme meclisi” kelimesinin m sesi düşmüş şekli olan bez (بز; Şükûn, I, 323) ile “hoş ve sevinçli” anlamını taşıyan râm (را م; Steingass, s. 564; Şükûn, II, 987) kelimesinin birleştirilmesi sonucu elde edilmiş, “neşeyle konuşup eğlenme, yiyip içme meclisi” anlamında bir birleşik isim olduğu kabul edilebilir.
Arapçada bayram yerine Iyd ve Hac kavram olup kökeni ve İbranicesinde Bayram olması
Bayram kelimesinin Arapça’sı, sözlüklerde “âdet halini alan sevinç ve keder; bir araya toplanma günü” anlamlarıyla karşılanan îddir.
(el-ʿıyd/العيد). Bu kelimenin aslının ise ʿıvd (عود) olduğu ve “tekrar dönmek” anlamını taşıdığı bilinmekte ve bu durum İbnü’l-A‘râbî ve Zebîdî gibi lugatçılar tarafından, “çünkü o her yıl yeni bir sevinçle döner” şeklinde yorumlanarak mevsimlerin dönmesine bağlanmaktadır (geniş bilgi için bk. Lane, V, 2190).
Araplar’ın en büyük bayramı hacdır. Arapça’da “ziyaret etmek” şeklinde de açıklanan hac (الحجّ “geri dönme, tekrar gitme”) kelimesi İbrânîce’de “bayram” anlamında kullanılmakta olup (hag), hvg (bir şeyin etrafında dönmek, dolanmak) kökünden gelmektedir (Cohn, s. 209, 213).
Öte yandan hac ibadetinin en önemli rükünlerinden biri tavaftır (Kâbe’nin etrafında dönmek). Bu rüknün diğer adı ise dvr (دار/دور “devretmek, dönmek”) kökünden türeyen devârdır (الدوار) ve bu kelimenin de anlamı “bir şeyin etrafında dönme, dolanma”dır.
Böylece tarihin ilk çağlarından beri Arabistan yarımadasının en önemli kült merkezi olan Kâbe’nin etrafında dönme ibadetine, hepsinin de kelime anlamı “dönme” olan hac, îd, tavaf ve devâr adlarının verildiği görülmektedir.
Bunlardan zamanla “îd”in Arapça, Süryânîce ve İbrânîce’de, haccın ise yalnız İbrânîce’de “bayram” anlamını kazandığı anlaşılmaktadır (Sür. ʿıdā, “bayram, tatil” [EI2, III, 1007]; İbr. Môʿadê Yahweh “Yahve’nin bayramları” [NBD, s. 420]; Ar. muâyede “bayramlaşma”). Îd kelimesi Kur’ân-ı Kerîm’de bir defa zikredilir (el-Mâide 5/114), hadîs-i şeriflerde ise çok geçmektedir.
Nişanyan izahı:
Tarihçe (tespit edilen en eski Türkçe kaynak ve diğer örnekler)
*badram Divan-i Lugat-it Türk (1070)
*beyrem Divan-i Lugat-it Türk (1070)
*bayram Mukaddimetü'l-Edeb (1300 yılından önce) : bayramḳa ḥāzır boldılar

Also many Albanian Muslims, Gorani people, Pomaks and Bosniaks, as well as Muslims from the Northern Caucasus, Azerbaijan, Crimea and other Turkic peoples refer only to Eid ul-Fitr as "Bayram", most likely because of the enduring Ottoman Turkish influence in these parts of South-Eastern Europe.

Bediuzzaman bir #arefe günü bir ahbabına "yarın S'aidin başını kesecekler" demiş. Ahbabı, "Aman Üstadım, Allah korusun!" deyince, Üstad; yarın Bayram, #Said in başındaki #sin kesilince '#iyd' (#bayram) olur" demiş.

Bayram günleri

Bayram mesajları
Bayram tebrikleri

Bayram tekbirleri
Teşrik tekbirleri

Bayram namazı
Evde bayram namazı
Salat-ul i'd
Salat-ul Iyd
Eid preyer

Ramazan bayramı
Iyd-ul Fıtır
عيد الفطر

Kurban bayramı
Iyd-ul Ezbaha -
Eid al-Adha
العيد الاضحى
İlk kurban
Habil ve Kabil'in kurbanları
Hz İsmail
Dinlerde kurban

Arefe
Arafe

Bayram - Şablon:Bayram üzerinden düzenlemeler eklenmeli.
Bayram - Mehmet Akif Ersoy - Safahat 2. sütun sadeleştirme devam ediyor. Aslına uymalı ve kafiye devam etmeli. 3 lü AL ve 4 lü SBL için sütunlar ekli değil. Eklenmeli
Bayram/1 Mısralar ayırılmalı
Bayram/2 Uyumlu sadeleştirme devam ediyor. Kafiyeye dikkat edilmemiş. Dikkat edilmeli.
Bayram/3
Bayram/4
Bayram/VİDEO Görsel ve işitsel sunu çalışmaları youtube ve buraya eklenmeli Bayram/Osmanlıca Taramaları aktar. ilk sayfadan Bayram/ Açıklama
Bayram/İngilizce Tercüme edildi. Tablolaştırılacak. Bayram/Azerice Bayram/Arapça Bayram/Kazakça Bayram/ Farsça Bayram/ Fransızca Bayram/ Almanca Bayram/Azerice

Bayramda niçin ağladım? Bu makale üzerine Milli Şair Mehmet Akif Ersoy Umar mıydın? şiirini yazar.

Bayram/Edirnekapı şehitliğinde

Bayram/Can Yücel Bayramlar bayram ola Abdurrahim Karakoç Mevla affede; bayram. o bayram olur! - Alvarlı Efe

Bayram şiirleri

Hacı Bayram-ı Veli

Ulusal Bayram Cumhuriyet Bayramı

Resmî Bayram Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı 19 Mayıs Atatürk'ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı

Dini Bayram Ramazan Bayramı Kurban Bayramı

Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun Ulusal Ve Resmi Bayramlarda Yapılacak Törenler Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 2010 Ulusal ve Resmi Bayramlarda Yapılacak Törenler Yönetmeliği 1981 ULUSAL VE RESMİ BAYRAMLAR İLE MAHALLİ KURTULUŞ GÜNLERİ, ATATÜRK GÜNLERİ VE TARİHİ GÜNLERDE YAPILACAK TÖREN VE KUTLAMALAR YÖNETMELİĞİ 2012 Milli Eğitim Bakanlığı Bayrak Törenleri Yönergesi

Şablon:Arefe

The_answers_to_the_most_common_questions_about_Ramadan!-2 — The answers to the most common questions about Ramadan!-2

The answers to the most common questions about Ramadan!-2

Bayram_şiiri_-_mehmet_akif_ersoy-_safahat_-_yusuf_ziya_özkan — Bayram şiiri - mehmet akif ersoy- safahat - yusuf ziya özkan

bayram - mehmet akif ersoy- safahat - yusuf ziya özkan

Bayramlar_Bayram_Ola_♪♪♪_Yorum_Bedirhan_Gökçe(Şair_Abdürrahim_Karakoç) — Bayramlar Bayram Ola ♪♪♪ Yorum Bedirhan Gökçe(Şair Abdürrahim Karakoç)

Bayram 1 — Mehmet Akif Ersoy'un Bayram şiiri

Bayram 2 — Mehmet Akif Ersoy'un Bayram şiiri

Bayram 3 — Mehmet Akif Ersoy'un Bayram şiiri

Bayram 4 — Mehmet Akif Ersoy'un Bayram şiiri

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Nev-i beşerin ağlanacak gülmelerine, endişe-i istikbal ve âkıbet-bînlik adesesiyle, gayet şaşaalı bir gece bayramında, hapishane penceresinden bakarken, nazar-ı hayalime inkişaf eden bir vaziyeti beyan ediyorum.

Sinemada, eski zamanda mezaristanda yatanların vaziyet-i hayatiyeleri göründüğü gibi yakın bir istikbalde mezaristan ehli olanların, müteharrik cenazelerini görmüş gibi oldum. O gülenlere ağladım. Birden bir tevahhuş, bir acımak hissi geldi. Aklıma döndüm, hakikatten sordum: “Bu hayal nedir?” Hakikat dedi ki:

Elli sene sonra, bu kemal-i neşe ile gülen ve eğlenen zavallılardan elliden beşi, beli bükülmüş yetmiş yaşlı ihtiyarlar gibi; kırk beşi, mezaristanda çürümüş bulunacaklar. O güzel simalar, o neşeli gülmeler, zıtlarına inkılab etmiş olacaklar. كُلُّ اٰتٍ قَرٖيبٌ kaidesiyle madem yakında gelecek şeylerin gelmiş gibi görülmesi bir derece hakikattir, elbette gördüğün hayal değildir.

Madem dünyanın gafletkârane gülmeleri, böyle ağlanacak acı hallerin perdesidir ve muvakkat ve zevale maruzdur. Elbette bîçare insanların ebed-perest kalbini ve aşk-ı bekaya meftun olan ruhunu güldürecek, sevindirecek, meşru dairesinde ve müteşekkirane, huzurkârane, gafletsiz, masumane eğlencelerdir ve sevap cihetiyle bâki kalan sevinçlerdir.

Bunun içindir ki bayramlarda gaflet istila edip, gayr-ı meşru daireye sapmamak için rivayetlerde zikrullaha ve şükre çok azîm tergibat vardır. Tâ ki bayramlarda o sevinç ve sürur nimetlerini şükre çevirip o nimeti idame ve ziyadeleştirsin. Çünkü şükür, nimeti ziyadeleştirir, gafleti kaçırır.

Said Nursî

Bu parçanın da herkese faydası var: (Tezkiyesiz nefs-i emmare)[]

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

اِنَّ النَّفْسَ لَاَمَّارَةٌ بِالسُّٓوءِ

Meali: (Hâşiye^[11]) “Nefis daima kötü şeylere sevk eder.” âyetinin hem de

اَعْدٰى عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الَّتٖى بَيْنَ جَنْبَيْكَ mana-yı şerifi “Senin en zararlı düşmanın nefsindir.” hadîsinin bir nüktesidir.

Tezkiyesiz nefs-i emmaresi bulunmak şartıyla kendi nefsini beğenen ve seven adam, başkasını sevmez.

Eğer zahirî sevse de samimi sevemez, belki ondaki menfaatini ve lezzetini sever.

Daima kendini beğendirmeye ve sevdirmeye çalışır.

Ve kusuru nefsine almaz belki avukat gibi kendini müdafaa ve tebrie eyler.

Mübalağalar ile belki yalanlarla nefsini medih ve tenzih ederek âdeta takdis eder ve derecesine göre

مَنِ اتَّخَذَ اِلٰهَهُ هَوٰيهُ

âyetinin bir tokadını yer.

Temeddühü ve sevdirmesi ise aksü’l-amel ile istiskali celbeder, soğuk düşürtür.

Hem amel-i uhrevîde ihlası kaybeder, riyayı karıştırır.

Âkıbeti görmeyen ve neticeleri düşünmeyen ve lezzet-i hazıraya müptela olan hisse ve heva-yı nefse mağlup olup yolunu şaşırmış hissin fetvasıyla, bir saat lezzet için bir sene hapiste yatar.

Bir dakika gurur veya intikam yüzünden on sene ceza görür.

Âdeta ders aldığı Amme Cüzü’nü bir tek şekerlemeye satan hevaî bir çocuk gibi elmas kıymetinde bulunan hasenatını, hissini okşamak ve hevasını memnun etmek ve hevesini tatmin etmek için ehemmiyetsiz cam parçaları hükmündeki lezzetlere, enaniyetlere vesile edip kârlı işlerde hasaret eder.

اَللّٰهُمَّ احْفَظْنَا مِنْ شَرِّ النَّفْسِ وَالشَّيْطَانِ وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالْاِنْسَانِ

Sual: Kısa bir zamandaki küfre mukabil, hadsiz bir zaman cehennemde hapis nasıl adalet olur?[]

'den YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A ile ilgili bir şeyler var

D. CEHENNEM'İN 7 TABAKASI ŞUNLARDIR: 1. KAT CEHENNEM: (En hafif olanıdır. Muhammed ümmetinin asileri içindir) 2. KAT-SAİR (Hristiyanlar içindir) 3. KAT- SAKAR (Yahudiler için karartılmıştır) 4. KAT-CAHİM (Mürtedler ve seytanlar icindir) 5. KAT- HUTAME (Ye'cüc-Me'cüc ve kafirler buradadır) 6. KAT- LEZA (Puta tapanlar, ateşe tapanlar ve sihirbazlar için hazırdır) 7. KAT- HAVİYE (Mülhitleri, zındıkları, yalancı ve münafıkları kucaklar) GAYYA KUYUSU EN ALT KATTADIR. İbn-i Abbas (ra) diyor ki: GAYYA Cehennemde öyle bir vadidir ki, Cehennemin bütün dereleri onun şerrinden Allah'a sığınırlar. Cehennemin bütün katlarındaki pislikler, kan ve irinler bu kuyuya akar. Burayı Allah zina edenlere, yalancı şahitlik yapanlara, münafıklara, anne-babaya isyan eden ve büyü yapanlara ayırmıştır. Hz Muhammed (sav) buyurdu: "Cehennemin ateşi sizin ateşinizden 70 kat daha şiddetlidir cünkü onun yakacağı taştır" "Yakıtları insan ve taş olan ateşten sakınınız" BAKARA/24 ŞİMDİ CEHENNEMİN BÜYÜKLÜĞÜNÜ, HER KATI ARASINDAKİ MESAFEYİ UFAK BİR HESAPLA DÜŞÜNELIM: Allah evreni 7 kat olarak yaratmış, yakın göğü (dünya seması-teleskoplarla incelenebilen kısım)de yıldız, gezegen, gök cisimleriyle donatmıştır. Şimdi biz sadece yakın göğe bakalım: Güneş Sistemi'ninde içinde bulunduğu Samanyolu Galaksisinin çapı 120.000 IŞIK YILIDIR. Evrende, aralarında devasa boşluklar bulunmak üzere 400 Milyar Galaksi olduğu tahmin ediliyor. Dünya ve çoğu güneşten büyük 400 milyar yıldızı barındıran Samanyolu Galaksimize en yakın Galaksi, (Andromeda) tam 2.2 Milyon Işık Yılı uzağımızdadır! Elde edilen verilere göre de, 1 Milyon yıldıza ev sahipliği yapıyor! Uzay boşluğunda bu dev Galaksiler birer meşe kadar küçüktür... Şili Katolik Ünv. Gökbilimcilerin yaptığı açıklamaya göre, 12.5 MİLYAR YIL önce oluşurken, yaydığı ışık sayesinde saptanan ve sadece gözlenebilen en uzak Galaksi, 240 MİLYAR IŞIK YILI UYAĞIMIZDA! Mesafeye bir bakar mısınız!?... Eğer Dünyadan bu Galaksiye gitmeye kalkarsak, IŞIK HIZIYLA GİDEN BİR ARAÇLA, 80 Bin yıl içinde Galaksimizin sınırlarından çıkar, 12.5 Milyar yıl daha yol aldıktan sonra ancak bu Galaksiye varabiliriz .. Evren çok büyük... ŞİMDİ AYETE DİKKAT: "Gökler (evrenler) başka göklere (CENNET-CEHENNEME) dönüştürüldüğü gün (KIYAMET GÜNÜ) onlar tek ve Kahhar olan Allah için ortaya çıkacaklardır" İBRAHİM/48 Burda sadece yakın Gök'ten değil, evrenin 7 tabasından bahsediliyor!.. İŞTE CENNET VE CEHENNEM BUKADAR BÜYÜK... HZ MUHAMMED (SAV) CEBRAİL (AS)'A: -Ya Cebrail, Cehennemi bana anlat buyurdu. Cebrail (as): "Ya Resulallah Cehennem kapkara bir yerdir. İçi öyle ateşle doludur ki, bu ateşin bir zerresi (1 atom kadar) dünyaya getirilip yer ile gök arasına asılsaydı, onun hararetinden ve pis kokusundan bütün canlılar helak olurdu" Bu sözlerden sonra Resulallah Cebrail (as) ı da ağlatacak derecede ağladı. Sonra ona: " Sen niçin ağlıyorsun" diye sordu. Cebrail (as): "Allah'ın mekrinden nasıl emin olabilirim ki.. Bende onun azabından korkarım" dedi. Resulallah: "Cebrail bile Allah'ın korkusundan ağlarken asilerin aldırış etmemeleri şaşılacak şeydir " die buyurdu.

Elcevap: Sene, üç yüz altmış beş gün hesabıyla, bir dakikada katl, yedi milyon sekiz yüz seksen dört bin dakika hapis iktizası kanun-u adalet iken; bir dakika küfür, bin katl hükmünde olduğundan, yirmi sene ömrünü küfürle geçiren ve küfür ile ölen bir adam, kanun-u adaletle elli yedi trilyon iki yüz bir milyar iki yüz milyon sene beşerin kanun-u adaletiyle hapse müstahak olur. Elbette خَالِدٖينَ فٖيهَا اَبَدًا adalet-i İlahî ile vech-i muvafakatı bundan anlaşılıyor.

Birbirinden gayet uzak iki adedin sırr-ı münasebeti şudur ki: Katl ve küfür, tahrip ve tecavüz olduğu için gayra tesirat yapar. Bir dakikada katl, lâekall zahirî âdete göre on beş sene maktûlün hayatını selbeder, onun yerine hapse girer. Bir dakika küfür, bin bir esma-i İlahîyi inkâr ve nukuşlarını tezyif ve kâinatın hukukuna tecavüz ve kemalâtını inkâr ve hadsiz delail-i vahdaniyeti tekzip ve şehadetlerini reddetmek olduğundan kâfiri, binler seneden ziyade esfel-i safilîne atar خَالِدٖينَ de hapseder.

Said Nursî

Manidar Bir Tevafuk-u Latife[]

Tevafuklu_Kuran_ı_Kerim_Hayrat_Neşriyat — Tevafuklu Kuran ı Kerim Hayrat Neşriyat

Şablon:Tevafuk bakınız d

Tevafuk
Tevâfuk
Tewafuq Engilish

Tevâfuklu Kur'an

Tevfik
Muvaffak

Vakıf
Vakıf olmak
Muvafık olmak
Mutabık olmak

Tevafukat
Tevafuk/Eşi sözlük
Tevafuk nedir?
Tevafuk örnekleri
Kur'an ve Tevafuk
Tevâfuklu Kur'an
Tevafuklu Kur'an-ı Kerim
RNK/Tevafuk
Risale:Ramuzat-ı Semaniye
Risale:Rumuzat-ı Semaniye
Risale:Beşinci Parça (Rumuzat-ı Semaniye) RNK lardaki tevafuk . Bilhassa İşarat-ül İ'cazdaki tevafuk anlatılıyor

Şablon:Tevafuk

“One_of_the_books_that_fell_off_the_shelf_was_the_Quran.”_-The_Story_of_Joram_Van_Klaveren-shorts-2 — “One of the books that fell off the shelf was the Quran.” -The Story of Joram Van Klaveren-shorts-2

TEVAFUKLU_KUR'AN-I_KERİM — TEVAFUKLU KUR'AN-I KERİM

Quran;_Kehf_Suresi_(Alkışlı)_Büyük_Tevafuk; — Quran; Kehf Suresi (Alkışlı) Büyük Tevafuk;

https://www.youtube.com/watch?v=y6S0f4ux-FU

"Allah"_Lâfızları_-_Tevâfuk_Örnekleri_1 — "Allah" Lâfızları - Tevâfuk Örnekleri 1

Aynı_Anlama_Gelen_Kelimeler_-_Tevâfuk_Örnekleri_2 — Aynı Anlama Gelen Kelimeler - Tevâfuk Örnekleri 2

Fâtiha_Suresi_-_Tevâfuk_Örnekleri_3 — Fâtiha Suresi - Tevâfuk Örnekleri 3

"Rabbin_kim?"_-_Tevâfuk_Örnekleri_4 — "Rabbin kim?" - Tevâfuk Örnekleri 4

Firavun'un_Yalanı_-_Tevâfuk_Örnekleri_5 — Firavun'un Yalanı - Tevâfuk Örnekleri 5

"Allah"_ve_"Rab"_Lâfızları_-_Tevâfuk_Örnekleri_6 — "Allah" ve "Rab" Lâfızları - Tevâfuk Örnekleri 6

Kur'an_Lâfzı_-_Tevâfuk_Örnekleri_7 — Kur'an Lâfzı - Tevâfuk Örnekleri 7

Ashab-ı_Kehf_-_Tevâfuk_Örnekleri_8 — Ashab-ı Kehf - Tevâfuk Örnekleri 8

Tevafuk örnekleri

"Allah'ı_Çok_Zikrediniz"_-_Tevâfuk_Örnekleri_9 — "Allah'ı Çok Zikrediniz" - Tevâfuk Örnekleri 9

İki_Peygamberin_Makbul_Duaları_-_Tevâfuk_Örnekleri_10 — İki Peygamberin Makbul Duaları - Tevâfuk Örnekleri 10

Rahmet_Ayetleri_-_Tevâfuk_Örnekleri_11 — Rahmet Ayetleri - Tevâfuk Örnekleri 11

KUR'ÂN_VE_TEVÂFUK_AV_ALİ_KURT — KUR'ÂN VE TEVÂFUK AV ALİ KURT

Kuran-ı_Kerim'in_yazımında_ki_harika_hali_olan_Tevâfuk_Mucizesi_nasıl_keşfedildi — Kuran-ı Kerim'in yazımında ki harika hali olan Tevâfuk Mucizesi nasıl keşfedildi

KUR'AN_I_KERİM'DEKİ_TEVAFUK_MUCİZESİ — KUR'AN I KERİM'DEKİ TEVAFUK MUCİZESİ

KUR!AN_ve_TEVAFUK-_MUHLİS_KÖRPE — KUR!AN ve TEVAFUK- MUHLİS KÖRPE

Tevafuklu_kur'an_ı_kerim — Tevafuklu kur'an ı kerim

Quran_In_Tawafuq(Tevafuklu_KUR'AN)_Arabic — Quran In Tawafuq(Tevafuklu KUR'AN) Arabic

Tevafuklu_Kuran_i_Kerim — Tevafuklu Kuran i Kerim

Risale-i Nur şakirdlerini ittiham ettikleri ve cezalarını istedikleri 163’üncü maddesine, Risale-i Nur müellifinin medresesine, yüz elli bin lira verilmesine dair lâyihanın, 200 mebustan 163 mebusun adedine tevafuk edip, manen o tevafuk diyor ki: Hükûmet-i cumhuriyenin 163 mebusun takdirkârane imzaları, 163’üncü madde-i kanuniyenin hükmünü, onun hakkında iptal ediyor.

Hem yine manidar tevafukat-ı latîfedendir ki Risale-i Nur’un 128 parçası, 115 parça kitap ediyor. Risale-i Nur’un şakirdlerinin ve müellifinin mebde-i tevkifi olan 27 Nisan 1935 tarihi ile mahkemenin karar ve hüküm tarihi olan 19 Ağustos 1935 tarihi olmasına nazaran, 115 gün olup Risale-i Nur kitapları adedine tevafuk etmekle beraber, istintak edilen 115 suçlu gösterilen eşhasın da adedine tam tamına tevafuk ettiği gibi gösteriyor ki: Risale-i Nur müellifinin ve şakirdlerinin başına gelen musibet, bir dest-i inayetle tanzim ediliyor. (Hâşiye^[12])

Elmas, Cevher, Nur[]

Bu Lem’a’nın başında İmam-ı Ali (ra) Risale-i Nur’a işaret ettiğinden, bir kardeşimiz heyecanlı bir iştiyakla Risale-i Nur’a, Elmas Cevher Nur ismini takıp tekrar ederek yazmıştı. Bu Lem’a’nın âhirinde derci münasip görüldü:

Takva dairesinde bulunan talebe deli de olsa, acaba Risale-i Nur’un ve kıymetli elmasın nurundan ayrılabilir mi? Öyle tahmin ederim ki Risale-i Nur’un bu âciz talebeniz kadar kerametini, faziletini, lezzetini yiyen, tatlı meyvesinden koparan nadirdir.

Hem bu kadar âcizliğim ile beraber, Risale-i Nur’a hizmet edemediğim halde göstermiş olduğunuz teveccühe medyun-u şükranım.

Binaenaleyh Risale-i Nur’dan bendeniz değil, hiçbir talebeniz o mübarek elmastan ve lezzetten ayrılamaz.

Affınıza mağruren Risale-i Nur’un bu defaki taharriyatında iki kerameti meydana aynen çıkmıştır:

Hapishane içerisinde polis, jandarma ve gardiyanlar müthiş arama yaparken, o esnada hiç kimse görmeden, yedi sekiz yaşında, hemşiremin mahdumu, mektep çantasının içerisine Risale-i Nur’un nüshalarını koyarak alıp gitmiştir.

Arama, bendenizin odasında idi. Çocuk odaya geldi, odada telaş görünce, odanın bir tarafında ayrıca duran Risale-i Nurları çantasına koydu ve içerideki memurların hiçbirisi farkına varmadı, çocuğa da bir şey demediler. Fedakâr çocuk doğruca validesine gidiyor.

“Dayımın daima bize okuduğu Risale-i Nurları getirdim. Bunları alacaklarmış. Ben onların haberi olmadan, onlar başka mektup, kitap karıştırırlarken aldım, çantama koydum. Bunları iyice bir yere koyunuz, muhafaza ediniz. Ben bunların okunmasını çok seviyorum. Dayım bize bunları okuyordu. O okurken ben başka bir halet kesbediyordum.”

diye validesine söylüyor ve mektebine avdet ediyor. Bu sayede Elmas Cevher Nurlar ele geçmemiş oluyor.

Bu keramet değil de nedir? Kur’anî bir mu’cize değildir de nedir? Acaba bu fazilet, acaba bu lezzet, acaba bu Elmas Cevher, hangi telifatta vardır ki bu Elmas Cevher Nurlar, şimdiye kadar hangi zatın ağzından dökülmüştür? Ben de hapis değil, bu Elmas Cevher Nurlar için her an her dakika her fedakârlığı memnuniyetle kabul ederim. Benden sonra bu Elmas Cevher Nurlar yoluna evladım Emin de bütün hayatını sarf etmeye hazırdır.

İşte bu Elmas Cevher Nur’un ikinci kerametini ispat ile üç yaşından sekiz yaşına kadar akrabalarım ve evladım, bu Elmas Cevher Nurlar için fedakârane ve bu yolda hayatlarını hiç düşünmeden feda edeceklerini ispat ederim.

Çünkü bu Elmas Cevher Nur’u okurken hepsi başıma toplandı.

Onları sevdim ve birer çay verdim, bu Elmas Cevher Nur’u okumaya devam ettim.

Hepsi birden “Bu nedir? Bu yazı nasıl yazıdır?” sordular.

Ben de dedim: “Bu Elmas Cevher Nur’dur.” diye bunlara okumaya başladım.

Onuncu Söz’ü okurken saatler geçmiş. Çocuklar merakından, anlayamadıkları zaman hemen bendenize soruyorlardı.

Ben de bu Elmas Cevher Nur’u onların anlayabileceği şekilde izah ederken çocukların renkleri, renk renk oluyordu ve güzelleşiyordu. Bendeniz de çocukların yüzüne baktıkça hepsinde ayrı ayrı nurlu Said görüyordum.

Suallerinde “Nur hangisi, Cevher hangisi ve Elmas hangisi?” diye sorduklarında;

“Evet Nur, bunu okumaktır. Bak sizde bir güzellik meydana geldi.” Onlar da birbirinin yüzüne baktılar, tasdik ettiler.

“Ya Elmas nedir? Bu sözleri yazmaktır. O zaman, yani yazdığınız zaman sizin yazılarınız elmas gibi kıymetli olur.” Tasdik ettiler.

“Ya Cevher nedir? İşte o da bu kitaptan aldığınız imandır.” Hepsi birden şehadet getirdiler. Bu sohbette üç dört saat geçmiş, bendeniz farkına varmadım.

İşte Elmas Cevher Nur budur, dedim. Tasdik ettiler. Hepsi birden bana bakıyorlardı ve “Bunu kim yazdı?” diyorlardı.

Âciz talebeniz

Şefik

Zekai'nin Rüyası: Deniz, üstad geliyor, garptan şarka[]

Bu sabah rüyamda, İstanbul’un Tophane sahiline benzer saf ve berrak bir deniz kenarındayım.

Kuşluk zamanında olduğunu zannettiğim güneşin ziyası, o derya-yı azîmin üzerinde hoş parıltılar husule getiriyor.

Ben deryaya müteveccihim. Denizin orta ve cenubu tarafından yüze yüze sahile gelen bir genç, omuzundaki bir sabanı sahile çıkardı.

Orada bütün kardeşlerimize (tahliyeden sonra) istikbal edilmekteler iken, sahil boyunu takiben, garptan dolu dizgin iki atlı geliyor.

“Üstad geliyor!” dediler.

Bu izdiham yarıldı, hiç durmaksızın bu mühib yağız atlı ve esmer çehreli iki zat, şarka doğru uzaklaştılar.

Ben, o deryaya dalmak üzere iken uyandım.

Zekâi

Şiir: Tarafgirane ve Risale-i Nur'a Rakibane Söylenen Sözlere Mukabildir[]

Ger medhetmekse tefahurla kendinizi maksadın

Risale-i Nur’un en sönük yıldızının peykisiniz

Zinhar seyyare zannetme kardeşim, Risale-i Nur’un

Arz değil, âfitab dahi peykidir onun

Pek yakında parlayacaktır âlemde Risale-i Nur

Sönmez, belki gizlenir, zira nurun alâ nur

Bir nur ki bahr-i hakikat ve mahz-ı hidayettir o

مَنْ اَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِىِّ وَ مَنِ اهْتَدٰى yı oku.

Hak’tan olmaz şikayet, belki maksat hikâyet

Şer’in üzere giderken Hakk’a malûm

Risale-i Nur’a ki eylemiştim hem de hizmet

Risale-i Nur ki Aliyyü’l-Murtaza ve Gavs-ı A’zam

Celcelutiye’de ve bazı kasaidde etmişler işaret

Risale-i Nur ki urvetü’l-vüska, lenfisam

Temessük etmiştim zira hem hidayet ve ayn-ı hakikat

Koydular bizleri ki orada durmuştu Yusuf aleyhisselâm

Hem de beraberimizde idi Hazret-i Üstad.

Halil İbrahim

Yirmi Sekizinci Lem’a’nın Yirmi Sekizinci Nüktesi : (Şihab - şeytan - lamba ehl-i delaletin tenkidine cevab)[]

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

لَا يَسَّمَّعُونَ اِلَى الْمَلَاِ الْاَعْلٰى وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۞ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ۞ اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۞ وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابٖيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطٖينِ

gibi âyetlerin mühim bir nüktesi, ehl-i dalaletin bir tenkidi münasebetiyle beyan edilecek. Şöyle ki:

Cin ve şeytanın casusları, semavat haberlerine kulak hırsızlığı yapıp, gaybî haberleri getirerek, kâhinler ve maddiyyunlar ve bazı ispirtizmacılar gibi gaibden haber verenlere haber vermelerini, nüzul-ü vahyin bidayetinde vahye bir şüphe getirmemek için onların o daimî casusluğu, o zaman daha ziyade şahaplarla recm ve men’edildiğine dair olan mezkûr âyetler münasebetiyle gayet mühim üç başlı bir suale muhtasar bir cevaptır.

Sual 1:[]

Şu gibi âyetlerden anlaşılıyor ki cüz’î ve bazen şahsî bir hâdise-i gaybiyeyi de haber almak için gayet uzak bir mesafe olan semavat memleketine casus şeytanların sokulması ve o çok geniş memleketin her tarafında o cüz’î hâdisenin bahsi varmış gibi; hangi şeytan olsa, hangi yere sokulsa yarım yamalak o haberi işitecek, getirecek diye bir manayı akıl ve hikmet kabul etmiyor.

Hem nass-ı âyetle, semavatın üstünde bulunan cennetin meyvelerini bazı ehl-i risalet ve ehl-i keramet, yakın bir yerden alır gibi alıyormuş. Bazen yakından cenneti temaşa ediyormuş diye nihayet uzaklık nihayet yakınlık içinde bir meseledir ki bu asrın aklına sığmaz?

Hem cüz’î bir şahsın cüz’î bir ahvali; küllî ve geniş olan semavat memleketindeki Mele-i A’lâ’nın medar-ı bahsi olması, gayet hakîmane olan tedvir-i kâinatın hikmetine muvafık gelmiyor? Halbuki bu üç mesele de hakaik-i İslâmiyeden sayılıyor?

Elcevap:

Evvela: On Beşinci Söz namındaki bir risalede yedi basamak namında, yedi kat’î mukaddime ile وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَٓاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابٖيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطٖينِ âyetinin ifade ettiği, yıldızlarla şeytan casuslarının semavattan ref’ ve tardı, öyle bir surette ispat edilmiş ki en muannid maddiyyunu dahi ikna eder, susturur ve kabul ettirir.

Sâniyen: Bu uzak zannedilen o üç hakikat-i İslâmiyeyi, kısa zihinlere yakınlaştırmak için bir temsil ile işaret edeceğiz.

Mesela, bir hükûmetin daire-i askeriyesi memleketin şarkında ve daire-i adliyesi garbında ve daire-i maarifi şimalinde ve daire-i ilmiyesi cenubunda ve daire-i mülkiyesi ortasında bulunsa telsiz telefon, telgrafla, gayet muntazam bir surette her daire alâkadar olduğu vaziyetleri görse, haber alsa âdeta umum o memleket, adliye dairesi olduğu halde, askerî dairesidir ve mülkiye dairesi olduğu gibi ilmiye dairesi oluyor.

Hem mesela, müteaddid devletler ve ayrı ayrı payitahtları bulunan hükûmetlerin bazen oluyor ki müstemlekat cihetiyle veya imtiyazat haysiyetiyle veya ticaretler münasebetiyle bir tek memlekette ayrı ayrı hâkimiyetlikleri bulunur. Raiyet ve millet bir olduğu halde, her bir hükûmet, kendi imtiyazı cihetiyle, o raiyetle münasebettardır. Birbirinden çok uzak o hükûmetlerin muamelatı, birbirine temas ediyor. Her hanede birbirine yakınlaşıyor ve her adamda iştirakleri oluyor. Cüz’î meseleleri, temas noktalarındaki cüz’î bir dairede görülür. Yoksa her cüz’î bir mesele, daire-i külliyeden alınmıyor fakat o cüz’î meselelerden bahsedildiği zaman, doğrudan doğruya daire-i külliyenin kanunuyla olduğu cihetiyle daire-i külliyeden alınıyor gibi ve o dairede medar-ı bahis olunmuş bir mesele şekli verilir tarzda ifade edilir.

İşte bu iki temsil gibi semavat memleketi, payitaht ve merkez itibarıyla gayet uzak olduğu halde, arz memleketinde insanların kalplerine uzanmış manevî telefonları olduğu gibi semavat âlemi, yalnız âlem-i cismanîye bakmıyor; belki âlem-i ervahı ve âlem-i melekûtu tazammun ettiğinden, bir cihette perde altında âlem-i şehadeti ihata etmiştir.

Hem âlem-i bâkiden ve dâr-ı bekadan olan cennet dahi hadsiz uzaklığıyla beraber, yine o daire-i tasarrufatı, perde-i şehadet altında, her tarafta nurani bir surette uzanmış, yayılmış.

Sâni’-i Hakîm-i Zülcelal’in hikmetiyle, kudretiyle, nasıl ki insanın başında yerleştirdiği duygularının merkezleri ayrı ayrı olduğu halde, her biri umum o vücuda, o cisme hükmediyor ve daire-i tasarrufuna alabiliyor.

Öyle de bu insan-ı ekber olan kâinat dahi mütedâhil ve birbiri içinde bulunan daireler gibi binler âlemleri ihtiva ediyor. Onlarda cereyan eden ahvalin ve hâdiselerin küllî ve cüz’iyeti ve hususiyeti ve azameti cihetiyle medar-ı nazar olur, yani o cüzler, cüz’î ve yakın yerlerde ve küllî ve azametliler küllî ve büyük makamlarda görülür.

Fakat bazen cüz’î ve hususi bir hâdise, büyük bir âlemi istila eder. Hangi köşede dinlenilse o hâdise işitilir.

Ve bazen de büyük tahşidat, düşmanın kuvvetine karşı değil belki izhar-ı haşmet için yapılır. Mesela, Hâdise-i Muhammediye (asm) ve vahy-i Kur’an’ın hâdise-i kudsiyesi, umum semavat memleketinde, hattâ o memleketin her köşesinde en mühim bir hâdise olduğundan, doğrudan doğruya çok uzak ve çok yüksek olan koca semavatın burçlarına nöbettarlar dizilip, yıldızlardan mancınıkları atarak, casus şeytanları tard ve def’ediyorlar vaziyetinde göstermek ve ifade etmekle, vahy-i Kur’anînin derece-i haşmetini ve şaşaa-i saltanatını ve hiçbir cihette şüphe girmeyen derece-i hakkaniyetini ilana bir işaret-i Rabbaniye olarak, o vakitte ve o asırda daha ziyade yıldızlar düşürülüyormuş ve atılıyormuş. Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan dahi o ilan-ı tekvinîyi tercüme edip ilan ediyor ve o işaret-i semaviyeye işaret eder.

Evet, bir melaikenin üfürmesiyle uçurulabilir olan casus şeytanları, böyle bir işaret-i azîme-i semaviye ile melaikelerle mübareze ettirmek, elbette o vahy-i Kur’anînin haşmet-i saltanatını göstermek içindir.

Hem bu haşmetli olan beyan-ı Kur’anî ve azametli tahşidat-ı semaviye ise cinnîlerin, şeytanların, semavat ehlini mübarezeye ve müdafaaya sevk edecek bir iktidarları, bir müdafaaları bulunduğunu ifade için değil belki kalb-i Muhammedîden (asm) tâ semavat âlemine, tâ arş-ı a’zama kadar olan uzun yolda, hiçbir yerde cin ve şeytanın müdahaleleri olmamasına işaret için vahy-i Kur’anî, koca semavatta, umum melaikece medar-ı bahis olan bir hakikattir ki bir derece ona temas etmek için şeytanlar tâ semavata kadar çıkmaya mecbur olup, hiçbir şeye muvaffak olamayarak recmedilmesiyle işaret ediyor ki kalb-i Muhammedîye (asm) gelen vahiy ve huzur-u Muhammedîye (asm) gelen Cebrail ve nazar-ı Muhammedîye (asm) görünen hakaik-i gaybiye, sağlam ve müstakimdir, hiçbir cihetle şüphe girmez diye Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan mu’cizane haber veriyor.

Amma cennetin uzaklığıyla beraber âlem-i bekadan olduğu halde en yakın yerlerde görülmesi ve bazen ondan meyve alınması ise evvelki iki temsil sırrıyla anlaşıldığı gibi bu âlem-i fâni ve âlem-i şehadet ise âlem-i gayba ve dâr-ı bekaya bir perdedir. Cennetin merkez-i kübrası uzakta olmakla beraber, âlem-i misal âyinesi vasıtasıyla her tarafta görünmesi mümkün olduğu gibi hakkalyakîn derecesindeki imanlar vasıtasıyla, cennetin bu âlem-i fânide –temsilde hata olmasın– bir nevi müstemlekeleri ve daireleri bulunabilir ve kalp telefonuyla yüksek ruhlar ile muhabereleri olabilir, hediyeleri gelebilir.

Amma bir daire-i külliyenin cüz’î bir hâdise-i şahsiye ile meşgul olması, yani kâhinlere gaybî haberleri getirmek için şeytanlar, tâ semavata çıkıp kulak veriyorlar, yarım yamalak yanlış haberler getiriyorlar diye tefsirlerdeki ifadelerin bir hakikati şu olmak gerektir ki:

Semavat memleketinin payitahtına kadar gidip o cüz’î haberi almak değildir. Belki cevv-i havaya dahi şümulü bulunan semavat memleketinin –teşbihte hata yok– karakol haneleri hükmünde bazı mevkileri var ki o mevkilerde arz memleketi ile münasebettarlık oluyor, cüz’î hâdiseler için o cüz’î makamlardan kulak hırsızlığı yapıyorlar. Hattâ kalb-i insanî dahi o makamlardan birisidir ki melek-i ilham ile şeytan-ı hususi o mevkide mübareze ediyorlar.

Ve hakaik-i imaniye ve Kur’aniye ve hâdisat-ı Muhammediye (asm) ise ne kadar cüz’î de olsa en büyük, en küllî bir hâdise-i mühimme hükmünde en küllî bir daire olan arş-ı a’zamda ve daire-i semavatta –temsilde hata olmasın– mukadderat-ı kâinatın manevî ceridelerinde neşrolunuyor gibi her köşede medar-ı bahis oluyor diye beyan ile beraber, kalb-i Muhammedîden (asm) tâ daire-i arşa varıncaya kadar ise hiçbir cihetle müdahale imkânı olmadığından, semavatı dinlemekten başka, şeytanların çaresi kalmadığını ifade ile vahy-i Kur’anî ve nübüvvet-i Ahmediye (asm) ne derece yüksek bir derece-i hakkaniyette olduğunu ve hiçbir cihetle hilaf ve yanlış ve hile ona yanaşmak mümkün olmadığını, gayet beliğane belki mu’cizane ilan etmek ve göstermektir.

سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَٓا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلٖيمُ الْحَكٖيمُ

Said Nursî

Önceki Risale: Yirmi Yedinci Lem'a ← Lem'alar → Yirmi Dokuzuncu Lem'a: Sonraki Risale

Şablon:28.lema

↑ Yirmi Sekizinci Lem‘a’nın diğer kısmı, Lem‘alar mecmûasındadır.
↑ بَيَانَةً kelimesindeki ( ت ) vakfa rast geldiğinden ( ه ) olur.
↑ Risâle-i Nûr’un sebeb-i tesmiyesi on yedi cihetle nûr ile alâkadâr olduğundan, on adedden ziyâdesi Risâle-i Kader’in mesâil-i müteferrikasının âhirinde zikredilmiştir. Bu latîf tevâfuk ma‘nâsız olamaz.
↑ تُقَادُ سِرَاجُ السُّرْجِ سِرًّا تَنَوَّرَتْ ’dan sonra muttasıl olarak gelen şu satır بِنُورِ جَلَالٍ بَازِخٍ وَ شَرَنْطَخٍ بِقُدُّوسِ بَرْكُوتٍ بِهِ النَّارُ اُخْمِدَتْ cümlesi, yine Risâle-i Nûr’a pek zâhir bir sûrette bakar. Çünki ma‘nâsı şudur: Risâle-i Nûr, âhirzamanda perde altında gizlice tenevvür edip, nûrlu isim شَرَنْطَخٍ بِقُدُّوسِ بَرْكُوتٍ yani, Raûf ve Rahîm’den ve İsm-i A‘zam'ın te’sîri altında Celâl ve Kibriyâ’nın azametli nûrundan iktibâs ederek dalâlet ve ilhâd ateşini söndürecek. Evet, bu ma‘nâ Risâle-i Nûr’a tam tamına mutâbıktır. Çünki Risâle-i Nûr’u mütâlaa edenler bilirler ki, onun iki menbaı var: Biri, İsm-i A‘zam'ın kibriyâlı ve azametli cilvesi; diğeri, ism-i Rahîm’in şefkatli ve re’fetli tecellîsidir. Ve onun nûruyla fitne-i dîniye nârı ve zındıka ateşi sönüyor ve sönecek.
↑ Belki فَيَا nidâ ile çağırdığı حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ hesâb-ı ebced ve cifir ile bin üç yüz elli dört (m. 1935) eder ki, bu Arabî tarihte Risâle-i Nûr’un kırktan fazla şâkirdlerini ve müellifini imhâ etmek planı ile hapishâneye attıkları zamandırve tevkîf ettikleri tarihtir. O tarihte bu hitâba tam muhâtab olarak yalnız bunlar görünüyorlar. Çünki vaz‘iyetleri gayet korkulu idi. Halbuki hârika olarak selâmete çıktılar. Bu fıkrada Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh diyor: “ تَوَقّٰي بِه۪ كُلَّ الْأُمُورِ تَسَلَّمَتْ yani, İsm-i A‘zam'ın bereketiyle her bir tehlikeden selâmetle kurtulacaksın.” Evet, yüz binler şükür, kurtulduk. Eğer اَلَّذ۪ي جَلَّ ’deki iki şeddeli ( ل )’lar birer ( ل ) sayılsa, bin iki yüz doksan dört (m. 1877) eder ki, o zaman Risâle-i Nûr müellifinin dünyaya geldiği tarihtir. Ve “Doksan üç müdhiş harbinden tâ harb-i umûmîye kadar ve bin üç yüz elli dörde (m. 1935) kadar olan tehlikeli zamanda yaşayacaksın ve çok tehlikelere düşeceksin. Fakat korkma! Biiznillâh kurtulacaksın.” diye işaret ediyor.
↑ فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي -ilâ âhirihî- fıkraları, dört satırda beş-altı vecihle Risâle-i Nûr’a ve müellifine işaret ettiği gibi, hayatındaki vukūât-ı mühimmeye parmak basıyor. Ezcümle; dördüncü satırda فَلَا حَيَّةٌ تَخْشٰي fıkrasıyla, bin üç yüz kırk sekiz (m. 1929) raddelerinde; ve Rûmî ise bin üç yüz kırk beşde (m. 1929) Hocam ve Üstâdım, dağdaki cesîm bir kara ağaca dayandığı esnâda yarım saat bir gürültü işittiği halde bakmamıştı. Sonra baktı ki, gayet müdhiş ejderha gibi bir yılan, arkasında ağzını açmış, bekliyor. Hücum edemiyor. Birden Hocam, o yılanın önünden tarlanın içine çekildi. Yılan ise, çöreklenmiş ve bir metre de ayağa kalkmış bir vaz‘iyette iken, onun hücumuna intizâr ediyordu. Halbuki hârika olarak o müdhiş hayvan kımıldanamadı. Çünki Hocamın o gün çok def‘a okuduğu Âyetü’l-Kürsî himâyesi, o hayvanı gem vurmuş gibi üç metre mesâfede durdurdu. En nihâyet çekildi, gitti. Bu ma‘nâyı te’yîd eden cifirce حَيَّةٌ ’deki (ت) müennes alâmeti olduğu için sayılmaz. Çünki o yılan dehşetine göre müzekker idi. Ta‘bîr-i hakkı حَيٌّ ’dür. حَيٌّ olsa, o vakit فَلَا حَيٌّ تَخْشٰي olur. Arabî bin üç yüz kırk sekiz (m. 1929) eder ki, aynı tarihte bu hâdise olmuştur. Hem üçüncü satırda وَخَاصِمْ مَنْ تَشَٓاءُ fıkrasında, مَنْ تَشَٓاءُ cifirce hocamın husûmet ettiği adamların aynı isimlerinin adedine muvâfık geliyor. Îzâhâta izin vermediği için bu kadar yazdırıldı. وَحَارِبْ وَلَاتَخَفْ ’dan sonra, وَدُسْ كُلَّ اَرْضٍ tenvîn, nûn sayılır, yani ‘arza bastığın zaman’ cifirce bin iki yüz doksan beş (m. 1878) Arabî, doksan üç (m. 1877) Rûmî tarihidir ki, hocamın târîh-i velâdetine, hem Rus harb-i müdhişine tevâfukla beraber; بِالْوُحُوشِ تَعَمَّرَتْ fıkrası işaret ediyor ki, “Yere bastığın zaman, zemin vahşilerle şenlenecek. Yani, vahşi Ruslar âlem-i İslâm’ı hırpalayacak. Kırk sene sonra o vahşilerin elinde esîr olup onların en vahşi memleketine gideceksin.” diye haber veriyor. Elhâsıl: فَقَاتِلْ وَلَا تَخْشَ وَحَارِبْ وَلَا تَخَفْ  وَدُسْ كُلَّ اَرْضٍ بِالْوُحُوشِ تَعَمَّرَتْ bu satırda dört kelime ile, başa gelen dört vukūât-ı mühimmeye sarâhate yakın işaret ediyor. Hâfız Tevfîk
↑ بِه۪ كُلَّ الْاُمُورِ تَسَلَّمَتْ bin üç yüz yirmi beştir (m. 1909). Bu tarihte o حَامِلَ الْأِسْمِ Dîvân-ı Harb’in dar ağacına asılmaktan me’mûlün hilâfına olarak selâmetle kurtulduğu gibi, حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ bin üç yüz elli dörttür (m. 1936). Bu tarihte bu müdhiş musibetten hârika olarak selâmete çıktık.
↑ Bu kerâmet-i Aleviye ya tafsîlatıyla ona gösterilmiş, o da ihbâr etmiştir; zâhir de budur. Veyahud icmâli bildirilmiş, tafsîlâtı bildirilmemiş. Belki intâk-ı bilhak nev‘inden Cenâb-ı Hakk onu söylettirmiş. O halde ona bir kerâmet ve Risâle-i Nûr’a bir ikrâm-ı İlâhî olarak, kelâmında bu ihbâr-ı gaybî bulunmuş. Evet, kerâmet iki kısımdır. Kerâmet elinde zâhir olan zât bazen bilir, bazen bildirilmez; ikisi de kerâmettir. Belki bildirilmezse, daha selâmetlidir. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰي مَنْ قَالَ اَنَا مَد۪ينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا وَ عَلٰٓي اٰلِه۪ وَ صَحْبِه۪ٓ اَجْمَع۪ينَ اٰم۪ينَ  وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ)
↑ Zat-ı Ahmediye’ye (asm) gelen rahmet, umum ümmetin ebedî zamandaki ihtiyacatına bakıyor. Onun için gayr-ı mütenahî salât yerindedir. Acaba dünya gibi koca, büyük ve gafletle karanlıklı, vahşetli ve hâlî bir haneye birisi girse ne kadar tedehhüş, tevahhuş, telaş eder ve birden o haneyi tenvir ederek enis, munis, habib, mahbub bir Yaver-i Ekrem sadırda görünüp, o hanenin Mâlik-i Rahîm-i Kerîm’ini o hanenin her eşyasıyla tarif edip tanıttırsa ne kadar sevinç, ünsiyet, sürur, ışık, ferah verdiğini kıyas ediniz. Zat-ı Risalet’teki salavatın kıymetini ve lezzetini takdir ediniz.
↑ Nasıl ki iki melaike, teşbihin sırrı münasebetiyle Sevr ve Hut tesmiye edilen, avamca koca bir öküz ve koca bir balık telakki edilmiştir.
↑ Bu parçanın da herkese faydası var.
↑ Cây-ı dikkattir ki Risale-i Nur şakirdlerinin tevkiflerinin bir kısmı 25 Nisan 1935 tarihinde başlamış olup, kararnamede suçlu gösterilen 117 kimse ise de ikisinin ismi mükerrer olmasına nazaran bu suretle şakirdlerin adedi 117 adedine o kısmın tevkifinden hüküm tarihine kadar 117 gün olmakla tevafuk edip evvelki tevafukata bir letafet daha katmıştır.

[1] Yirmi Sekizinci Lem‘a’nın diğer kısmı, Lem‘alar mecmûasındadır.

[2] بَيَانَةً kelimesindeki ( ت ) vakfa rast geldiğinden ( ه ) olur.

[3] Risâle-i Nûr’un sebeb-i tesmiyesi on yedi cihetle nûr ile alâkadâr olduğundan, on adedden ziyâdesi Risâle-i Kader’in mesâil-i müteferrikasının âhirinde zikredilmiştir. Bu latîf tevâfuk ma‘nâsız olamaz.

[4] تُقَادُ سِرَاجُ السُّرْجِ سِرًّا تَنَوَّرَتْ ’dan sonra muttasıl olarak gelen şu satır بِنُورِ جَلَالٍ بَازِخٍ وَ شَرَنْطَخٍ بِقُدُّوسِ بَرْكُوتٍ بِهِ النَّارُ اُخْمِدَتْ cümlesi, yine Risâle-i Nûr’a pek zâhir bir sûrette bakar. Çünki ma‘nâsı şudur: Risâle-i Nûr, âhirzamanda perde altında gizlice tenevvür edip, nûrlu isim شَرَنْطَخٍ بِقُدُّوسِ بَرْكُوتٍ yani, Raûf ve Rahîm’den ve İsm-i A‘zam'ın te’sîri altında Celâl ve Kibriyâ’nın azametli nûrundan iktibâs ederek dalâlet ve ilhâd ateşini söndürecek. Evet, bu ma‘nâ Risâle-i Nûr’a tam tamına mutâbıktır. Çünki Risâle-i Nûr’u mütâlaa edenler bilirler ki, onun iki menbaı var: Biri, İsm-i A‘zam'ın kibriyâlı ve azametli cilvesi; diğeri, ism-i Rahîm’in şefkatli ve re’fetli tecellîsidir. Ve onun nûruyla fitne-i dîniye nârı ve zındıka ateşi sönüyor ve sönecek.

[5] Belki فَيَا nidâ ile çağırdığı حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ hesâb-ı ebced ve cifir ile bin üç yüz elli dört (m. 1935) eder ki, bu Arabî tarihte Risâle-i Nûr’un kırktan fazla şâkirdlerini ve müellifini imhâ etmek planı ile hapishâneye attıkları zamandırve tevkîf ettikleri tarihtir. O tarihte bu hitâba tam muhâtab olarak yalnız bunlar görünüyorlar. Çünki vaz‘iyetleri gayet korkulu idi. Halbuki hârika olarak selâmete çıktılar. Bu fıkrada Hazret-i İmâm-ı Alî radıyallâhü anh diyor: “ تَوَقّٰي بِه۪ كُلَّ الْأُمُورِ تَسَلَّمَتْ yani, İsm-i A‘zam'ın bereketiyle her bir tehlikeden selâmetle kurtulacaksın.” Evet, yüz binler şükür, kurtulduk. Eğer اَلَّذ۪ي جَلَّ ’deki iki şeddeli ( ل )’lar birer ( ل ) sayılsa, bin iki yüz doksan dört (m. 1877) eder ki, o zaman Risâle-i Nûr müellifinin dünyaya geldiği tarihtir. Ve “Doksan üç müdhiş harbinden tâ harb-i umûmîye kadar ve bin üç yüz elli dörde (m. 1935) kadar olan tehlikeli zamanda yaşayacaksın ve çok tehlikelere düşeceksin. Fakat korkma! Biiznillâh kurtulacaksın.” diye işaret ediyor.

[6] فَيَا حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي -ilâ âhirihî- fıkraları, dört satırda beş-altı vecihle Risâle-i Nûr’a ve müellifine işaret ettiği gibi, hayatındaki vukūât-ı mühimmeye parmak basıyor. Ezcümle; dördüncü satırda فَلَا حَيَّةٌ تَخْشٰي fıkrasıyla, bin üç yüz kırk sekiz (m. 1929) raddelerinde; ve Rûmî ise bin üç yüz kırk beşde (m. 1929) Hocam ve Üstâdım, dağdaki cesîm bir kara ağaca dayandığı esnâda yarım saat bir gürültü işittiği halde bakmamıştı. Sonra baktı ki, gayet müdhiş ejderha gibi bir yılan, arkasında ağzını açmış, bekliyor. Hücum edemiyor. Birden Hocam, o yılanın önünden tarlanın içine çekildi. Yılan ise, çöreklenmiş ve bir metre de ayağa kalkmış bir vaz‘iyette iken, onun hücumuna intizâr ediyordu. Halbuki hârika olarak o müdhiş hayvan kımıldanamadı. Çünki Hocamın o gün çok def‘a okuduğu Âyetü’l-Kürsî himâyesi, o hayvanı gem vurmuş gibi üç metre mesâfede durdurdu. En nihâyet çekildi, gitti. Bu ma‘nâyı te’yîd eden cifirce حَيَّةٌ ’deki (ت) müennes alâmeti olduğu için sayılmaz. Çünki o yılan dehşetine göre müzekker idi. Ta‘bîr-i hakkı حَيٌّ ’dür. حَيٌّ olsa, o vakit فَلَا حَيٌّ تَخْشٰي olur. Arabî bin üç yüz kırk sekiz (m. 1929) eder ki, aynı tarihte bu hâdise olmuştur. Hem üçüncü satırda وَخَاصِمْ مَنْ تَشَٓاءُ fıkrasında, مَنْ تَشَٓاءُ cifirce hocamın husûmet ettiği adamların aynı isimlerinin adedine muvâfık geliyor. Îzâhâta izin vermediği için bu kadar yazdırıldı. وَحَارِبْ وَلَاتَخَفْ ’dan sonra, وَدُسْ كُلَّ اَرْضٍ tenvîn, nûn sayılır, yani ‘arza bastığın zaman’ cifirce bin iki yüz doksan beş (m. 1878) Arabî, doksan üç (m. 1877) Rûmî tarihidir ki, hocamın târîh-i velâdetine, hem Rus harb-i müdhişine tevâfukla beraber; بِالْوُحُوشِ تَعَمَّرَتْ fıkrası işaret ediyor ki, “Yere bastığın zaman, zemin vahşilerle şenlenecek. Yani, vahşi Ruslar âlem-i İslâm’ı hırpalayacak. Kırk sene sonra o vahşilerin elinde esîr olup onların en vahşi memleketine gideceksin.” diye haber veriyor. Elhâsıl: فَقَاتِلْ وَلَا تَخْشَ وَحَارِبْ وَلَا تَخَفْ  وَدُسْ كُلَّ اَرْضٍ بِالْوُحُوشِ تَعَمَّرَتْ bu satırda dört kelime ile, başa gelen dört vukūât-ı mühimmeye sarâhate yakın işaret ediyor. Hâfız Tevfîk

[7] بِه۪ كُلَّ الْاُمُورِ تَسَلَّمَتْ bin üç yüz yirmi beştir (m. 1909). Bu tarihte o حَامِلَ الْأِسْمِ Dîvân-ı Harb’in dar ağacına asılmaktan me’mûlün hilâfına olarak selâmetle kurtulduğu gibi, حَامِلَ الْأِسْمِ الَّذ۪ي جَلَّ قَدْرُهُ bin üç yüz elli dörttür (m. 1936). Bu tarihte bu müdhiş musibetten hârika olarak selâmete çıktık.

[8] Bu kerâmet-i Aleviye ya tafsîlatıyla ona gösterilmiş, o da ihbâr etmiştir; zâhir de budur. Veyahud icmâli bildirilmiş, tafsîlâtı bildirilmemiş. Belki intâk-ı bilhak nev‘inden Cenâb-ı Hakk onu söylettirmiş. O halde ona bir kerâmet ve Risâle-i Nûr’a bir ikrâm-ı İlâhî olarak, kelâmında bu ihbâr-ı gaybî bulunmuş. Evet, kerâmet iki kısımdır. Kerâmet elinde zâhir olan zât bazen bilir, bazen bildirilmez; ikisi de kerâmettir. Belki bildirilmezse, daha selâmetlidir. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰي مَنْ قَالَ اَنَا مَد۪ينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا وَ عَلٰٓي اٰلِه۪ وَ صَحْبِه۪ٓ اَجْمَع۪ينَ اٰم۪ينَ  وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَم۪ينَ)

[9] Zat-ı Ahmediye’ye (asm) gelen rahmet, umum ümmetin ebedî zamandaki ihtiyacatına bakıyor. Onun için gayr-ı mütenahî salât yerindedir. Acaba dünya gibi koca, büyük ve gafletle karanlıklı, vahşetli ve hâlî bir haneye birisi girse ne kadar tedehhüş, tevahhuş, telaş eder ve birden o haneyi tenvir ederek enis, munis, habib, mahbub bir Yaver-i Ekrem sadırda görünüp, o hanenin Mâlik-i Rahîm-i Kerîm’ini o hanenin her eşyasıyla tarif edip tanıttırsa ne kadar sevinç, ünsiyet, sürur, ışık, ferah verdiğini kıyas ediniz. Zat-ı Risalet’teki salavatın kıymetini ve lezzetini takdir ediniz.

[10] Nasıl ki iki melaike, teşbihin sırrı münasebetiyle Sevr ve Hut tesmiye edilen, avamca koca bir öküz ve koca bir balık telakki edilmiştir.

[11] Bu parçanın da herkese faydası var.

[12] Cây-ı dikkattir ki Risale-i Nur şakirdlerinin tevkiflerinin bir kısmı 25 Nisan 1935 tarihinde başlamış olup, kararnamede suçlu gösterilen 117 kimse ise de ikisinin ismi mükerrer olmasına nazaran bu suretle şakirdlerin adedi 117 adedine o kısmın tevkifinden hüküm tarihine kadar 117 gün olmakla tevafuk edip evvelki tevafukata bir letafet daha katmıştır.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

g • t • d Namaz - Salat - Salat ayetleri. Namaz videoları. iman ile şirk ve küfür arasinda sadece NAMAZ vardır - Namazda itminan rükûdan itminan duyunca kadar kiyamda kal... /namazı tadil erkan ile kılmayanin aile efradına aciyin maişet darlığa düşmesine merhamet edin. İbrahim Nehai / İsmail Hakki Bursevi: Namazi tadil ekranla kılmayana vasılı illallah olamaz/ namazı zayi etmek- izaes salat Kum fe salli fe inneke lemtusalli lemitte haza dini muhammedi. Yahudilikte ibadette sallanmaya sal deniyor. Salat ordan geliyor. Elmalı tefsiri salat bahsi. Namaz ve rezonans - Namazı kılmamak kainatı tezyiftir - Namazı kılmayan kainatın hakkını ihlal etmiştir - İslamiyette imandan sonra en büyük hakikat namazdır
Bütün islam dünyası "salat" derken, Türkler neden "namaz" der? - صلاة - Salah Namazı terkeden adam, kainatı tahkir eder ve kainatta her şeyi kendine davacı eder - Namazda rezonans
Namaz kavramları	Namaz (Arapça: صلاة Salah) Duâ - Zikir - Kur'an - Kunut - Rüku - Salât - Şükür - Tesbih - Secde - Hamd- Salât - Târik-üs salât -Marik
Namaz ve başarı	Başarı . Namazın bedduası- Namazın hayır duasi - Vahhabiler batıl mezhep olmasina ragmen namazdaki samimiyetlerine binaen bu nimetler verilmekte - Eskilerin başarısı namazdaki samimiyetinden kaynaklaniyordu. Eller aya biz yaya
Namazın şartları	Namazın içindeki şartları - Namazın dışındaki şartları
Wikipedia	Salat - صلاة - Namaz/Resim - Namaz/Video - Namaz/Kitap - Namaz/Vecize - Namaz/Kaynak
Namaz çeşitleri	Alfabetik; Salat-ul fecr - Salat-ı kıyam - Kıyam ül leyl- Salat-ı tefriciye Fıkıh açısından; Fıkhi hükmü açısından namazlar: Farz namaz - Vacip namaz - Sünnet namaz - Nafile namaz - Müstehab namaz Vakitlere göre namazlar Hususi durum namazları
Vakit namazları	Namaz vakti - Namaz vakitleri: Sabah namazı - Öğle namazı - İkindi namazı - Akşam namazı - Yatsı namazı
Cemaat	Cemaat •Cuma • Cemaatle namaz - Cuma namazı - Cemaati farz olan namazlar - Cemaatle namaz kılmanın önemi [1] Kurân-ı Kerim’de Cemaatle Namaz Emri Namazların Vaktinde Kılınması Resûlullah (s.a.v.) ve Cemaatle Namaz Sabah ve Yatsı Cemaatinin Önemi Başlangıç Tekbirinde İmama Yetişmenin Sevabı Selef-i Sâlihîn ve Cemaatle Namaz Cemaatle Namaz ve Tasavvuf Ehli Batılı Gözüylü Cemaatle Namaz Müellif Hakkında
Farz namazlar	Cuma namazı Sabah namazı - Fecr namazı Öğle namazı - Zuhr namazı İkindi namazı - Asr namazı Akşam namazı - Mağrib namazı Yatsı namazı - İşa namazı
Farz-ı kifaye namazlar	Cenaze namazı - Gıyabî cenaze namazı
Vacip namazlar	Vitir namazı (Hanefiler için) - Bayram namazı - Kurban Bayramı Namazı - Ramazan bayramı namazı
Sünnet namazlar	Duhâ namazı - Kuşluk namazı - Duha namazı - Teheccüd namazı - Gece namazı Evvabin namazı -Hacet namazı - Sefer namazı - Tahıyyetu-l mescid namazı - İstihare namazı -Mirac gecesi namazı
Nâfile namazlar	Sünnet (din) - Nafile namazlar - Vitir namazı - Duhâ namazı - Teheccüd namazı
Hacet ve dert namazları	İstihâre namazı - Hacet namazı -
Hususi durum namazları	Tahıyyet-ül mescid namazı - Husuf namazı - Kusuf namazı - Salat-ul havf - Salat-ul mescid - Tesbih namazı -Gece namazı - Gerdek gecesi namazı - Bayram namazı -
Itminan	Namazda itminan: hadisde namazaibywniletir ve şöyle buyurur; tekbir de subhaneke de kiyam da tatmin olduktan sonra rukuya Git. Ruku da tatmin olduktan sonra secdeye git.
Namazın rukunları	Tekbir - Kaade - Kıyam - Tecvid - Rüku - Secde - Teheccüd - Teslim - Sehv-i Sücud Namazın rükunları : Secde (sacid) - Rüku (Raki') Kıyam - Kaim - Kıraat - Kari'
Cami	Mescid - Mihrab - Minber - Hutbe - Seccade -
Koşullar	Ezan - Kamet - Namaz vakti - Kıble - Abdest - Teyemmüm -Gusül -Sütre
Namaz/Mevlana vecizeleri	namazınız cisimleşecek ve kabirde arkadaşınız olacak
Namaz nasıl kılınır?	Abdest - Namaza niyet - İftitah tekbiri - Kıyam - Subhaneke - Elham - İnna A'tayna - Rüku - Subhanerabbiyelazim - Secde - Subhanerabbiyelala - Tahiyyat - Salli - Barik - Rabbena atina - Rabbenagfirli - Selam - Kunut - Kunut duası -Esselamualeykümverahmetullah
Namaz vakitleri	Namaz vakitleri/Mersin - Namaz vakitleri/Bursa
Muhtelif konular	Namazlar - Sorularla namaz - Sahib-ül tertip - Tertip sahibi - Namaz ve şeytanın vesvesesi salât - salâti-salāti-sälä-sälätle -sälätsez-salâte'z-zuhr-saláta-salata-salat boza Namaz Farsçabir kelimedir.
Yahudilikte namaz -Şablon:Salat

g • t • d Salat - Salât - Salut - Salute - Essalât- Namaz- Salavat-
Salavat ı şerife -Salât-ı Tefriciye -Türkçe'den dinlere geçen kavramlar - Nefis bir salavat okuma
Kavramlar	Sal - Salınmak - Salmak - Salat - Salatî ve Nüsükî
Ayetler	Salat ayetleri
Hadisler	Salat hadisleri
Salat-ul fecr	Sabah namazı
Salat-ul işrak	İşrak namazı
Salat ve itminan	Namazda itminan
Salavat-ı şerife	Salat-ı tefriciye (Ferec)-SALAVÂT - SALATÜ SELAM - Salaten tuncina (Neccina -Tuncina) -
Sounds	Nefis salavat okumaları
Intizar-ı salat-namazı beklemek-Şablon:Namaz- Şablon:Dua-Salat al-Janazah

g • t • d Salavat.Salavât - Salavat-ı şerife - SALATÜ SELAM - - Salat ayetleri
Delâil-in Nur. Delail-ül hayrat. Salatentüncina.Salat-ı tefriciye . Saçları nariye. Salat-ı şafiye.
Kavramlar	Salat - Salla -
Salavât	Salavat-ı şerife - SALATÜ SELAM -
Ayetler	Salat ayetleri .Kuranda salavat sinogog demektir. Hacc suresi 22/40 14.savâmıu: (rahiplerin) mabetleri, manastırlar 15.ve biya'un : ve (hristiyanların) kiliseleri 16. ve salavâtun : ve (yahudilerin) havraları Sinogogları 17. ve mesâcidu : ve (müslümanların) mescidleri
Hadisler	- Salat hadisleri .Salavat vecizeleri.
Namaz	Namazda salavat
Faydaları	Salavat getirmenin faydaları.
Cuma	Cuma günü salavat
Linkler= Salavat getirmenin faydaları Salâvat-ı şerife SALÂT VE SELÂM'I KISALTARAK YAZMAK Sala Salat SALATÜ SELAM SALÂT VE SELÂM'I KISALTARAK YAZMAK Salât-ı Tefriciye Salât-ü Selâm Salat-ı nariye Salat-ı münciye Salat-en tuncina Salat-ı kıyam Salat-ı şafiye Salat-üş şafiiyye الصلاة الشافعية على النبي خير البرية

g • t • d RNK:LEM'ALAR (Osmanlı Türkçesi: لمعه‌لر) .The Flashes: Fihrist (Lem’alar): Birinci Lem’a
1.Lem'a. 2.Lem'a .3.Lem'a . 4.Lem'a . 5.Lem'a .6.Lem'a . 7.Lem'a . 8.Lem'a .9.Lem'a . 10.Lem'a .11.Lem'a. 12.Lem'a . 13.Lem'a .14.Lem'a . 15.Lem'a . 16.Lem'a. 17.Lem'a . 18.Lem'a . 19.Lem'a . 20.Lem'a . 21.Lem'a . 22.Lem'a . 23.Lem'a . 24.Lem'a . 25.Lem'a . 26.Lem'a . 27.Lem'a . 28.Lem'a . 29.Lem'a . 30.Lem'a . . 31.Lem'a . 32.Lem'a . 33.Lem'a
1-5	1.Lem'a (Yunus as duası)Yunus as. Mücerreb dualar . Vesile-i necat 2.Lem'a . 3.Lem'a . Üçüncü Lem'a . Üçüncü Lem'a . Dördüncü Lem’a . Beşinci Lem’a: حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكٖيلُ âyeti
6-9	Altıncı Lem’a .Yedinci Lem’a .Sekizinci Lem’a.Dokuzuncu Lem’a
10'lar	Onuncu Lem’a . On Birinci Lem’a . On İkinci Lem’a . On Üçüncü Lem’a (Hikmet-ül İstiaze Risalesi). On Dördüncü Lem’a. On Beşinci Lem’a .On Altıncı Lem’a. On Yedinci Lem’a . On Sekizinci Lem’a . On Dokuzuncu Lem’a
20'ler	Yirminci Lem’a (İsm-i Azam) . Yirmi Birinci Lem’a (İHLAS RİSALESİ) .Yirmi İkinci Lem’a . Yirmi Üçüncü Lem’a Yirmi Dördüncü Lem’a . Yirmi Beşinci Lem’a . Yirmi Altıncı Lem’a . Yirmi Yedinci Lem’a Yirmi Sekizinci Lem’a .Yirmi Dokuzuncu Lem’a
30'lar	Otuzuncu Lem’a (İsm-i Azam). Otuz Birinci Lem’a .Otuz İkinci Lem’a .Otuz Üçüncü Lem’a
Münâcat (Lem’alar) . Fihrist (Lem’alar) . Dua (Lem’alar)

YİRMİ SEKİZİNCİ LEM'A

Yirmi Sekizinci Lem’a[]

İkinci Kerâmet-i Aleviye: Celcelutiye ve RNK ve Hz Ali ile muhavere[]

Birinci Emâre: (Celcutiye bahsi Hamil-i isim)[]

İkinci Emâre: (Korkma: La tehaf la tehşa)[]

Üçüncü Emâre[]

Bu üçüncü güzde: (Hz Ali ikazı mapus)[]

Hâfız Tevfîk’in fıkrasına tetimmedir. Re’fet, Husrev, Rüşdü’ye hediyedir (celcelutiye 31 mart)[]

Kerâmet-i Aleviyenin neticesi[]

İkinci Nükte (Rızk ubudiyet ikilemi üzerinedir)[]

Ev hum kailun (Kaylule hakkındadır)[]

Uyku üç nevidir:[]

Birincisi: Gayluledir ki fecirden sonra tâ vakt-i kerahet bitinceye kadardır.[]

İkincisi: Feyluledir ki ikindi namazından sonra mağribe kadardır.[]

Üçüncüsü: Kayluledir ki bu uyku sünnet-i seniyedir. Duha vaktinden öğleden biraz sonraya kadardır.[]

“Bu da güzeldir.” (salat -selam latif nüktesi)[]

Vahdetü'l Vücuda dair[]

Bir Suale Cevap[]

Bir İbret Levhası: (Bayram gecesi -gaflete karşı bayramda zikrullah)[]

Bu parçanın da herkese faydası var: (Tezkiyesiz nefs-i emmare)[]

Sual: Kısa bir zamandaki küfre mukabil, hadsiz bir zaman cehennemde hapis nasıl adalet olur?[]

Manidar Bir Tevafuk-u Latife[]

Elmas, Cevher, Nur[]

Zekai'nin Rüyası: Deniz, üstad geliyor, garptan şarka[]

Şiir: Tarafgirane ve Risale-i Nur'a Rakibane Söylenen Sözlere Mukabildir[]

Yirmi Sekizinci Lem’a’nın Yirmi Sekizinci Nüktesi : (Şihab - şeytan - lamba ehl-i delaletin tenkidine cevab)[]

Sual 1:[]

Fan Feed